پرسش :
زوجه اى در دوران عقد متوجّه بيمارى روحى و عصبى صعب العلاجى در همسرش مى گردد، به گونه اى كه عوارض بيمارى )شوك هاى عصبى، ضعف شديد جسمى، بى ثباتى شخصيّتى، نابينايى موقّت، غش و مانند آن( زندگى را براى وى مخاطره آميز ساخته است. حال، نظر به ترس و نگرانى زوجه از زندگى مشترك و ضرورت درمان طولانى چند ساله و نبودن عزم جدّى بر معالجه در زوج و خانواده وى، آيا زوجه در چنين شرايطى شرعاً مى تواند درخواست طلاق نمايد؟ و در صورت جدايى آيا پرداخت مهريّه و نفقه بر عهده زوج است؟
پاسخ :
جواب: در صورتى كه قبلاً زوج و كسان او اظهار داشته اند كه از سلامت كامل برخودار است، زوجه مى تواند به تدليس، نكاح را فسخ كند، در غير اين صورت هرگاه ثابت شود زندگى با آن مرد مستلزم عسر و حرج شديد است، حق دارد از حاكم شرع تقاضاى طلاق كند و طلاق در اين صورت جنبه خلع خواهد داشت كه معمولاً با بذل مهريّه انجام مى شود; مگر اين كه با زوج توافق ديگرى شود.
منبع: استفتائات حضرت آيت الله العظمي مکارم شيرازي(دامت برکاته)، ج1
جواب: در صورتى كه قبلاً زوج و كسان او اظهار داشته اند كه از سلامت كامل برخودار است، زوجه مى تواند به تدليس، نكاح را فسخ كند، در غير اين صورت هرگاه ثابت شود زندگى با آن مرد مستلزم عسر و حرج شديد است، حق دارد از حاكم شرع تقاضاى طلاق كند و طلاق در اين صورت جنبه خلع خواهد داشت كه معمولاً با بذل مهريّه انجام مى شود; مگر اين كه با زوج توافق ديگرى شود.
منبع: استفتائات حضرت آيت الله العظمي مکارم شيرازي(دامت برکاته)، ج1