پرسش :
ما شیعیان در طول ماه محرم و صفر چند بار نام ائمه را بر زبان می آوریم وچند بار نام خدا را بر زبان می آوریم؟ آیا این درست است؟
پاسخ :
جواب سؤال شما را با یک سؤال شروع می کنیم، اگر در این مدت، نام ائمه را چند برابر نام خداوند ببریم ، چه اشکالی پیش می آید؟ آیا خداپرستی فقط با بردن نام خداوند تحقق می یابد؟
در مکتب ما، ذکر و نام ائمه بنا بر فرمایشات غیر مستقیم قرآن و مستقیم پیامبر گرامی (ص) ، غیر از نام خداوند نیست، این تفکر باطل وهابیت است که همه چیز را شرک می داند و با همه مذاهب اسلامی (شیعه یا سنی) در این باره مخالفت می کند.
قرآن کریم همه اش ذکر و نام خداوند نیست، همان طور که فرمان می دهد، "پروردگارت را یاد کن "[1] به پیامبر دستور می دهد که "ابراهیم"[2]، "اسماعیل"[3] ، "موسی"[4]، " مریم"[5] ، "ادریس"[6] ، "داود"[7] ، "ایوب "،[8] " اسحاق و یعقوب"[9] را نیز یاد کن. علت ذکر نام این بزرگان و صالحان را خداوند صفات حسنه ونیکی های این بزگواران بر می شمرد. بزرگ داشت این افراد، در راستای ذکر خداوند و چیزی جدا از ذکر خداوند نیست.
روایات فراوانی داریم که ذکر اهل بیت را مطابق با همین اصل قرآنی، در راستای ذکر خداوند و عبادت بر شمرده است.
پیامبر گرامی اسلام می فرماید: "ذکر علی (ع) عبادت است "[10] و در روایت دیگر فرمود: "ذکر علی و دیگر فرزندانش از ائمه معصومین ( ع) عبادت است."[11] و بدیهی است که چنین دستوری از آن جهت است که نام و ذکر اهل بیت (ع) موجب صفای دل و الگو گرفتن از آنان در راه خداوند است.
پی نوشتها:
[1] آل عمران،41؛ اعراف،205.
[2] مریم،71.
[3] ص،48.
[4] مریم،51.
[5] مریم،16.
[6] مریم،56.
[7] ص،17.
[8] ص،41.
[9] ص،45.
[10] محمد بن علی، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 205.
[11] نوری، مستدرک الوسائل، ج5، ص 283.
منبع: http://farsi.islamquest.net
جواب سؤال شما را با یک سؤال شروع می کنیم، اگر در این مدت، نام ائمه را چند برابر نام خداوند ببریم ، چه اشکالی پیش می آید؟ آیا خداپرستی فقط با بردن نام خداوند تحقق می یابد؟
در مکتب ما، ذکر و نام ائمه بنا بر فرمایشات غیر مستقیم قرآن و مستقیم پیامبر گرامی (ص) ، غیر از نام خداوند نیست، این تفکر باطل وهابیت است که همه چیز را شرک می داند و با همه مذاهب اسلامی (شیعه یا سنی) در این باره مخالفت می کند.
قرآن کریم همه اش ذکر و نام خداوند نیست، همان طور که فرمان می دهد، "پروردگارت را یاد کن "[1] به پیامبر دستور می دهد که "ابراهیم"[2]، "اسماعیل"[3] ، "موسی"[4]، " مریم"[5] ، "ادریس"[6] ، "داود"[7] ، "ایوب "،[8] " اسحاق و یعقوب"[9] را نیز یاد کن. علت ذکر نام این بزرگان و صالحان را خداوند صفات حسنه ونیکی های این بزگواران بر می شمرد. بزرگ داشت این افراد، در راستای ذکر خداوند و چیزی جدا از ذکر خداوند نیست.
روایات فراوانی داریم که ذکر اهل بیت را مطابق با همین اصل قرآنی، در راستای ذکر خداوند و عبادت بر شمرده است.
پیامبر گرامی اسلام می فرماید: "ذکر علی (ع) عبادت است "[10] و در روایت دیگر فرمود: "ذکر علی و دیگر فرزندانش از ائمه معصومین ( ع) عبادت است."[11] و بدیهی است که چنین دستوری از آن جهت است که نام و ذکر اهل بیت (ع) موجب صفای دل و الگو گرفتن از آنان در راه خداوند است.
پی نوشتها:
[1] آل عمران،41؛ اعراف،205.
[2] مریم،71.
[3] ص،48.
[4] مریم،51.
[5] مریم،16.
[6] مریم،56.
[7] ص،17.
[8] ص،41.
[9] ص،45.
[10] محمد بن علی، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 205.
[11] نوری، مستدرک الوسائل، ج5، ص 283.
منبع: http://farsi.islamquest.net