پیام اصلی غدیر برای امت اسلامی
پرسش :
پیام اصلی غدیر برای امت اسلامی چیست؟
پاسخ :
پیام اصلی غدیر پیام امامت است. رسول اکرم صلّی الله علیه و آله گفتند آن رسالتی که ۱۲۴ هزار پیامبر آوردند در من خلاصه شد و استمرار آن رسالتی که من آوردم باید ادامه پیدا کند و در کسی باشد که بتواند آن رسالت ۱۲۴ هزار پیامبر را محقق کند و عینیت به آن ببخشد. لذا، آن آدم باید کسی باشد که رابطه‌اش با من این همانی باشد؛ یعنی من روز غدیر همانی می‌آورم که ۲۷ رجب آمده، مگر در منصب رسالت. این همانی‌بودن، یعنی جا برای دیگری وجود ندارد. هرچقدر هم برای خودتان فضیلت درست کنید، اصلاً، وجود ندارد و این همان است. لذا، در این زمینه برای اثبات این همانی روایات متعددی وجود دارد.
رسول اکرم صلّی الله علیه و آله می‌فرماید: «أَنَا وَ عَلِىٌّ مِنْ شَجَرَهٍ واحِدَه»؛ من و علی از نور واحده هستیم و علی نظیر و نفس من است. حضرت می‌فرماید کف علی کف من است؛ یعنی آنچه علی با دست مبارکش تقسیم می‌کند همان چیزی است که من با دستم تقسیم می‌کنم. لذا، منصب امامت استمرار منصب نبوت است و همان ویژگی‌هایی را که نبی مکرم دارد، ائمه‌ی معصومین سلام‌الله‌علیهم هم دارند. این مسئله شاهد قرآنی هم دارد. آیه‌ی ۶۱ سوره‌ی آل عمران که به آیه‌ی مباهله معروف است، می‌فرماید: «فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُم»؛ بگو بیایید ما و شما فرزندان و زنان و کسانی را که به‌منزله‌ی خودمان هستند، بخوانیم. مرحوم قاضی نورالله شوشتری در کتاب شریف احقاق الحق، جلد سه، صفحه‌ی ۴۶ می‌گوید ابناءنا به حسنین، نساءنا به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و انفسنا به امیرالمؤمنین علیه‌السلام اشاره دارد و در پاورقی همین صفحات نام شصت نفر از بزرگان عامه را می‌آورد که ذیل آیه‌ی شریفه تصریح کرده‌اند که مراد از آیه‌ی مباهله اهل بیت هستند. مسلم در صحیح، احمد‌بن‌هنبل در مسند، حاکم در مستدرک، ابونعیم اصفهانی در دلایل‌النبوه، نیشابوری در اسباب النزول، فخر رازی در تفسیر الکبیر و آلوسی بیضاوی ابن اثیر همه‌ی شصت نفر را نام می‌برند که انفسنا امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.
پس، پیام اصلی عید غدیر امامت است و هر آنچه که وجود نازنین نبی مکرم دارد، وجود نازنین ذوات مقدسه‌ی ائمه‌ی معصومین سلام‌الله‌اجمعین هم دارند.
برای اینکه این موضوع روشن‌تر شود، من چند روایت در این‌باره می‌گویم. امام کاظم علیه‌السلام می‌فرماید: «مَا وَکَّدَ اَللَهُ عَلَى اَلْعِبَادِ فِی شَیْءٍ مِثْلَ مَا وَکَّدَ عَلَیْهِمْ بِالْإِقْرَارِ بِالْإِمَامَه»؛ خداوند به هیچ مسئله‌ای به اندازه‌ی مسئله‌ی امامت اقرار و اعتراف نکرده است.
امام باقر علیه‌السلام می‌فرماید: «بُنِیَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ الصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَایَةِ وَ لَمْ یُنَادَ بِشَیْ‌ءٍ مَا نُودِیَ بِالْوَلَایَةِ یَوْمَ الْغَدِیر»؛ اسلام پنج رکن دارد که یکی از آن ولایت است، امّا هیچ‌کدام به‌مثابه‌ی آن نیست.
رسول اکرم صلّی الله علیه و آله می‌فرماید: «وَالَّذی نَفسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ ، لَو أنَّ عَبدًا جاءَ یَومَ القِیامَةِ بِعَمَلِ سَبعینَ نَبِیًّا ما قَبِلَ الله‌ُ ذلِکَ مِنهُ حَتّى یَلقاهُ بِوَلایَتی ووَلایَةِ أهلِ بَیتی»؛ سوگند به آن‌که جان محمّد در دست اوست، اگر در روز قیامت بنده‌اى با عمل هفتاد پیامبر حاضر شود خداوند آن را از او نپذیرد، مگر اینکه با ولایت من و اهل بیتم خدا را دیدار کند. اینجا تنها بحث حکومت نیست. اگر عملی را بخواهند قبول کنند، باید ولایت اهل بیت در آن باشد. بحث حکومت جزئی از این مسئله است، نه تمام آن. حکومت، یعنی رابطه‌ی بین حاکم و ملت. اگر حاکم باشد و ملت نباشد، حکومتی معنا ندارد. اگر ملت باشد و حاکمیتی نباشد، باز معنا ندارد. بنابراین، برای تعیین و تقویت حاکم، ملت باید همیشه در صحنه باشند. در روز غدیر هم ۱۲۰ هزار نفر بیعت کردند، اما کوتاهی کردند و در سقیفه کاری را کردند که نباید می‌کردند.
