پرسش :

در ازدواج دختر و پسرى، دختر با اجازه پدرش به پسر براى جارى نمودن عقد دائم بین خودشان وکالت داده است، و پسر بنا به وکالتى که دختر به وى داده است خودش عقد دائم را بین خود و موکله‏اش از روى رساله و به قصد انشاء جارى نموده است، و براى اطمینان بیشتر- با این‌که قواعد دستور زبان عربى را نمى‌‏‌داند ولى معناى هر یک از کلمات صیغه عقد دائم را مى‌‏‌داند- یک بار هم عقد را در دو صیغه «أنکحت موکلتى ... لنفسى دواما على الصّداق‏ المعلوم» و «زوّجت موکلتى ... لنفسى دواما على الصّداق المعلوم» به ترتیب با جوابهاى «قبلت النّکاح على الصّداق المعلوم» و «قبلت التّزویج على الصّداق المعلوم» اجراء کرده است. با توجّه به این که پسر دستور زبان عربى را نمى‌‏‌داند (ولى با دانستن معناى هر یک از کلمات، با قرائت صحیح، به قصد انشاء، عقد دائم را در دو صیغه فوق هم به زبان عربى و هم براى تأکید به زبان فارسى بین خود و موکله‏اش جارى نموده است) آیا عقد صحیح است یا خیر؟

پاسخ :
عقد مذکور صحیح است.
منبع: استفتائات امام خمینی(ره)، ج‏3، ص95