پرسش :

اين جانبه به عنوان همسر شرعى و قانونى با آقايى ازدواج كردم و حاصل اين ازدواج سه فرزند مى باشد. در ابتداى ازدواج از اين كه همسرم پيرو مذهب تشيّع نبوده مطّلع نبودم، تا اين كه در خلال زندگى متوجّه شدم كه نامبرده پيرو فرقه اسماعيليّه مى باشد و به مقدّسات اسلام و محترمات شيعه بى احترامى مى نمايد، در حالى كه كلاهبردارى وى در اين مورد كاملاً محرز مى باشد. در طول زندگى از سوى شوهرم مورد شكنجه هاى فراوانى قرار گرفته ام كه هنوز آثار شكنجه مشخّص مى باشد، علاوه بر اين وى معتاد به موادّ مخدّر است و حتّى حدود يك سال با شكنجه فراوان مرا وادار به استفاده از اين موادّ افيونى مى كرد و حتّى بچّه هاى كوچك را تحت شكنجه زياد قرار مى داد. به همين جهت تقاضاى طلاق كردم و بر اساس رأى دادگاه، كه در غياب نامبرده صادر شد، رأى بر حكم طلاق غيابى صادر شد و طلاق صورت گرفت; ولى بر اثر اعتراض وى حكم طلاق غيابى مردود اعلام شده و وى حاضر به طلاق نمى باشد، در حالى كه وى در طول اين مدّت ازدواج كرده است. اين جانب به مرحوم آية اللّه محمد حسين نابغ آيتى مراجعه كردم، ايشان حكم كردند كه نامبرده از طايفه ملاحده است و اين طايفه هرچند اظهار اسلام مى كنند و لكن نماز و روزه و حج را به هيچ وجه قبول ندارند و پيش خودم بعضى از آنها منكر نماز )به صورتى كه مسلمين انجام مى دهند( مى باشند، و همچنين در ماه مبارك رمضان روزه نمى گيرند و براى خود احكام خاصّى دارند و حج و بسيارى از واجبات ديگر را انجام نمى دهند، لهذا از نظر حقير مرتد و ماندن زن در خانه آنان حرام است، با توجّه به اين كه قدرت تحمّل مردى خارج از دين اسلام و شكنجه او را ندارم، از محضر مبارك استدعاى صدور حكم خدايى را دارم.

پاسخ :
جواب: در دو صورت شما مى توانيد از او جدا شويد:
اوّل اين كه به يقين بدانيد او نماز و روزه و ساير احكام اسلام را قبول نداشته و از اصل انكار مى كرده است كه در اين صورت بدون طلاق جدا مى شويد.
دوّم اين كه ثابت شود شكنجه هاى طاقت فرسايى به شما مى دهد و زندگى با او عسر و حرج شديد داشته باشد، در اين صورت حاكم شرع يا كسانى كه از طرف او مأذون هستند مى توانند شما را طلاق دهند.
منبع: استفتائات حضرت آيت الله العظمي مکارم شيرازي(دامت برکاته)، ج1