منبع: khamenei.ir
پاسخ از حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدباقر علوی تهرانی:
پیام اصلی غدیر پیام امامت است. رسول اکرم صلّی الله علیه و آله گفتند آن رسالتی که ۱۲۴ هزار پیامبر آوردند در من خلاصه شد و استمرار آن رسالتی که من آوردم باید ادامه پیدا کند و در کسی باشد که بتواند آن رسالت ۱۲۴ هزار پیامبر را محقق کند و عینیت به آن ببخشد. لذا، آن آدم باید کسی باشد که رابطه‌اش با من این همانی باشد؛ یعنی من روز غدیر همانی می‌آورم که ۲۷ رجب آمده، مگر در منصب رسالت. این همانی‌بودن، یعنی جا برای دیگری وجود ندارد. هرچقدر هم برای خودتان فضیلت درست کنید، اصلاً، وجود ندارد و این همان است. لذا، در این زمینه برای اثبات این همانی روایات متعددی وجود دارد.
رسول اکرم صلّی الله علیه و آله می‌فرماید: «أَنَا وَ عَلِىٌّ مِنْ شَجَرَهٍ واحِدَه»؛ من و علی از نور واحده هستیم و علی نظیر و نفس من است. حضرت می‌فرماید کف علی کف من است؛ یعنی آنچه علی با دست مبارکش تقسیم می‌کند همان چیزی است که من با دستم تقسیم می‌کنم. لذا، منصب امامت استمرار منصب نبوت است و همان ویژگی‌هایی را که نبی مکرم دارد، ائمه‌ی معصومین سلام‌الله‌علیهم هم دارند. این مسئله شاهد قرآنی هم دارد. آیه‌ی ۶۱ سوره‌ی آل عمران که به آیه‌ی مباهله معروف است، می‌فرماید: «فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُم»؛ بگو بیایید ما و شما فرزندان و زنان و کسانی را که به‌منزله‌ی خودمان هستند، بخوانیم. مرحوم قاضی نورالله شوشتری در کتاب شریف احقاق الحق، جلد سه، صفحه‌ی ۴۶ می‌گوید ابناءنا به حسنین، نساءنا به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و انفسنا به امیرالمؤمنین علیه‌السلام اشاره دارد و در پاورقی همین صفحات نام شصت نفر از بزرگان عامه را می‌آورد که ذیل آیه‌ی شریفه تصریح کرده‌اند که مراد از آیه‌ی مباهله اهل بیت هستند. مسلم در صحیح، احمد‌بن‌هنبل در مسند، حاکم در مستدرک، ابونعیم اصفهانی در دلایل‌النبوه، نیشابوری در اسباب النزول، فخر رازی در تفسیر الکبیر و آلوسی بیضاوی ابن اثیر همه‌ی شصت نفر را نام می‌برند که انفسنا امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.
پس، پیام اصلی عید غدیر امامت است و هر آنچه که وجود نازنین نبی مکرم دارد، وجود نازنین ذوات مقدسه‌ی ائمه‌ی معصومین سلام‌الله‌اجمعین هم دارند.
برای اینکه این موضوع روشن‌تر شود، من چند روایت در این‌باره می‌گویم. امام کاظم علیه‌السلام می‌فرماید: «مَا وَکَّدَ اَللَهُ عَلَى اَلْعِبَادِ فِی شَیْءٍ مِثْلَ مَا وَکَّدَ عَلَیْهِمْ بِالْإِقْرَارِ بِالْإِمَامَه»؛ خداوند به هیچ مسئله‌ای به اندازه‌ی مسئله‌ی امامت اقرار و اعتراف نکرده است.
امام باقر علیه‌السلام می‌فرماید: «بُنِیَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ الصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَایَةِ وَ لَمْ یُنَادَ بِشَیْ‌ءٍ مَا نُودِیَ بِالْوَلَایَةِ یَوْمَ الْغَدِیر»؛ اسلام پنج رکن دارد که یکی از آن ولایت است، امّا هیچ‌کدام به‌مثابه‌ی آن نیست.
رسول اکرم صلّی الله علیه و آله می‌فرماید: «وَالَّذی نَفسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ ، لَو أنَّ عَبدًا جاءَ یَومَ القِیامَةِ بِعَمَلِ سَبعینَ نَبِیًّا ما قَبِلَ الله‌ُ ذلِکَ مِنهُ حَتّى یَلقاهُ بِوَلایَتی ووَلایَةِ أهلِ بَیتی»؛ سوگند به آن‌که جان محمّد در دست اوست، اگر در روز قیامت بنده‌اى با عمل هفتاد پیامبر حاضر شود خداوند آن را از او نپذیرد، مگر اینکه با ولایت من و اهل بیتم خدا را دیدار کند. اینجا تنها بحث حکومت نیست. اگر عملی را بخواهند قبول کنند، باید ولایت اهل بیت در آن باشد. بحث حکومت جزئی از این مسئله است، نه تمام آن. حکومت، یعنی رابطه‌ی بین حاکم و ملت. اگر حاکم باشد و ملت نباشد، حکومتی معنا ندارد. اگر ملت باشد و حاکمیتی نباشد، باز معنا ندارد. بنابراین، برای تعیین و تقویت حاکم، ملت باید همیشه در صحنه باشند. در روز غدیر هم ۱۲۰ هزار نفر بیعت کردند، اما کوتاهی کردند و در سقیفه کاری را کردند که نباید می‌کردند.
منبع: khamenei.ir