پرسش :
اگر كسی مرتكب گناه استمنا شود و پس از آن توبه كند خداوند گناهش را می بخشد؟ آيا صحت دارد خداوند ديگر به فرد مرتكب اين گناه نگاه نمی كند؟ آيا عبادت های او بعد از توبه مورد قبول خداوند واقع می شود؟
پاسخ :
توبه در لغت به معنای دست كشيدن از گناه و بازگشتن به راه حق است و به تعبير ديگر، بازگشت به پشيمانی از گناه است.[1]
توبه و تصمیم جدی انسان به ترک گناه حرکت به سوی نجات و خود یک پیروزی بزرگ است که درهای رحمت الاهی را به روی انسان می گشاید. کسی که به این مرحله (توبه) رسیده به پیروزی بزرگی دست یافته است، و باید سعی کند انگیزۀ خود را برای مبارزه با گناه، قوی تر نماید، و برای همیشه این حالت را در خود حفظ کند.
نکتۀ بسیار مهم در این راه، استعانت از لطف و عنایتی است که خداوند نسبت به توبه کنندگان دارد؛ زیرا توبه واقعی همه مبغوضیت های گناه و عقوبات اخروی و آثار منفی آن را در پیشگاه خداوند از بین می برد، همان طوری که خداوند فرموده است: «اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كردهايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مىآمرزد؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.»[2]،[3]
آنچه از این آیه و دیگر آیات و روایات استفاده می شود این است که اگر انسان از گناهانش پشیمان شود و توبه کند، خداوند توبه او را می پذیرد و تمام گناهانش را می بخشد. گویا هیچ گناهی مرتکب نشده است.[4] طبق این بیان بدیهی است که تمام عبادات و کارهای خوب گذشته و آینده او را می پذیرد. پس در هیچ شرایطی از رحمت خداوند مأیوس نباشید؛ زیرا هر چه گناه شما بزرگ تر باشد باز رحمت الاهی واسع تر است.
پی نوشتها:
[1]. فرهنگ معين، ج 1، ص 116.
[2]. زمر،53، "قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ".
[3] اقتباس از سؤال 2130 (سایت: 2239).
[4] "التائب من الذنب كمن لا ذنب له"؛ توبه كننده از گناه مانند كسی است كه گناه نداشته باشد. کلینی، کافی،ج 2، ص 435، وسائل الشیعة، ج 16، ص 74 .
http://farsi.islamquest.net
توبه در لغت به معنای دست كشيدن از گناه و بازگشتن به راه حق است و به تعبير ديگر، بازگشت به پشيمانی از گناه است.[1]
توبه و تصمیم جدی انسان به ترک گناه حرکت به سوی نجات و خود یک پیروزی بزرگ است که درهای رحمت الاهی را به روی انسان می گشاید. کسی که به این مرحله (توبه) رسیده به پیروزی بزرگی دست یافته است، و باید سعی کند انگیزۀ خود را برای مبارزه با گناه، قوی تر نماید، و برای همیشه این حالت را در خود حفظ کند.
نکتۀ بسیار مهم در این راه، استعانت از لطف و عنایتی است که خداوند نسبت به توبه کنندگان دارد؛ زیرا توبه واقعی همه مبغوضیت های گناه و عقوبات اخروی و آثار منفی آن را در پیشگاه خداوند از بین می برد، همان طوری که خداوند فرموده است: «اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كردهايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مىآمرزد؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.»[2]،[3]
آنچه از این آیه و دیگر آیات و روایات استفاده می شود این است که اگر انسان از گناهانش پشیمان شود و توبه کند، خداوند توبه او را می پذیرد و تمام گناهانش را می بخشد. گویا هیچ گناهی مرتکب نشده است.[4] طبق این بیان بدیهی است که تمام عبادات و کارهای خوب گذشته و آینده او را می پذیرد. پس در هیچ شرایطی از رحمت خداوند مأیوس نباشید؛ زیرا هر چه گناه شما بزرگ تر باشد باز رحمت الاهی واسع تر است.
پی نوشتها:
[1]. فرهنگ معين، ج 1، ص 116.
[2]. زمر،53، "قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ".
[3] اقتباس از سؤال 2130 (سایت: 2239).
[4] "التائب من الذنب كمن لا ذنب له"؛ توبه كننده از گناه مانند كسی است كه گناه نداشته باشد. کلینی، کافی،ج 2، ص 435، وسائل الشیعة، ج 16، ص 74 .
http://farsi.islamquest.net