پرسش :
چرا نام حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را به صورت (م ح م د) می نویسند، بر اساس چه دستوری و چه روایتی باید جدا نوشت؟
پاسخ :
عموم شیعیان و غالب اهل سنت به ظهور "مهدی" در آخر الزمان اعتقاد دارند، اما شیعۀ اثناعشری، معتقد است که او فرزند امام یازدهم بوده و نام او مشابه نام پیامبر (ص) است، اما از برخی روایات استفاده می شود که در بردن نام ایشان، از عنوان کلی "مهدی" استفاده شده و نام اصلی ایشان بر زبان ها جاری نشود.[1]
حال، آیا این دستور، مخصوص زمان غیبت صغرا بوده، یا هنوز پابرجاست، در میان دانشمندان، اختلاف نظر است، مجلسی اول (ره) در این زمینه اظهار می دارد:
"و شيخ بهاء الدين محمد تجويز تسميه مىكرد و مىگفت كه نهى مخصوص زمان غيبت صغرا بود؛ چون در بعضى از اين احاديث نهى وارد شده است كه هر گاه نام بريد دشمنان بطلب آن حضرت مشغول خواهند شد و دست بر آن حضرت نيافته شيعيان و اصحاب آن حضرت را خواهند گرفت و ضرر خواهند رسانيد و ليكن چون در احاديث وارد شده است كه تا خروج نكند نام نمىتوان برد و ممكن است كه در غيبت صغرا حرمتش بيشتر باشد و هيچ شك نيست كه بعنوان حجت آل محمّد ص و مهدى و هادى و امثال اينها تعبير نمودن بهتر است و احوط است".[2]
به همین دلیل و برای رعایت احتیاط و برای این که خواننده متون حاوی نام ایشان، ناخودآگاه این نام را بر زبان نیاورد، نویسندگان، آن را به صورت جداگانه نگاشته تا هشداری به مخاطب باشد که به وظیفۀ خود در تکلم ننمودن به نام ایشان، عمل نماید و دلیل جداگانۀ دیگری برای این جداسازی وجود ندارد.
پی نوشتها:
[1] ر.ک: مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 51، ص 31، باب 3، "النهی عن التسمیة"، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 ق.
[2] مجلسی، محمد تقی، لوامع صاحبقرانی، ج 4، ص 159، مؤسسۀ اسماعیلیان، چاپ دوم، 1414 ق.
منبع: http://farsi.islamquest.net
عموم شیعیان و غالب اهل سنت به ظهور "مهدی" در آخر الزمان اعتقاد دارند، اما شیعۀ اثناعشری، معتقد است که او فرزند امام یازدهم بوده و نام او مشابه نام پیامبر (ص) است، اما از برخی روایات استفاده می شود که در بردن نام ایشان، از عنوان کلی "مهدی" استفاده شده و نام اصلی ایشان بر زبان ها جاری نشود.[1]
حال، آیا این دستور، مخصوص زمان غیبت صغرا بوده، یا هنوز پابرجاست، در میان دانشمندان، اختلاف نظر است، مجلسی اول (ره) در این زمینه اظهار می دارد:
"و شيخ بهاء الدين محمد تجويز تسميه مىكرد و مىگفت كه نهى مخصوص زمان غيبت صغرا بود؛ چون در بعضى از اين احاديث نهى وارد شده است كه هر گاه نام بريد دشمنان بطلب آن حضرت مشغول خواهند شد و دست بر آن حضرت نيافته شيعيان و اصحاب آن حضرت را خواهند گرفت و ضرر خواهند رسانيد و ليكن چون در احاديث وارد شده است كه تا خروج نكند نام نمىتوان برد و ممكن است كه در غيبت صغرا حرمتش بيشتر باشد و هيچ شك نيست كه بعنوان حجت آل محمّد ص و مهدى و هادى و امثال اينها تعبير نمودن بهتر است و احوط است".[2]
به همین دلیل و برای رعایت احتیاط و برای این که خواننده متون حاوی نام ایشان، ناخودآگاه این نام را بر زبان نیاورد، نویسندگان، آن را به صورت جداگانه نگاشته تا هشداری به مخاطب باشد که به وظیفۀ خود در تکلم ننمودن به نام ایشان، عمل نماید و دلیل جداگانۀ دیگری برای این جداسازی وجود ندارد.
پی نوشتها:
[1] ر.ک: مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 51، ص 31، باب 3، "النهی عن التسمیة"، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 ق.
[2] مجلسی، محمد تقی، لوامع صاحبقرانی، ج 4، ص 159، مؤسسۀ اسماعیلیان، چاپ دوم، 1414 ق.
منبع: http://farsi.islamquest.net