دوست عزیز، وسواس کندن مو جزو اختلالات کنترل تکانه طبقه بندی می‌شود و معمولا به این صورت است که شخص به طور مکرر موی سر، مژه یا ابروی خود را می کند که اینکار می تواند باعث از دست دادن مقدار قابل توجهی از موها شود. در این حالت به طور معمول شخص قبل از کندن مو برای انجام این کار در خود تنش و اجباری را احساس می‌کند، و به دنبال آن این عمل را انجام میدهد و پس از آن حالتی از رضایت و آرامش موقتی را احساس میکند اما پس از مدت کوتاهی این چرخه بار دیگر از نو تکرار می شود و به این شکل شخص بارها و بارها موهای خود را می‌کند. این اختلال در زنان و دختر بچه ها شایع‌تر است و اختلال نسبتا شایعی است. این بیماری در موارد نسبتاً شدید می‌تواند نشانه‌ای از اضطراب، افسردگی و یا وسواس فکری-عملی باشد که در این صورت درمان این اختلالات باید به شکل همزمان صورت گیرد. بیشتر افرادیکه با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند می گویند که کندن موی سر یا ابرو یا مژه در شرایط اضطراب، استرس و ناراحتی تشدید می‌شود. معمولا این اختلال قبل از 17 سالگی شروع می‌شود اما در مواردی که سن شروع علایم قبل از 6 سالگی باشد در صورتیکه اقدام تخصصی مناسب انجام شود نتیجه درمان بهتر و موفقتر خواهد بود. در این مرحله درمان‌هایی مثل هیپنوتراپی، رفتاردرمانی و درمان‌های حمایتی خیلی موثرند و در صورتی که سن شروع علایم بعد از 13 سالگی باشد، احتمال مزمن شدن بیماری بیشتر بوده و مدت درمان هم طولانی تر می شود.در ضمن عادت پیچیدن مو به دور انگشتان غالبا در دوران کودکی شکل می گیرد و هر چند ممکنست در بعضی موارد این عادت پس از مدتی از بین برود با این حال می تواند زمینه‌ساز ابتلا به وسواس کندن مو باشد. بنابراین به محض مشاهده‌ی این رفتار لازمست اقدامات درمانی لازم را شروع کنیم تا از تبدیل آن به وسواس کندن مو جلو‌گیری شود. از آنجاکه اضطراب معمولا به عنوان عامل ایجاد و تشدید بیماری مطرح میشود به وجود آوردن محیط امن و به دور از تنش و استرس در کاهش علایم بیماری تاثیر دارد همچنین افرادی که با این نوع بیماران در ارتباط هستند باید از سرزنش یا تنبیه آنها اجتناب کنند و با شیوه های حمایتی که درمانگران به آنها آموزش میدهند به این افراد کمک کنند تا بهبودی خود را بازیابند. همچنین درمان‌های دارویی رایج استفاده از داروهای ضد اضطراب، ضد افسردگی‌ و داروهای آنتی‌سایکوتیک را توصیه می کنند. به هر حال، برای ترک این عمل حتما باید نزد مشاور بروید واگر او صلاح دانست به روان پزشک مراجعه نمائید تا با دارو درمانی و رفتار درمانی مشکلتان حل شود. . این سوال توسط فرهنگسرای پرسش پاسخ داده شده است .