پرسش :
آيا مصيبت شهادت حضرت زهراي اطهر(سلام الله عليها) سنگين تر است يا مصيبت شهادت امام حسين(علیه السلام)؟
پاسخ :
چهارده معصوم(ع) حقيقت واحدي دارند، به تعبير ديگر «كلهمنور واحد»، همه آنها جلوه كاملي از صفات الهياند كه هر كدام بنا بر شرايط زمان، بروز و جلوه خاصي داشتهاند.
اتحاد نور معصومين«عليهم السلام»، به صراحت در روايات بسياري از سني و شيعه وارد شده است، براي مثال:« قال الله تعالي: «يا محمد انيخلقتك و خلقت عليا و فاطمة و الحسن و الحسين و الائمة من ولده نورا من نوري و عرضت ولايتكم علي اهل السماوات و الارض، فمن قبلها كان عندي من المؤمنين و من جحدها كان عندي منالكافرين يا محمد لو ان عبدا من عبيدي عبدني حتي ينقطع و يصير كالشن البالي ثم اتاني جاحدا لولايتكم ما غفرت له حتي يقرب بولايتكم...»[1]حديثفوق از احاديث معراجي است كه حق تعالي خطاب به حضرت رسول «صلي الله عليه وآله» ميفرمايد: اي محمد(ص)! من تو و علي، فاطمه، حسن، حسين و ائمه نسل حسين را از نور خودآفريدم و ولايت شما را بر اهل آسمانها و زمين عرضه داشتم، پس هر كس آن را بپذيرد،در پيشگاه من از مؤمنان به شمار ميآيد و هر كس آن را انكار كند، نزد من از كافرانمحسوب ميگردد. اي محمد(ص)! اگر بندهاي از بندگانم سر بر آستان عبوديت من بسايد تابدانجا كه جسمش فرسوده و نزار شود، سپس در حالتي نزد من آيد كه منكر ولايت شما باشد،هرگز او را نخواهم آمرزيد، تا آن كه به ولايتشما تقرب جويد...
البته در ضمير نا آشكار و آشكار هر مؤمني، محبت پيغمبر خدا(ص)، امير المؤمنين(ع)، حضرت زهرا(س) و ساير ائمه هدي(س) هست و همه مؤمنين با يادآوري اين مصائب، متاثر مي شوند، ولي براي بعضياز آنها، جريان هايي پيش آمده است كه آن جريانها توانسته، لااقل قسمتي از واقعيت آنهارا نشان دهد و بارز و ظاهر كند. و الا فرق نميكند، همه آنها نور واحد هستند. امامحسين عليه السلام در قضايا و مسائل عاشورا از وجود مقدسش، آنقدر فضائل ظهور و بروزكرد كه، امكان ندارد كسي واقعا مؤمن باشد و در عمق دل و روحش، امام حسين عليه السلامرا دوست نداشته باشد.
2ـ طبق روايات زيادي كه در بيان مصائب وارده بر معصومين(س) رسيده و طبق زيارات متعدده امام حسين(ع) مانند زيارت عاشورا، زيارت اول و نيمه ماه رجب و.... هيچ مصيبتي به عظمت و بزرگي مصيبت اباعبدالله (ع) و واقعه عاشورا نمي رسد.
از اهتمام ساير ائمه معصومين(س)، بر حفظ و نگهداري و پاس و بزرگداشتن واقعه عاشورا نيز، مي توان اين نكته را استنباط كرد، گر چه اهداف واقعي از اين برنامه چيزي ديگري بوده است.
3- در حقيقت با ظلمي كه بر حضرت زهرا(س) روا داشته اند، بذر و تخم همه مظالم، بديها و جور و ستمهايي كه از اين به بعد، بر ساير ائمه(س) و حتي واقعه عاشورا روا داشته شد، در همان مصيبت حضرت فاطمه(س) كاشته شد، فلذا عذاب آن ظالمين، به مراتب بيشتر از بقيه، و ظالمين بعدي باشد و في الواقع در آن واقعه بود كه آن انحراف بزرگ ايجاد شد و اسلام و مسلمين از مسير اصلي و صراط مستقيم خارج شدند.
