پرسش :

در بلاد کشمیر مرسوم است که براى ازدواج یک ورقه به نام وکالت‏نامه مى‌‏نویسند، و بر آن اسم ناکح و منکوح و وجه مهریه و اسم وکیل عقد را درج مى‌‌‏کنند، و از منکوح و ناکح امضاء مى‏‌گیرند، و چند شهود امضاء نموده نزد وکیل مى‏‌برند، و او صیغه عقد را جارى مى‌‏کند. در یک وکالت‏نامه وجه مهریه مثلا یک هزار و چهار صد و یک روپیه نوشته شده ولى براى شهود و منکوحه چهارده هزار و یک روپیه خوانده شد، و چون منکوحه سواد نداشته مهریه مقرّره را که شنیده امضاء نموده، و وکیل هم صیغه را از روى نوشت‌هاى که کمتر از مقرّره لسانى بوده جارى نموده، و چون دختر از این ماجرا مطّلع شده، منکر ازدواج گردیده است. بیان فرمایید شرعا تکلیف چیست؟ آیا صیغه عقد صحیح است یا خیر؟ و آیا این دختر احتیاج به طلاق دارد یا نه؟


پاسخ :
عقد صحیح است، و اگر مهر مورد توافق طرفین نبوده و زن آن را اجازه نکند مهر المثل ثابت مى‌‏شود.
منبع: استفتائات امام خمینی(ره)، ج‏3، ص187
نسخه چاپی