پرسش :
در بارۀ زنا توضیح دهید و آیا اگر این عمل به صورت كامل واقع نشود باز هم گناهی دارد؟
پاسخ :
ارتکاب عمل زنا از نظر قرآن گناه بزرگى است كه خداوند در بارۀ آن مىفرماید:" نزديك زنا نشويد چرا كه عمل بسيار زشتى است و راه و روش بدى است."[1] در اين بيان كوتاه به سه نكته اشاره شده است:
الف- مىگويد به اين عمل شرمآور نزديك نشويد، اين تعبير علاوه بر تاكيدى كه در عمق آن نسبت به خود اين عمل نهفته شده، اشاره لطيفى به اين است كه آلودگى به زنا غالبا مقدماتى دارد كه انسان را تدريجا به آن نزديك مىكند، نگاه های حرام و چشم چرانى، برهنگى و بى حجابى، مطالعه كتاب ها و "نشريات فاسد" ، دیدن "فيلم هاى آلوده" ،ارتباط با "كانون هاى فساد" ،خلوت با نامحرم (يعنى بودن مرد و زن نامحرم در يك مكان خالى و تنها) و بالاخره ترك ازدواج براى جوانان، و سختگيري هاى بى دليل طرفين در اين زمينه، هر يك مقدمهاى براى اين كار محسوب مىشود و می تواند از عوامل "قرب به زنا" باشد كه با يك جملۀ كوتاه در آيۀ فوق همۀ آنها نهى شده است، و در روايات اسلامى نيز هر كدام جداگانه مورد نهى قرار گرفته است.
ب- تعبیر"إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً" كه مشتمل بر سه تاكيد است (انّّّ و استفاده از فعل ماضى و تعبير به فاحشه) عظمت اين گناه آشكار را آشكارتر مىكند.
ج- جمله "ساءَ سَبِيلًا" (راه زنا بد راهى است) بيانگر اين واقعيت است كه اين عمل راهى به مفاسد ديگر در جامعه مىگشايد.[2]
به هر حال هم زنا که عبارتست از عمل زناشویی با غیر همسر شرعی (دائم یا موقت) است حرام و گناه است و هم کار های دیگری که از آنها به عنوان مقدمه و عوامل قرب به زنا نام بردیم و تنها تفاوتی که بین زنا و کارهای دیگری که به حد زنا نمی رسد، وجود دارد این است که حاکم شرع و دستگاه قضایی بر مرد و زن زنا کار حد شرعی (مجازات معینی را که خداوند در قرآن بیان فرموده است[3]) جاری می کند. اما اگر اعمال منافی عفت و کارهای خلاف شرع زن و مرد نامحرم به مرحله زنا نرسد باز هم گناه انجام داده اند و حاکم شرع و دستگاه قضایی می تواند با توجه به شدت و ضعف گناه آنها را به مجازات های کمتر از حد شرعی زنا تنبیه (تعزیر) نماید.
پی نوشتها:
[1] اسراء، 32. وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِيلًا. در بارۀ حرمت زنا، نک: فرقان، 68و 69؛ اعراف، 33؛ انعام، 151؛ کلینی، یعقوب، ترجمه مصطفوی، سید جواد، اصول کافی، ج 3 ، ص 391، انتشارات وفا، 1382 ؛ نجفی، محمدحسن، حر عاملی، وسائل الشیعه، ج28، کتاب الحدود، جواهر الکلام، ج 41، ص260و 258، دار احیاء التراث العربی لبنان، 1981.
[2] تفسير نمونه، ج12، ص: 103
[3]نور،2، الزَّانِيَةُ وَ الزَّاني فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ وَ لا تَأْخُذْكُمْ بِهِما رَأْفَةٌ في دينِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ لْيَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنينَ یعنی :" هر يك از زن و مرد زناكار را صد تازيانه بزنيد و نبايد رأفت (و محبّت كاذب) نسبت به آن دو شما را از اجراى حكم الهى مانع شود، اگر به خدا و روز جزا ايمان داريد! و بايد گروهى از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده كنند".
