پرسش :

آیا ائمه (ع) برای اثبات امامتشان به إعجاز و کرامات استدلال کرده اند؟


پاسخ :
اعجاز به معناى خرق عادت است كه از طرفى مقرون به تحدى است و از طرف ديگر، مطابق ادعايى است كه از سوى صاحب اعجاز صورت گرفته است. خرق عادت يعنى برخلاف عملكرد معهود قوانين طبيعى، امرى رخ دهد.
خارق عادت بودن اعجاز به معناى نداشتن علت و يا نفى قانون عليت نمى‏باشد و اعجاز گرچه همچون امور عادى اسباب طبيعى دارند اما آن اسباب براى عموم مردم قابل لمس نبوده و از آن آگاهى ندارند. تحدى يعنى اينكه پيامبرِ صاحب اعجاز، از افرادى كه اعجاز او را باور ندارند و دعوت او را صادق نمى‏شمرند، بخواهد كه اگر مى‏توانند نظير آنرا بياورند.
اعجاز از نفوس انبياء نشأت گرفته وبه اذن خدا مى‏باشد، يعنى متكى به نيروى لايزال و نامحدود الهى است، و لذا هميشه غالب و قاهر است. اعجاز نياز به تعليم و تمرين ندارد و از اين جهت نيازمند قيد و شرط خاصى نمى‏باشد. معجزه‏ى پيامبران براى سرگرمى و... نيست بلكه به منظور هدايت و راهنمايى بشر صورت مى‏گيرد و اينگونه است كه معجزه از كرامت، همچون استجابت دعاو... و نيز از سحر و جادو و...، تمايز پيدا مى‏كند.
در كرامات، پاى تحدى و هدايت خلق و ادعاى پيامبرى در كار نيست.
با تحقیق و تفحصی که انجام شده موردی یافت نشد که ائمه (ع) قدرت تکوینی و کرامات را از خود نفی کرده باشند؛ بلکه به تواتر از آن حضرات معجزات و کرامات فراوانی نقل شده است به طوری که در کتاب شریف بحار الانوار در ذیل تاریخ هر یک از ائمه (ع) بخشی به عنوان معجزات آن حضرت در نظر گرفته شده و روایاتی که در مورد معجزات و کرامات آن امام معصوم نقل شده در آنجا آمده است.
اگر به روایتی که مضمون و محتوای آن نفی کرامت و قدرت تکوینی از ائمه(ع) است، برخورد کردید برای ما ارسال کنید تا در بارۀ آن تحقیق صورت گیرد.

منبع: http://farsi.islamquest.net
نسخه چاپی