دوست عزیز بسیاری از عروس ها وقتی تازه وارد خانواده ی شوهر می شوند فکر می کنند برای داشتن روابط صمیمانه لازم است که در تمامی کارهای خانه مادر شوهر سهیم شده و به عبارتی کمک حال آنها بشوند و به بیان دیگر خیلی دَم دست مادر شوهر باشند تا مادر شوهر از آنها راضی شود. غافل از اینکه قصه ی مشکل مادر شوهر و عروس یک قصه ی قدیمی و تاریخی است و هیچ کاری نمی تواند این مشکلات را رفع کند. عروس هایی که از این راه وارد می شوند اکثراً پس از مدتی مشکلاتشان بیشتر می شود چون کارهایی که برای مادر شوهر کرده اند وظیفه می شود و اگر روزی آن کارها را انجام ندهند انگار که کار خیلی بدی کرده اند. شاید رفتار شما از روز اول غلط بوده است ولی هنوز هم دیر نشده است. شما به حکم وظیفه باید به مادر شوهر احترام بگذارید ولی احترام به معنای دخیل شدن در کارهای خصوصی و شخصی دیگران نیست. احترام یعنی سر زدن به بزرگترها و در صورت توان کمک کردن به آنها، آن هم به شرطی که این کمک کردن باعث ایجاد توقع و انتظار نشود. پس باید کاری بکنید که همیشه توانش را دارید. هر موقع که همسرتان خواست به دیدار پدر و مادرش بروید، باید همراه او بروید و اصلاً هم به نوع برخورد و طرز فکر آنها در مورد خودتان کاری نداشته باشید و در این رابطه با شوهرتان هم صحبت نکنید. مدتی که گذشت هم شما به نوع برخورد آنها عادت می کنید و هم آنها انتظاراتشان پایین می آید. در این میان رابطه شما و همسرتان خیلی مهم است. اینکه چقدر با هم هماهنگ هستید و چقدر همسرتان خانواده را محق می داند. باید با زبان خوب و مهربان با همسرتان صحبت کنید (البته اگر همسرتان اعتراض کرد و در غیر اینصورت لازم نیست در مورد این موضوعات با او صحبت کنید) تا او مجاب شود. فعلاً چاره ی شما تحمل کردن و انجام وظایفتان است ولاغیر. موفق باشید