پی نوشت:
[1] بحارالانوار، ج 36، ص 261.
منبع: پايگاه حوزه
چهارده معصوم(ع) حقيقت واحدي دارند، به تعبير ديگر «كلهمنور واحد»، همه آنها جلوه كاملي از صفات الهياند كه هر كدام بنا بر شرايط زمان، بروز و جلوه خاصي داشتهاند.
اتحاد نور معصومين«عليهم السلام»، به صراحت در روايات بسياري از سني و شيعه وارد شده است، براي مثال:« قال الله تعالي: «يا محمد انيخلقتك و خلقت عليا و فاطمة و الحسن و الحسين و الائمة من ولده نورا من نوري و عرضت ولايتكم علي اهل السماوات و الارض، فمن قبلها كان عندي من المؤمنين و من جحدها كان عندي منالكافرين يا محمد لو ان عبدا من عبيدي عبدني حتي ينقطع و يصير كالشن البالي ثم اتاني جاحدا لولايتكم ما غفرت له حتي يقرب بولايتكم...»[1]حديثفوق از احاديث معراجي است كه حق تعالي خطاب به حضرت رسول «صلي الله عليه وآله» ميفرمايد: اي محمد(ص)! من تو و علي، فاطمه، حسن، حسين و ائمه نسل حسين را از نور خودآفريدم و ولايت شما را بر اهل آسمانها و زمين عرضه داشتم، پس هر كس آن را بپذيرد،در پيشگاه من از مؤمنان به شمار ميآيد و هر كس آن را انكار كند، نزد من از كافرانمحسوب ميگردد. اي محمد(ص)! اگر بندهاي از بندگانم سر بر آستان عبوديت من بسايد تابدانجا كه جسمش فرسوده و نزار شود، سپس در حالتي نزد من آيد كه منكر ولايت شما باشد،هرگز او را نخواهم آمرزيد، تا آن كه به ولايتشما تقرب جويد...
البته در ضمير نا آشكار و آشكار هر مؤمني، محبت پيغمبر خدا(ص)، امير المؤمنين(ع)، حضرت زهرا(س) و ساير ائمه هدي(س) هست و همه مؤمنين با يادآوري اين مصائب، متاثر مي شوند، ولي براي بعضياز آنها، جريان هايي پيش آمده است كه آن جريانها توانسته، لااقل قسمتي از واقعيت آنهارا نشان دهد و بارز و ظاهر كند. و الا فرق نميكند، همه آنها نور واحد هستند. امامحسين عليه السلام در قضايا و مسائل عاشورا از وجود مقدسش، آنقدر فضائل ظهور و بروزكرد كه، امكان ندارد كسي واقعا مؤمن باشد و در عمق دل و روحش، امام حسين عليه السلامرا دوست نداشته باشد.
2ـ طبق روايات زيادي كه در بيان مصائب وارده بر معصومين(س) رسيده و طبق زيارات متعدده امام حسين(ع) مانند زيارت عاشورا، زيارت اول و نيمه ماه رجب و.... هيچ مصيبتي به عظمت و بزرگي مصيبت اباعبدالله (ع) و واقعه عاشورا نمي رسد.
از اهتمام ساير ائمه معصومين(س)، بر حفظ و نگهداري و پاس و بزرگداشتن واقعه عاشورا نيز، مي توان اين نكته را استنباط كرد، گر چه اهداف واقعي از اين برنامه چيزي ديگري بوده است.
3- در حقيقت با ظلمي كه بر حضرت زهرا(س) روا داشته اند، بذر و تخم همه مظالم، بديها و جور و ستمهايي كه از اين به بعد، بر ساير ائمه(س) و حتي واقعه عاشورا روا داشته شد، در همان مصيبت حضرت فاطمه(س) كاشته شد، فلذا عذاب آن ظالمين، به مراتب بيشتر از بقيه، و ظالمين بعدي باشد و في الواقع در آن واقعه بود كه آن انحراف بزرگ ايجاد شد و اسلام و مسلمين از مسير اصلي و صراط مستقيم خارج شدند.
پی نوشت:
[1] بحارالانوار، ج 36، ص 261.
منبع: پايگاه حوزه