پرسش :
در آيه شريفه ( 223 - بقره ) آمده است كه در هنگام و ايام حيض زنان به آنان نزديك نشويد آيا اين مطلب با شان زن و مقام و منزلت او سازگار است . در حـالـيـكـه طـبـيـعـت خـدا داده و خـلـقـت او چنين است كه در ايام ماه چند روزى را دچار حيض مى شود ؟
پاسخ :
اسلام در مورد ايام حيض زنان و رفتار با آنان در اين ايام بسيار معتدل و عقلايى حكم كرده است . هـمـانـگـونه كه در تواريخ و كتب آمده است , يهوديان در مورد ايام حيض زنان بسيار سخت گير بودند به گونه اى كه زن در اين ايام به نوعى حبس و تبعيدو نوعى قرنطينه دچار مى شد همه امور او از خـواب و خـوراك گـرفـتـه تا رفتارهاى اجتماعى همه و همه دچار نوعى دگرگونى شديد مـى شـد و حق ظاهر شدن در مجالس و محافل را نداشتند مسيحيان بر خلاف يهوديان هيچگونه مـنـعـى و مـحـدوديتى براى زنان و رفتاربا آنان در اين ايام ( حيض ) قائل نبودند به گونه اى كه گويى هيچ تغييرى در وضع ظاهرى و باطنى زنان پديد نمى آيد . مشركان عرب گرچه خود دستور و آداب خاصى براى اين ايام نداشتند اما برخى از آنها تحت تاثير يهود بودند و سخت گيرى بيش از حدمى كردند و برخى بر عكس نزديكى و همخوابى با زن در ايام حيض را مبارك مى شمردندو معتقد بودند كه نوزاد حاصل از اين ايام سفاك و خونريز خواهد شد . امـا اسـلام درايـن زمـيـنه بسيار واقع بينانه دستور داده است از طرفى با توجه به تاثيرات روحى وروانى اين ايام بر زنان و نيز تاثيرات جسمانى , مثل ضعف 000 و عدم نظافت وپاكى و از سوى ديگر با توجه به آنكه اين مدت براى پاكى رحم زن و آمادگى براى حمل , توليد شير و امثال آن سودمند اسـت و عـمـل نـزديكى مى تواند اين حالت را مختل كند , دستور داده است كه در اين ايام با زنان همبستر نشويد آن هم به گونه اى كه به توليد مثل بيانجامد نه مطلق معاشرت و التذاذ جسمانى . از نـگاه اسلام نه تنهامعاشرت با زنان در اين ايام ممنوع نيست بلكه با توجه به جايگاه زن در اسلام چه بسا بتوان گفت در اين ايام لازم است توجه و محبت بيشترى نسبت به زنان روا داشت تا از اين رهگذر در آنان احساس كمبود و نقصى پديد نيايد . واضـح اسـت كـه مـعاشرت اعم است از زناشويى و به معناى تحت لفظى آن هرگونه مجالست را شامل مى شود و ازاين ميان تنها از مباشرت و معاشرتى كه به توليد مثل مى انجامد ممنوع است .
منبع: تفسير الميزان،علامه سيد محمد حسين طباطبائى ج 2 ص 208
اسلام در مورد ايام حيض زنان و رفتار با آنان در اين ايام بسيار معتدل و عقلايى حكم كرده است . هـمـانـگـونه كه در تواريخ و كتب آمده است , يهوديان در مورد ايام حيض زنان بسيار سخت گير بودند به گونه اى كه زن در اين ايام به نوعى حبس و تبعيدو نوعى قرنطينه دچار مى شد همه امور او از خـواب و خـوراك گـرفـتـه تا رفتارهاى اجتماعى همه و همه دچار نوعى دگرگونى شديد مـى شـد و حق ظاهر شدن در مجالس و محافل را نداشتند مسيحيان بر خلاف يهوديان هيچگونه مـنـعـى و مـحـدوديتى براى زنان و رفتاربا آنان در اين ايام ( حيض ) قائل نبودند به گونه اى كه گويى هيچ تغييرى در وضع ظاهرى و باطنى زنان پديد نمى آيد . مشركان عرب گرچه خود دستور و آداب خاصى براى اين ايام نداشتند اما برخى از آنها تحت تاثير يهود بودند و سخت گيرى بيش از حدمى كردند و برخى بر عكس نزديكى و همخوابى با زن در ايام حيض را مبارك مى شمردندو معتقد بودند كه نوزاد حاصل از اين ايام سفاك و خونريز خواهد شد . امـا اسـلام درايـن زمـيـنه بسيار واقع بينانه دستور داده است از طرفى با توجه به تاثيرات روحى وروانى اين ايام بر زنان و نيز تاثيرات جسمانى , مثل ضعف 000 و عدم نظافت وپاكى و از سوى ديگر با توجه به آنكه اين مدت براى پاكى رحم زن و آمادگى براى حمل , توليد شير و امثال آن سودمند اسـت و عـمـل نـزديكى مى تواند اين حالت را مختل كند , دستور داده است كه در اين ايام با زنان همبستر نشويد آن هم به گونه اى كه به توليد مثل بيانجامد نه مطلق معاشرت و التذاذ جسمانى . از نـگاه اسلام نه تنهامعاشرت با زنان در اين ايام ممنوع نيست بلكه با توجه به جايگاه زن در اسلام چه بسا بتوان گفت در اين ايام لازم است توجه و محبت بيشترى نسبت به زنان روا داشت تا از اين رهگذر در آنان احساس كمبود و نقصى پديد نيايد . واضـح اسـت كـه مـعاشرت اعم است از زناشويى و به معناى تحت لفظى آن هرگونه مجالست را شامل مى شود و ازاين ميان تنها از مباشرت و معاشرتى كه به توليد مثل مى انجامد ممنوع است .
منبع: تفسير الميزان،علامه سيد محمد حسين طباطبائى ج 2 ص 208