پرسش :
با توجه به عدم درك نوزاد، آموزش در دوران نوزادى چگونه صورت مىگيرد؟
پاسخ :
ج: آموزش در دوران نوزاى به صورت غير مستقيم و با القا بر ضمير ناخودآگاه (ذهن ناهوشيار) فرزند صورت مىگيرد كه در آينده، با انتقال از ضمير ناخودآگاه (ذهن ناهوشيار) به ضمير خودآگاه (ذهن هوشيار)، خود را نشان مىدهد.
گفتن اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ نوزاد پس از تولد كه از مستحبات اسلامى است، در حقيقت، آموزش توحيد، نبوت و امامت به همين شكل است.
انتقال آموزهها از ضمير ناخودآگاه به ضمير خودآگاه در بزرگسالى، در موارد متعددى مشاهده شده است: دخترى 17 ساله كه سورههاى متعددى از قرآن كريم را از حفظ مىخواند؛ در حالى كه آنها را حفظ نكرده (مادرش در دوران نوزادى، اين سورههاى مباركه را فراوان تلاوت مىكرده است).
پسر نوجوانى كه دعاهايى چون ندبه و كميل را از حفظ مىخواند؛ در حالى كه وقتى را براى حفظ آنها صرف نكرده (پدرش او را در دوران نوزداى به محافل دعا مىبرده است).
مرحوم سيد رضى (در سنين جوانى) هنگام حضور در درس فقه استاد، احساس مىكرد مطالب را پيشتر شنيده است (پدرش كنار گهواره او به شاگردان خود، همان مطالب فقهى را مىآموخته است).
مرد فنلاندى كه از 4 سالگى به آمريكا رفت و زبان مادرى خود را كاملا رها كرد، هنگام مرگ در 78 سالگى به زبان فنلاندى هذيان مىگفت.
با توجه به اهميت مطلب، به والدين عزيز توصيه مىشود كه از همان اوايل تولد فرزند، با او با واژگان زيبا سخن بگويند؛ از كاربرد الفاظ زشت بپرهيزند؛ برايش قرآن و اشعار زيبا بخوانند؛ در مكانهايى كه ديگران سخن ناشايست مىگويند، حضور نيابند، و در گفت و گو با هم از واژگان ناپسند استفاده نكنند.
ج: آموزش در دوران نوزاى به صورت غير مستقيم و با القا بر ضمير ناخودآگاه (ذهن ناهوشيار) فرزند صورت مىگيرد كه در آينده، با انتقال از ضمير ناخودآگاه (ذهن ناهوشيار) به ضمير خودآگاه (ذهن هوشيار)، خود را نشان مىدهد.
گفتن اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ نوزاد پس از تولد كه از مستحبات اسلامى است، در حقيقت، آموزش توحيد، نبوت و امامت به همين شكل است.
انتقال آموزهها از ضمير ناخودآگاه به ضمير خودآگاه در بزرگسالى، در موارد متعددى مشاهده شده است: دخترى 17 ساله كه سورههاى متعددى از قرآن كريم را از حفظ مىخواند؛ در حالى كه آنها را حفظ نكرده (مادرش در دوران نوزادى، اين سورههاى مباركه را فراوان تلاوت مىكرده است).
پسر نوجوانى كه دعاهايى چون ندبه و كميل را از حفظ مىخواند؛ در حالى كه وقتى را براى حفظ آنها صرف نكرده (پدرش او را در دوران نوزداى به محافل دعا مىبرده است).
مرحوم سيد رضى (در سنين جوانى) هنگام حضور در درس فقه استاد، احساس مىكرد مطالب را پيشتر شنيده است (پدرش كنار گهواره او به شاگردان خود، همان مطالب فقهى را مىآموخته است).
مرد فنلاندى كه از 4 سالگى به آمريكا رفت و زبان مادرى خود را كاملا رها كرد، هنگام مرگ در 78 سالگى به زبان فنلاندى هذيان مىگفت.
با توجه به اهميت مطلب، به والدين عزيز توصيه مىشود كه از همان اوايل تولد فرزند، با او با واژگان زيبا سخن بگويند؛ از كاربرد الفاظ زشت بپرهيزند؛ برايش قرآن و اشعار زيبا بخوانند؛ در مكانهايى كه ديگران سخن ناشايست مىگويند، حضور نيابند، و در گفت و گو با هم از واژگان ناپسند استفاده نكنند.