پرسش :

آمفتامین چیست و چه عوارضی دارد؟


پاسخ :
آمفتامين‏ها گروهى از مواد محرك مغزى هستند كه معمولاً به شكل پودرسفيدرنگ و گاهى سفيد متمايل به قهوه‏اى روشن يا سفيد چرك(مشاهده مى‏شوند.
به گزارش ايسنا واحد علوم پزشكى تهران برخى انواع آمفتامين‏ها داراى‏مصارف طبى هستند و تحت نظارت كامل پزشك در مواردى‏چون‏افسردگى‏ها، اختلالات پرتحركى، كم‏توجهى كودكان و حمله‏هاى خواب‏مورد استفاده قرار مى‏گيرند. آمفتامين‏ها اغلب براى بهبود كارآيى وايجاد حالت سرخوشى توسط دانش‏آموزان، دانشجويان و رانندگان موردسوء مصرف قرار مى‏گيرند.
از جمله نام‏هاى رايج آن مى‏توان به آيس (ICE، اسپيد (SPEED،ميتسى‏بوشى (Mitsibushi و تركيبى از آمفتامين‏هاى جايگزين به‏نام MDMAتحت نام Ecstasy اشاره كرد.
راه‏هاى مصرف:
معمولاً به‏صورت خوراكى و گاهى همراه مشروبات استفاده مى‏شود.انفيه‏كردن، تزريق يا تدخين با سيگار نيز از ساير راههاى مصرفى است.شكل تزريقى آن نسبت به ساير انواع آن اعتياد بيشترى ايجاد مى‏كند.
آثار مصرف:
همه آمفتامين‏ها به سرعت از راه دهان جذب شده و در عرض يك‏ساعت‏علايم آنها شروع مى‏شود. آثار مصرف آمفتامين‏ها 1 تا 2 روز طول‏مى‏كشد. از جمله عوارض جسمانى مصرف آمفتامين‏ها مى‏توان به‏افزايش ضربان قلب و فشار خون، خشكى دهان، تعريق، افزايش انرژى،كاهش اشتها، تهوع و استفراغ و بى خوابى اشاره كرد.
از جمله عوارض روانى آن نيز احساس سرخوشى، احساس قدرت،افزايش توانايى تمركز، نوسانات خلقى، برآشفتگى و تحريك‏پذيرى‏است.
مصرف مداوم آمفتامين‏ها منجر به ايجاد تحمل و وابستگى مى‏شود؛به‏نحوى كه با قطع ناگهانى آنها علايمى همچون تحريك‏پذيرى، گرسنگى‏شديد، اختلال خواب و افسردگى حاد بروز خواهد كرد و در مصارف‏طولانى‏مدت، امكان بروز حالات جنون شبيه به اسكيزوفرنى وجوددارد.
علايم مسموميت:
خونريزى مغزى در اثر افزايش شديد فشارخون، شوك ناشى از افت‏شديد فشارخون، افزايش شديد درجه حرارت بدن، بى‏نظمى در ضربان‏قلب، اختلال هوشيارى، تشنج، اغماء و مرگ.
چگونه كمك كنيم؟
آمفتامين‏ها به شدت وابستگى ايجاد مى‏كنند. بيمارانى كه علايم جنونمثل اسكيزوفرنى( را نشان مى‏دهند بايد بلافاصله به روانپزشك معرفى‏شوند. بيمارانى كه علايم افسردگى حاد را نشان مى‏دهند به خاطر امكان‏خودكشى بايد به شدت تحت نظارت باشند. بايد به مصرف‏كنندگان‏اطمينان خاطر داد كه علايم ترك آمفتامين مشتمل بر خستگى، اضطراب،اختلال خواب و افسردگى حداكثر تا روز چهارم پس از ترك زياد بوده ودر عرض يك هفته فروكش خواهد كرد.
معمولاً داروى خاصى براى ترك لازم نمى‏شود. در هنگام ترك بايدبيماران را تشويق كرد تا آب كافى بنوشند، روزانه سه وعده غذا مصرف‏كنند، ورزش‏هاى آرامش بخش انجام دهند و در هواى آزاد راه بروند.
معمولاً الكل در همراهى با آمفتامين به دليل خواص خواب‏آلودگى‏اش‏استفاده مى‏شود.
همچنين آمفتامين‏ها در ادرار 2 تا 4 روز پس از مصرف قابل تشخيص‏است.
نسخه چاپی