منبع: http://farsi.islamquest.net
ارتکاب عمل زنا از نظر قرآن گناه بزرگى است كه خداوند در بارۀ آن مىفرماید:" نزديك زنا نشويد چرا كه عمل بسيار زشتى است و راه و روش بدى است."[1] در اين بيان كوتاه به سه نكته اشاره شده است:
الف- مىگويد به اين عمل شرمآور نزديك نشويد، اين تعبير علاوه بر تاكيدى كه در عمق آن نسبت به خود اين عمل نهفته شده، اشاره لطيفى به اين است كه آلودگى به زنا غالبا مقدماتى دارد كه انسان را تدريجا به آن نزديك مىكند، نگاه های حرام و چشم چرانى، برهنگى و بى حجابى، مطالعه كتاب ها و "نشريات فاسد" ، دیدن "فيلم هاى آلوده" ،ارتباط با "كانون هاى فساد" ،خلوت با نامحرم (يعنى بودن مرد و زن نامحرم در يك مكان خالى و تنها) و بالاخره ترك ازدواج براى جوانان، و سختگيري هاى بى دليل طرفين در اين زمينه، هر يك مقدمهاى براى اين كار محسوب مىشود و می تواند از عوامل "قرب به زنا" باشد كه با يك جملۀ كوتاه در آيۀ فوق همۀ آنها نهى شده است، و در روايات اسلامى نيز هر كدام جداگانه مورد نهى قرار گرفته است.
ب- تعبیر"إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً" كه مشتمل بر سه تاكيد است (انّّّ و استفاده از فعل ماضى و تعبير به فاحشه) عظمت اين گناه آشكار را آشكارتر مىكند.
ج- جمله "ساءَ سَبِيلًا" (راه زنا بد راهى است) بيانگر اين واقعيت است كه اين عمل راهى به مفاسد ديگر در جامعه مىگشايد.[2]
به هر حال هم زنا که عبارتست از عمل زناشویی با غیر همسر شرعی (دائم یا موقت) است حرام و گناه است و هم کار های دیگری که از آنها به عنوان مقدمه و عوامل قرب به زنا نام بردیم و تنها تفاوتی که بین زنا و کارهای دیگری که به حد زنا نمی رسد، وجود دارد این است که حاکم شرع و دستگاه قضایی بر مرد و زن زنا کار حد شرعی (مجازات معینی را که خداوند در قرآن بیان فرموده است[3]) جاری می کند. اما اگر اعمال منافی عفت و کارهای خلاف شرع زن و مرد نامحرم به مرحله زنا نرسد باز هم گناه انجام داده اند و حاکم شرع و دستگاه قضایی می تواند با توجه به شدت و ضعف گناه آنها را به مجازات های کمتر از حد شرعی زنا تنبیه (تعزیر) نماید.
پی نوشتها:
[1] اسراء، 32. وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِيلًا. در بارۀ حرمت زنا، نک: فرقان، 68و 69؛ اعراف، 33؛ انعام، 151؛ کلینی، یعقوب، ترجمه مصطفوی، سید جواد، اصول کافی، ج 3 ، ص 391، انتشارات وفا، 1382 ؛ نجفی، محمدحسن، حر عاملی، وسائل الشیعه، ج28، کتاب الحدود، جواهر الکلام، ج 41، ص260و 258، دار احیاء التراث العربی لبنان، 1981.
[2] تفسير نمونه، ج12، ص: 103
[3]نور،2، الزَّانِيَةُ وَ الزَّاني فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ وَ لا تَأْخُذْكُمْ بِهِما رَأْفَةٌ في دينِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ لْيَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنينَ یعنی :" هر يك از زن و مرد زناكار را صد تازيانه بزنيد و نبايد رأفت (و محبّت كاذب) نسبت به آن دو شما را از اجراى حكم الهى مانع شود، اگر به خدا و روز جزا ايمان داريد! و بايد گروهى از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده كنند".
منبع: http://farsi.islamquest.net