تعدد زوجات در تورات
پرسش :
چند همسری و «تعدّد زوجات» از چه زمانی در بین انسانها شایع شده است؟
پاسخ :
چند همسری امری شایع و معروف نزد «مصریان» قدیم، «ایرانیان»، «آشوریان»، «بابلیان» و «هندوها» بوده است. همان گونه که در آیین «یهود» وجود داشته و از حرمت آن در «سِفرها» سخنی به میان نیامده است.(1)
«تورات» گرچه اصل تعدّد زوجات را مباح دانسته، ولی عدد معینی را برای آن ذکر نکرده است.(2) از سویی در «تورات» سخن از حرمت ازدواج با خواهر زن به میان آمده است که این به نوبه خود دلالت بر اصل تجویز تعدّد زوجات دارد.(3) همچنین آمده است که داوود پیامبر(علیه السلام) نود و نه زن و سیصد کنیز داشته است.(4) و نیز در «تورات» آمده است که حضرت سلیمان(علیه السلام) هفتصد زن و سیصد کنیز داشته است.(5) بنابراین،از این نصوص استفاده می شود که تعدّد زوجات در شریعت های پیشین نیز موجود بوده است.
حتی حضرت مسیح(علیه السلام) که به عنوان تکمیل کننده شریعت حضرت موسی(علیه السلام) ظهور کرده است، در کتاب آسمانی وی «انجیل»، نصّی وجود ندارد که دلالت بر حرمت تعدّد زوجات داشته باشد. لذا اگر الآن در قوانین کلیسا و مقرّرات مجامع مسیحی، قانون حرمت تعدّد زوجات را مشاهده می کنید، از جمله قوانینی است که به دست بشر تدوین شده و هرگز رنگ دینی ندارد، و شروع منع آن به عصر قرون وسطی بازمی گردد.
پی نوشت:
(1). المراه و مکانتها فی الاسلام، احمد عبدالعزیز الحصین، مکتبه الصحابه الاسلامیه، کویت، بی تا، ص 157.
(2). تنظیم الاسرة و تنظیم النسل، ابوزهره، محمد، دارالفکر العربی، قا‌هره، 1426 قمری / 2005 میلادی، ص 6.
(3). کتاب مقدس، انتشارات ایلام، انگلستان، 2002 میلادی، چاپ سوم، سفر لاوبین، ص 140، باب 18، سطر 18.
(4). همان، سفرتکوین، ص 32، باب 18، سطر 9.
(5). همان، پادشاهان اول، ص 427، باب 11، سطر 3.
منبع: اسلام شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، 1386 شمسی، چاپ سوم، ص 508.
چند همسری امری شایع و معروف نزد «مصریان» قدیم، «ایرانیان»، «آشوریان»، «بابلیان» و «هندوها» بوده است. همان گونه که در آیین «یهود» وجود داشته و از حرمت آن در «سِفرها» سخنی به میان نیامده است.(1)
«تورات» گرچه اصل تعدّد زوجات را مباح دانسته، ولی عدد معینی را برای آن ذکر نکرده است.(2) از سویی در «تورات» سخن از حرمت ازدواج با خواهر زن به میان آمده است که این به نوبه خود دلالت بر اصل تجویز تعدّد زوجات دارد.(3) همچنین آمده است که داوود پیامبر(علیه السلام) نود و نه زن و سیصد کنیز داشته است.(4) و نیز در «تورات» آمده است که حضرت سلیمان(علیه السلام) هفتصد زن و سیصد کنیز داشته است.(5) بنابراین،از این نصوص استفاده می شود که تعدّد زوجات در شریعت های پیشین نیز موجود بوده است.
حتی حضرت مسیح(علیه السلام) که به عنوان تکمیل کننده شریعت حضرت موسی(علیه السلام) ظهور کرده است، در کتاب آسمانی وی «انجیل»، نصّی وجود ندارد که دلالت بر حرمت تعدّد زوجات داشته باشد. لذا اگر الآن در قوانین کلیسا و مقرّرات مجامع مسیحی، قانون حرمت تعدّد زوجات را مشاهده می کنید، از جمله قوانینی است که به دست بشر تدوین شده و هرگز رنگ دینی ندارد، و شروع منع آن به عصر قرون وسطی بازمی گردد.
پی نوشت:
(1). المراه و مکانتها فی الاسلام، احمد عبدالعزیز الحصین، مکتبه الصحابه الاسلامیه، کویت، بی تا، ص 157.
(2). تنظیم الاسرة و تنظیم النسل، ابوزهره، محمد، دارالفکر العربی، قا‌هره، 1426 قمری / 2005 میلادی، ص 6.
(3). کتاب مقدس، انتشارات ایلام، انگلستان، 2002 میلادی، چاپ سوم، سفر لاوبین، ص 140، باب 18، سطر 18.
(4). همان، سفرتکوین، ص 32، باب 18، سطر 9.
(5). همان، پادشاهان اول، ص 427، باب 11، سطر 3.
منبع: اسلام شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، 1386 شمسی، چاپ سوم، ص 508.