پرسش :
سرزمين «عرفات» در كجا واقع شده و چرا به اين نام، ناميده شده؟
پاسخ :
پاسخ: عرفات، منطقهاي خارج از محدودة حرم و نزديك مشعر الحرام است كه «جبل الرحمة» و «مسجد نمرة» در آن واقع است.
وقوف در اين سرزمين از ظهر روز نهم ذيحجه تا غروب ان براي كساني كه احرام حجّ تمتع بستهاند واجب است و اين عمل، از اركان حج به شمار ميآيد.
در بيان راز نامگذاري اين سرزمين به عرفات وجوهي گفته شده است:
1 ـ حضرت آدم و حوا(ع) بعد از هبوط، يكديگر را در آن سرزمين شناختند.
(بحار 44/242 و 57/245)
2 ـ ان دو در اين سرزمين به گناهشان اعتراف كردند (همان 11/168) و نيز جبرئيل(ع) هنگام تعليم مناسك حج به حضرت ابراهيم، به او گفت: در اين سرزمين در پيشگاه خداوند به گناهانت اعتراف كن.
(كافي 4/207)
3 ـ آنگاه كه حضرت ابراهيم(ع) از خداي سبحان خواست تا مناسك حج را به وي ارائه كرده و بياموزد: «ربنا... و أرنا مناسكنا و تب علينا» بقره/128، جبرئيل(ع) كه مأمور تعليم مناسك به ابراهيم خليل(ع) بود، به هنگام حضور در سرزمين عرفات، به آن حضرت گفت: «هذه عرفات فاعرف بها مناسكك و اعترف بذنبك».
(كافي 4/207)
4 ـ حضرت ابراهيم(ع) قبل از روز نهم ذيحجه خواب ديد كه فرزندش را ذبح ميكند.
وقتي از خواب بيدار شد به حالت تروي و فكر فرو رفت كه آيا اين رؤيا الهي و به منزلة دستور آسماني است يا نه.
از اين رو روز هشتم را «يوم الترويه» مينامند.
گرچه ممكن است راز تسميه آن به يوم الترويه اين باشد كه در آن روز براي سقايت حاج، آب گيري ميكردند تا زائران را در عرفات و مشعر و منا آب دهند.
چنانكه امام صادق(ع) فرمود: «إن إبراهيم إتاه جبرئيل عند زوال الشمس من يوم التروية فقال: يا إبراهيم ارتو من الماء لك ولأهلك.
ولم يكن بين مكة و عرفات يومئذ ماء فسميت التروية لذلك».
(كافي 4/207)
رؤياي مزبور، در شب نهم ذيحجه نيز براي حضرت ابراهيم(ع) تكرار شد، از اين رو بر آن حضرت مسلّم شد كه بايد فرزندش اسماعيل را ذبح كند، و چون اين معرفت در روز نهم و در سرزمين عرفات حاصل شد آن روز را «عرفه» و آن سرزمين را «عرفات» ناميدند.
(درّ المنثور 7/111)
پايگاه اطلاع رساني حج
پاسخ: عرفات، منطقهاي خارج از محدودة حرم و نزديك مشعر الحرام است كه «جبل الرحمة» و «مسجد نمرة» در آن واقع است.
وقوف در اين سرزمين از ظهر روز نهم ذيحجه تا غروب ان براي كساني كه احرام حجّ تمتع بستهاند واجب است و اين عمل، از اركان حج به شمار ميآيد.
در بيان راز نامگذاري اين سرزمين به عرفات وجوهي گفته شده است:
1 ـ حضرت آدم و حوا(ع) بعد از هبوط، يكديگر را در آن سرزمين شناختند.
(بحار 44/242 و 57/245)
2 ـ ان دو در اين سرزمين به گناهشان اعتراف كردند (همان 11/168) و نيز جبرئيل(ع) هنگام تعليم مناسك حج به حضرت ابراهيم، به او گفت: در اين سرزمين در پيشگاه خداوند به گناهانت اعتراف كن.
(كافي 4/207)
3 ـ آنگاه كه حضرت ابراهيم(ع) از خداي سبحان خواست تا مناسك حج را به وي ارائه كرده و بياموزد: «ربنا... و أرنا مناسكنا و تب علينا» بقره/128، جبرئيل(ع) كه مأمور تعليم مناسك به ابراهيم خليل(ع) بود، به هنگام حضور در سرزمين عرفات، به آن حضرت گفت: «هذه عرفات فاعرف بها مناسكك و اعترف بذنبك».
(كافي 4/207)
4 ـ حضرت ابراهيم(ع) قبل از روز نهم ذيحجه خواب ديد كه فرزندش را ذبح ميكند.
وقتي از خواب بيدار شد به حالت تروي و فكر فرو رفت كه آيا اين رؤيا الهي و به منزلة دستور آسماني است يا نه.
از اين رو روز هشتم را «يوم الترويه» مينامند.
گرچه ممكن است راز تسميه آن به يوم الترويه اين باشد كه در آن روز براي سقايت حاج، آب گيري ميكردند تا زائران را در عرفات و مشعر و منا آب دهند.
چنانكه امام صادق(ع) فرمود: «إن إبراهيم إتاه جبرئيل عند زوال الشمس من يوم التروية فقال: يا إبراهيم ارتو من الماء لك ولأهلك.
ولم يكن بين مكة و عرفات يومئذ ماء فسميت التروية لذلك».
(كافي 4/207)
رؤياي مزبور، در شب نهم ذيحجه نيز براي حضرت ابراهيم(ع) تكرار شد، از اين رو بر آن حضرت مسلّم شد كه بايد فرزندش اسماعيل را ذبح كند، و چون اين معرفت در روز نهم و در سرزمين عرفات حاصل شد آن روز را «عرفه» و آن سرزمين را «عرفات» ناميدند.
(درّ المنثور 7/111)
پايگاه اطلاع رساني حج