باسلام. خواهر عزیزم دختر دوساله ی شما درک درستی از جدایی و طلاق ندارد ولی نیازهای اولیه ی خود مانند آرامش ، اعتماد ، وجود دائمی پدر و مخصوصا مادر، که از نیازهای اساسی او در این دوره هستند را تا حدودی دریافت نمی کند و بالطبع برخی از رفتارهای او واکنش به وضعی است که از آن رضایت ندارد. پس بهترین کار این است که اگر قصد بازگشت ندارید هر چه زودتر تکلیف خود را مشخص کنید ، چون تعارض و دوگانگی خود شما نسبت به همسرتان اثری مستقیم بر فرزندتان دارد. همچنین به این موضوع توجه داشته باشید که یکی از خصوصیات بارز بچه ها در این سن لجبازی است ، این بدخلقی ها در همه ی سنین دیده می شوند و بین دو تا سه سالگی به اوج خود می رسد، کودکان می خواهند در این سن برای اولین بار، وجود و هویت خود را اثبات کنند به این معنا که با زبان بی زبانی می گویند چون من هستم همه چیز باید حرف من باشد و همه ی کارها را آن طور که خودش می خواهد انجام دهد نه آن طور که شما به او می گویید. این گونه بدخلقی ها معمولا با بزرگتر شدن کودک کمتر دیده می شوند. پس تا حد زیادی لازم است آنها را بپذیرید و تحمل خود را بالا ببرید. اما کج خلقی دخترتان هر علتی که داشته باشد ، نباید باعث شود شما دائما واهمه داشته باشید که در صورت عمل نکردن به یکی از تقاضاهای کودک با صحنه ای چون کوبیدن خودش به زمین و جیغ و فریاد او روبرو می شوید. شما می توانید تا حد زیادی این گونه رفتارها را طوری تغییر دهید و ضمن اینکه باعث می شوید فرزندتان مستقل بار بیاید، به او کمک می کنید که خواسته هایش را به شکل پذیرفته تری مطرح کند، حتی در صورتی که با خواسته هایش مخالفت شده باشد. کودک بیشتر مواقع برای بداخلاقی هایش دلیل دارد. ممکن است او یک بار بر حسب تصادف بداخلاقی کرده باشد و به تجربه دریافته باشد که این کار می تواند او را به هدفش برساند. یک کودک خردسال مانند بچه ی شما مفهوم روانشناختی خونسردی یا کج خلقی را نمی داند، ولی می تواند دریابد که چه رفتاری او را به اهدافش می رساند و این تجربه را به وسیله ی آزمودن بزرگسالان به دست می آورد. مثلا کودک در می یابد که اگر یکبار توانست نظر شما را درباره خریدن یک اسباب بازی که با خریدن آن مخالف بودید تغییر دهد و این کار را با جیغ و داد کردن یا نرفتن به رختخواب انجام داد، بار دیگر هم می تواند با رفتار مشابهی نظر شما را درباره ی موارد مشابه دیگری تغییر دهد. بنابراین اغلب کج خلقی ها در این سن و حتی قبل از مدرسه رفتن هدف دار هستند. البته کودکان گاهی فقط به این دلیل بداخلاقی می کنند که بیش از حد خسته و یا به شدت از نظر روحی برانگیخته شده اند، ولی نمی توانند احساساتشان را به درستی بروز دهند. گاهی هم کودک وقتی نمی تواند کاری را که بسیار دوست دارد ، به درستی انجام دهد، ناراحتی و نا امیدی خود را با عصبانیت و بداخلاقی نشان می دهد. به هر حال علت بروز این گونه کج خلقی ها هر چه باشد، دردسر زیادی برای والدین ایجاد می کند و اصلا پذیرفتنی نیست. پس کودک باید دریابد که چنین رفتارهایی درست و شایسته نیستند و با به کارگیری آنها راه به جایی نمی برد. اما چگونه ؟ در ادامه راهبردهایی را می آورم که با اجرای دقیق آنها می توانید این رفتارها را در فرزندتان کاهش دهید. سریع ترین راه خلاصی از کج خلقی های فرزندتان این است که به بداخلاقی های او اعتنایی نکنید. زیررا هدف اصلی بیشتر این رفتارها جلب توجه بزرگترهاست و نه چیز دیگر. شما نمی توانید برای کودکی که در حال داد و فریاد است دلیل و منطق بیاورید، بنابراین تلاش هم نکنید. شما با بغل کردن و نوازش کردن کودک هم نمی توانید احساسش را تغییر دهید، هر چند این کار لزومی هم ندارد. یک کودک دو ساله به راحتی می تواند دست از کج خلقی بردارد و به کلی این رفتار را ترک کند. شما با بی اعتنایی به بداخلاقی های کودک ، تا جایی که به خودش آسیبی نزند، به او می آموزید که بداخلاقی کردن هیچ فایده ای ندارد و کودک خواهد آموخت که کمتر چنین واکنش هایی را از خود نشان دهد. می توانید از او دور شوید یا وقتی می بینید که کودک در حال جیغ و داد است به کار خود بپردازید. و اگر خطری متوجه او نیست می توانید از اتاق بیرون بروید. حتی به او نگاه هم نکنید چون یک نیم نگاه هم می تواند قطع شدن سر و صدا را به تعویق بیاندازد. در این مورد اصلا لازم نیست نگران باشید و یا به اصطلاح دلتان برایش بسوزد، مطمئن باشید خترتان تا ابد نمی تواند گریه یا بداخلاقی کند، این حالت بیشتر از چند دقیقه طول نخواهد کشید و به تدریج با بی اعتنایی شما این مدت کوتاه تر و کوتاه تر می شود. اگر جیغ و داد دخترتان آنقدر ادامه یافت که احساس کردید دیگر هیچ راهی جز تسلیم شدن به خواسته های او ندارید، راه دیگری را بیازمایید. به او بگویید اگر می خواهد بازهم داد و فریاد کند ، اشکالی ندارد ولی شما دیگر تحمل شنیدن آن را ندارید. او را در اتاق دیگری بر روی صندلی بنشانید و خودتان بیرون بیایید و به جایی بروید که شما را نبیند، ولی او را زیر نظر داشه باشید. و به او بگویید وقتی تماما ساکت نشده نمی تواند اتاق را ترک کند. برای تقویت رفتار درست در دختر خردسالتان از تحسین و یک روش پاداش دهی استفاده کنید، البته نه با جمله ای مثل "متشکرم که جیغ نمیکشی" بلکه می توانید به او بگویید"نمی دونی چه قدر خوشم می آد وقتی اینقدر خوب به حرف های من گوش می کنی و با من همکاری می کنی .." و مهم تر از این به دخترتان یاد دهید چگونه می تواند از راه هایی به جز بداخلاقی و گریه و زاری توجه شما را جلب کند و به شما بفهماند که از چه مسئله ای ناراضی است. با داستان و نمایش به او نشان دهید اگر جای او بودید چه می کردید. پس از مدتی خواهید دید که کودک وقتی خواسته ای دارد و یا نمی تواند قطعات یک اسباب بازی را سرهم کند، به جای آنکه آن را به زمین پرت کند و جیغ بکشد، با خودش همان حرف هایی را می گوید که شما به او نشان داده اید. همچنین وقتی فرزندتان بداخلاقی نمی کند به او توجه بیشتری بکنید (این موضوع بسیار مهم است) مثلا می توانید بگویید از این به بعد شما به گریه ها و بداخلاقی های او گوش نخواهید کرد و این کارها در شما تاثیری نخواهند گذاشت، ولی در عوض در صورتی که او با شما همکاری کند و بچه ی حرف گوش کنی باشد، به او جایزه خواهید داد. برای نمونه ، می توانید هر بار که او بی آنکه بداخلاقی کند"نه" شما را پذیرفت ، به او پاداش دهید. به یک بازی نمایشی بپردازید و در آن شما نقش کودک را بازی کنید و کودک نقش مادری که باید بگوید نه. شما خواسته یتان را بگویید و کودک در جواب بگوید "نه" . و شما به کودک نشان دهید که رفتار درست چه طور است و در عوض جایزه بگیرید. روش ترتیب نمایش های هیجان انگیز به همراه راه هایی که قبل گفتم می تواند مشکل بداخلاقی کردن در هنگام شنیدن "نه" را به کلی برطرف کند.