پرسش :

به خواستگارى دخترى رفته‏ام و پدر و مادرش اصرار دارند كه حق طلاق را به فرزندشان بدهم. آيا مى‏توان حق طلاق را شرط ضمن عقد قرار داد؟


پاسخ :
حق طلاق از آن مرد است و قابل انتقال نيست. آنچه را مى‏توان شرط ضمن عقد قرار داد، حق »وكالت« طلاق است به اين معنا كه مرد به زن وكالت مى‏دهد كه هر وقت خواست، خودش را از طرف او طلاق دهد.
از بحث حقوقى آن كه بگذريم، به اعتقاد نگارنده، طرح چنين شرطى در ازدواج، كار پسنديده‏اى نيست؛ زيرا هم اثر تلقينى دارد و هم اين‏گونه برداشت مى‏شود كه به خواستگار اعتمادى ندارند و زندگى مشترك نبايد از همان ابتدا بر بى‏اعتمادى بنا شود. گذشته از اين كه اعطاى حق طلاق به مرد، حكمتى داشته و به دليل شدت عواطف در زن است كه اگر حق طلاق با او مى‏بود، بر اثر تصميم‏هاى عاطفى، ميزان جدايى‏ها بسيار افزون‏تر مى‏شد. ) در يك صورت مى‏تواند گرفتن اين حق، عقلانى باشد و آن اين كه دختر شرط ضمن عقدى داشته باشد كه اگر عملى نشود، ادامه زندگى غيرممكن باشد و احتمال هم مى‏دهد كه شرطش عملى نخواهد شد
اگر نگرانى خانواده دختر اين است كه در صورت رسيدن زندگى به بن‏بست، دخترشان نتواند طلاق بگيرد، قانون، راهكارهايى را براى طلاق و رهايى زن در نظر گرفته است.
در صورتى كه مرد به زنش ستم روا دارد و خود را اصلاح نكند و همسرش را هم طلاق ندهد، زن به دادگاه مراجعه و تقاضاى طلاق مى‏كند و قاضى طلاق زن را مى‏گيرد.
در بند ب عقدنامه آمده است كه مرد، وكالت بلاعزل با حق توكيل به غير به زن مى‏دهد كه در 12 مورد، از طريق مراجعه به دادگاه و اخذ مجوز از آن، پس از انتخاب نوع طلاق، خود را مطلقه سازد كه اين موارد عبارتند از: 1. خوددارى از پرداخت نفقه به مدت 6 ماه؛ 2. سوءرفتار يا سوءمعاشرت؛ 3. ابتلاى زوج به امراض سخت؛ 4. جنون؛ 5. انتخاب شغلى كه مغاير با حيثيت زن باشد؛ 6. محكوميت قطعى شوهر به مدت 5 سال حبس؛ 7. اعتياد زوج؛ 8. ترك خانواده؛ 9. محكوميت شوهر در اثر ارتكاب جرم؛ 10. عقيم بودن زوج؛ 11. مفقودالاثر بودن زوج؛ 12. انتخاب همسرى ديگر بدون اجازه زوجه. ) ر.ك: اسناد ازدواج صادر شده از مهرماه 1362 به بعد
نسخه چاپی