پرسش :

چرا شیعه سعی دارد که میان آیات مربوط به اصحاب گرامی رسول خدا و آیات در بارۀ منافقان خلط کند؟ و بگوید که منافقین جزو صحابۀ پیامبر بودند در حالی که تمام صحابه ای که با یا ایها الذین آمنوا مورد خطاب قرار گرفته اند از منافقین محسوب نمی شوند. منافقین در همان یکی دو سال صدر اسلام شناخته شدند و آیاتی که بعدها نازل شده همۀ مهاجران و انصار را مورد تائید قرار می دهند.


پاسخ :
ادعا شده است که شیعه شأن صحابه را کوچک می شمارد در حالی که این تهمتی بیش نیست؛ زیرا شیعه به پیروی از پیامبر (ص) و ائمه (ع) اکثر صحابه را بزرگ و محترم می شمارد. آنچه شیعه معتقد است این است که نمی توان همۀ اصحاب پیامبر (ع) را عادل دانست زیرا اولا: با مراجعه به آیات قرآن در می یابیم که اصحاب از درجات گوناگونی برخوردار بودند و نمی توانیم به عدالت جمیع صحابه حکم دهیم؛ زیرا این آیات صراحت دارند که در بین اصحاب كذابين (دروغگویان)، منافقين، عصاة (گناهکاران) ، مجادلين با رسول اللّه (ص) در امر قتال، متثاقلين از قتال و كارهين از خروج با آن حضرت (گروهی از مؤمنین که کراهت داشتند پیامبر را در جنگ همراهی کنند و در این راه، سستی به خرج می دادند)، منكرين بر آن حضرت (ص) ...، وجود داشتند. علاوه تاریخ گزارش می دهد که از بین صحابه، افرادی بودند که مرتکب زنا شده اند همانند وليد و مغيره و برخى ديگر نیز از قاسطين و ناكثين و مارقين بودند و... .
از آنچه بیان شد روشن گردید که آنچه شیعه نفی می کند عدالت جمیع صحابه است نه این که نفاق به معنای اصطلاحی را برای آنان اثبات نماید.
توجه به این نکته هم مهم است که آنچه در سؤال به عنوان مبنای استدلال ذکر گردیده نیز نمی تواند مورد قبول باشد؛ زیرا اولا: رسول خدا (ص) در اواخر عمرشان بارها از آنانی که در کنارشان بوده اند، ترسیده است. یقیناً اين خوف از كفار نبوده است. ثانیا: ادعا شده است که منافقین در همان یکی دو سال صدر اسلام شناخته شدند در حالی که آیاتی شهادت می دهد، منافقین ناشناخته ای از اصحاب حتی بعد از یکی دو سال صدر اسلام، وجود داشته اند.

منبع: http://farsi.islamquest.net
نسخه چاپی