باسلام. مادر گرامی اولین سوالی که از شما دارم این است که آیا احساس می کنید فرزندتان مدتی است در جمع های خارج از خانواده خودتان بی تابی می کند، یا اینکه نه، از زمانی که به یاد دارید کودکتان را با خصوصیت بدقلقی می شناختید؟ اگر مورد دوم در مورد حالات او صدق می کند، پاسختان این است که کودک شما مشکل خاصی ندارد تنها مزاج و خلق او این چنین است و تنها کاری که لازم است انجام دهید این است که زندگی خود را برای مدتی به نحوی تنظیم کنید که با نیازهای او متناسب باشد، مثلا به جای اجتناب از مهمانی رفتن و یا رفتن به مهمانی های شلوغ و پر سر و صدا اعتماد کودک را با آوردن یک یا دو کودک به منزلتان جلب کنید، فرزندتان به مراتب با یک یا دو کودک راحت تر از یک جمع ارتباط برقرار می کند، یا مثلا سعی کنید او را در پارک با کودکی هم سن و سال خودش جلب کنید و به تدریج وارد جمع های بزرگ تر شوید. اما در مورد حالت اول، اینکه فرزندتان قبلا در جمع های خانوادگی و غریبه مشکلی نداشته است ولی با بزرگ تر شدنش پی به این مشکل برده اید، برخی از کودکان هیچ گاه معنای ترس را درک نمی کنند. اما بسیاری از آنها، ترس های بهنجار کودکی را پشت سر می گذارند. یکی از این ترس های بهنجار از سنین 6 تا 9 ماهگی شروع می شود و ممکن است حتی تا دو سالگی به تاخیر بیفتد، در این دوره ترس از غریبه ها ، اشیای عجیب، سر و صدا و بلندی افزایش می یابد. و جالب است بدانید که تشویش و نگرانی پسر شما نشانگر رسش شناختی و هوشی وی از لحاظ به یادآوردن و تمیز دادن آشنا از نا آشنا است. این رفتار نشان می دهد که حافظه ی فرزند شما در حال شکل گیری است ، می تواند شما را از دیگران تشخیص دهد و از لحاظ عاطفی به شما وابسته است. این موارد نه تنها مشکل خاصی نمی باشند بلکه رشد صحیح فرزندتان را نشان می دهند. پس جای هیچ نگرانی نیست زیرا اگر کودک بتواند حضور امن شما را درک کند یعنی بفهمد که بعد از هر بار ناپدید شدن و رفتن شما بازگشت دوباره ای هم وجود دارد ، و اعتماد به اطرافیان در او شکل بگیرد، به این معنا که درک کند آنها به او صدمه ای نخواهند زد، اعتماد لازم را کسب می کند و به احتمال بسیار زیاد این حالت تا پایان یک سالگی کاملا برطرف می شود.