باسلام. مطمئناً بسیاری از سوالاتی که مطرح کردید، جنبه ی استفهام انکاری دارد. یعنی هم شما و هم هرعقل سلیمی این را می فهمد که بسیاری از این موارد، مواردی نامناسب و آسیب زننده به شخصیت و رشد روانشناختی مطلوب کودک می باشد. البته نکته ی ظریفی در این مورد وجود دارد. در بسیاری از ورزش ها در سطح حرفه ای، بعضی از تنبیهاتی که ارائه می شود برای پیشرفت فرد در ورزش، ضروری است و اگر به شکل مناسبی ارائه شود هم آسیب روانشناختی خاصی به کودک وارد نمی کند. منظور دقیق من از این موارد، مواردی هستند که مربی برای تنبیه یک کودک یا نوجوان ورزشکار از او می خواهد که حرکات ورزشی خاصی را انجام دهد که تاحدی هم دشوار است (مثل شنا رفتن هایی که در بسیاری از باشگاه های ورزشی به عنوان تنبیهی برای دیر رسیدن، رایج است) اما این تنبیهات نباید از چارچوب و حیطه ی ورزشی دور شود و جنبه ی توهین و تحقیر به خود بگیرد. نه تنها به لحاظ روانشناختی بلکه حتی به لحاظ حقوقی و قانونی هم یک مربی ورزشی حق ندارد شخصیت یک کودک در این سنین حساس را مورد تحقیر قرار دهد یا حتی به والدین او توهین کند. بنابراین اصل کلی این است که تنبیه ورزشی اگر در چارچوب فعالیت ها و حرکات ورزشی و بدون هیچ گونه توهینی به شخصیت کودک انجام شود اشکالی ندارد و حتی می تواند در جایگاه خود مفید و سودمند باشد اما اگر شکل تنبیه فیزیکی به خود بگیرد (یعنی خارج از چارچوب فعالیت های ورزشی) و توأم با توهین و تحقیر کودک باشد به هیچ وجه جایز نیست و بهتر است که هرچه زودتر کودک خود را از چنین محیطی دور نمایید.