پرسش :

آيا انسان موجودى جاودانه است. در صورتى كه هست چرا ما ابديّت را در دنيا تجربه نمى‏كنيم؟


پاسخ :
از جمله نكات ارزشمند انسان از منظر قرآن كريم اين است كه آدمى مرغ باغ ملكوت است و اين خاكدان آشيانه‏اى موقّت و پلى براى عبور وى از طبيعت به فرا طبيعت است. انسان در نهاد خويش طالب جاودانگى است و فطرتاً از زوال و محدوديت گريزان است.
انسان موجودى است دو ساحتى، روح و نفس ناطقه‏ى او حقيقت اوست و بدن و جسم او ابزار اين روح است. روح از عالم ملكوت است و مجرّد و جسم از عالم ملك است و صاحب اوصاف مادى از قبيل رنگ و شكل و حجم و امتداد.
از جمله ادله اثبات تجرد روح اين است كه با گذشت روزگار بدن، و جسم آدمى رو به ضعف مى‏رود در حاليكه روح و نفس ناطقه رو به قوّت مى‏نهد. خداى سبحان اصرار دارد به انسان بفهماند كه‏اى انسان تو يك موجود ابدى هستى و بديّت در دنيا نمى‏گنجد و ابديت و جاودانگى به تحصيل ما عنداللَّه است و تبعيت صرف از دستورات الهى.
نتيجه اينكه دنيا چون دار گذر و خاكدان محدودى است )چون جسمانى است و از جمله خواص امور جسمانى محدوديت است( نمى‏توان جاودانگى را در آن جستجو نمود و روح چون موجودى ملكوتى و فرا زمانى است هم طالب ابديّت است و هم مى‏تواند ابديت را در عالم آخرت تجربه نمايد.

منبع: http://farsi.islamquest.net
نسخه چاپی