باسلام. متأسفانه بخشی از این مسئله، مربوط می شود به هنجارهای غلط فرهنگی، اجتماعی و عرفی که هنوز هم که هنوز است در بسیاری از خانواده ها وجود دارد؛‌ هنجارهایی مثل پدرسالاری و مردسالاری و ... که جای حق سالاری را می گیرد. نمی توان انتظار داشت که پدرتان در این سن، به یکباره از این هنجارها دست بردارد و در مقابل شما و همسرش بسیار خاضع و متواضع شود. او سال ها با این الگو زندگی کرده است و هنوز هم عرف و فرهنگ جامعه از الگوی فکری او حمایت می کند. شما مطمئناً‌ هیچ اهرم فشاری روی پدرتان ندارید و نمی توانید او را مجبور کنید که مطابق میل شما یا مادرتان رفتار کند. اما این به این معنی نیست که فرصت مذاکره و بیان دغدغه های خود را نیز از بین ببرید. درست است که پدرتان احتمالاً خود را به عنوان حاکم خانواده در نظر می گیرد و شما را به عنوان زیردستان خود می بیند، ولی حتی در یک حکومت استبدادی هم زیردستان دغدغه ی خود را با فرد حاکم، مطرح می کنند. شما هم تنها گزینه ای که در پیش دارید، این است که دغدغه ها و ناراحتی های خود را از رفتار پدرتان مستقیماً با او مطرح نمایید. مخصوصاً‌ برای مادرتان بسیار ضروری است که این مذاکره را انجام دهد. البته قابل درک است که از نپذیرفتن یا واکنش نشان دادن پدرتان نگران باشید، اما اگر انتقادات خود را به شیوه ی حساب شده و سنجیده ای مطرح نمایید، احتمال واکنش های افراطی پدرتان بسیار کم خواهد شد. شیوه ی مناسب بیان انتقاد به این صورت است که اولاً شرایط مناسبی را برای بیان صحبت هایتان انتخاب کنید. منظور از شرایط مناسب این است که زمانی باشد که پدرتان خسته نباشد، از لحاظ جسمی و خلقی در شرایط مطلوبی باشد، فکرش مشغول امور دیگری نباشد، کار خاصی نداشته باشد و ... . گام دوم این است که صحبت خود را به گونه ای شروع کنید که به طرف مقابل، نشان دهید موضع او را درک می کنید. یعنی اول، صحبت هایتان را به گونه ای شروع کنید که به پدرتان نشان دهید که خستگی ها و مشغله های او را درک می کنید و درک می کنید که ممکن است فشار کاری و ... باعث شده باشد که در ارتباط با اعضای خانواده مثل دیگران خوشرو نباشد اما ... . پس از این «اما» باید دغدغه ها، احساسات ناراحت کننده و انتظارات خود را در قالبی کاملاً مودبانه به گونه ای که به شخصیت او، توهینی نشود، ‌بیان کنید. سعی کنید صحبت هایتان متمرکز بر احساسات شخصی خودتان باشد و نه رفتار طرف مقابل. مثلاً به این صورت که : «وقتی که شما اینطور صحبت می کنید من احساس تحقیر شدن پیدا می کنم ...» اما شکل غلط همین پیام این است که : «شما خیلی بی ملاحظه اید و با رفتارهای زشت و ناپسندتان می خواهید مرا تحقیر کنید». بنابراین نوع بیان شما در واکنش احتمالی شخصی که دارید به او انتقاد می کنید بسیار اهمیت دارد. نکته ی دیگری که لازم است که خیلی به آن دقت کنید این است که مواظب باشید به خاطر یک سوء ظن، زندگی خانواده ی خود و یک فرد دیگر را دچار تلاطم نکنید. در شرایط فعلی، بسیار طبیعی است که به خاطر رفتارهای نادرست پدرتان، به دنبال یک مقصر یا یک عامل بیرونی باشید، اما این نکته را هم در نظر بگیرید که رفتار ایشان با آن خانم، ممکن است در راستای همان قاعده ی ایشان برای خوشبرخورد بودن در محیط های اجتماعی باشد.