ابویوسف یعقوب بن اسحاق کندی موسوم به ابوالحکما (181 - 258 ه.ق) نخستین فیلسوف عرب به معنای رایج کلمه است. تا پیش از وی، به معنای رایج کلمه، فلسفه وجود ندارد. بنابراین روشن است که در زمان امام جعفر صادق (83 – 148 ه.ق.) نیز در جزیره العرب چیزی به نام فلسفه وجود نداشته است. شاید تنها بتوان نشانه های جدال های کلامی را آنجا یافت. اعترافات برخی از زعما و اندیشمندان به جایگاه ارجمند علمی آن حضرت که وی مردی بود، با افق‌های باز فکری و خردی بس دور اندیش. به علوم عصر خویش بسیار اهتمام می‌ورزید. در واقع او به عنوان نخستین پایه گذار مدارس فلسفی در اسلام محسوب می‌شود. در اجتماعات و جلسات علمی آن حضرت، تنها کسانی که بعداً به عنوان بنیانگذاران مذاهب فقهی معرفی شدند. شرکت نمی‌کردند. بلکه دانش پژوهان علاقمند به فلسفه و فلاسفه از نقاط دوردست نیز در این جلسات شرکت می جستند.» الیته فلسفه یعنی فلسفه یونان. هر چیزی که فلسفه نامیده شود، بدون تردید تمامی اصول و مبادی خود را از فلسفه ی یونانی اخذ کرده و در آن چارچوب گام بر می دارد.: آن دسته از مسلمانان که با فلسفه به معنای رایج کلمه مخالفت دارند، نپذیرفته اند، و آنها که با فلسفه مشکلی ندارند، پذیرفته اند. نمونه دسته اول در ایران امروز، مکتب تفکیک است و نمونه دسته دوم، صدرایی ها. . صدرایی های شیعه مانند [مرحوم علامه طباطبایی یا آیت الله جوادی آملی] تفکیکی های شیعه مانند [، مرحوم علامه شيخ مجتبي قزويني خراساني یا علامه محمدرضا حکیمی.] داز طرفی فلسفه عربی در تمامی اصول و پایه های خود، فلسفه ی یونانی است. اصولاً نمی توان چیزی به نام فلسفه داشت که ماهیتاً یونانی نباشد. آنچه فلسفه ی عربی را از فلسفه ی یونانی متمایز می کند، جزئیات است. اگرچه این جزئیات مهم اند، اما کلیات هر فلسفه ای، بی تردید کلیات یونانی است.