پرسش :
دين چيست؟ اهداف آن كدام است؟ آيا براى زندگى انسان نقش دين ضرورى است؟
پاسخ :
دين در اصطلاح مجموعه عقايد، اخلاق، قوانين و مقرراتى است كه براى ادارهى امور جامعه انسانى و پرورش انسانها مىباشد. و لذا هماهنگى قوانين و مقررات آن با نياز واقعى جامعه و مناسبت آن با تحولات اجتماع و مطابقت آن با سرشت و سير جوهر انسان، ميزان حق بودن آن است و چون قافلهى انسانيت جزئى از اجزاى منسجم جهان است كه به اندازهى خود در آن اثر گذاشته و از آن اثر مىپذيرد از اين رو تنها كسى مىتواند انسان را رهبرى كند كه او را به خوبى بشناسد و از رابطه او با جهان آفرينش با خبر باشد و آن كس جز ذات اقدس الهى كسى نيست از اين رو دين حق دينى است كه عقايد، اخلاق، قوانين و مقررات آن از طرف خداوند نازل شده باشد.
در باب ضرورت و لزوم دين مىدانيم كه الف- انسان موجودى استخدام كننده است. ب- استخدام گرى بشر در طبيعت وى نهفته است. ج- استخدام گرى بشر موجب اختلاف در تمام شئون حيات مىشود. د- نظام تكوين اقتضا مىكند كه اين اختلافها رفع شود تا انسان به كمال لايق خود برسد. ه- رفع اين اختلافات جز به وسيلهى قانون امكانپذير نيست، قانونى كه زندگانى اجتماعى انسان را اصلاح كند و سعادت وى را تأمين نمايد. و- طبيعت انسان از عهدهى اين كار بر نمىآيد چون خودش عامل اختلاف است. ز- اختلافات به وسيلهى قوانينى كه با انديشهى بشرى وضع شود از ميان نمىرود. ح- با توجه به مقدمات فوق به اين نتيجه مىرسيم كه ضرورت دارد تا پروردگار از راهى غير طبيعى به انسان راه را نشان دهد و اين راه همان راه وحى است. اما در باب اهداف دين بايد گفت، دين است كه فطرت را با فطرت اصلاح مىكند و قواى مختلف را هنگام طغيان به حال اعتدال بر مىگرداند و رشتهى زندگانى دنيوى و اخروى، مادى و معنوى انسان را به نظم درمىآورد و آن كس كه با ايمان باشد و اخلاق الهى را در جان خود پياده كند و بر پايه آن ايمان و اين اخلاق عمل نمايد در فرهنگ قرآن كريم، انسان است و اين هويّت انسانى نه تنها در دنيا او را از ديگران جدا مىسازد بلكه در برزخ و قيامت و بهشت نيز همواره مميّز او از ديگران است.
منبع: http://farsi.islamquest.net
دين در اصطلاح مجموعه عقايد، اخلاق، قوانين و مقرراتى است كه براى ادارهى امور جامعه انسانى و پرورش انسانها مىباشد. و لذا هماهنگى قوانين و مقررات آن با نياز واقعى جامعه و مناسبت آن با تحولات اجتماع و مطابقت آن با سرشت و سير جوهر انسان، ميزان حق بودن آن است و چون قافلهى انسانيت جزئى از اجزاى منسجم جهان است كه به اندازهى خود در آن اثر گذاشته و از آن اثر مىپذيرد از اين رو تنها كسى مىتواند انسان را رهبرى كند كه او را به خوبى بشناسد و از رابطه او با جهان آفرينش با خبر باشد و آن كس جز ذات اقدس الهى كسى نيست از اين رو دين حق دينى است كه عقايد، اخلاق، قوانين و مقررات آن از طرف خداوند نازل شده باشد.
در باب ضرورت و لزوم دين مىدانيم كه الف- انسان موجودى استخدام كننده است. ب- استخدام گرى بشر در طبيعت وى نهفته است. ج- استخدام گرى بشر موجب اختلاف در تمام شئون حيات مىشود. د- نظام تكوين اقتضا مىكند كه اين اختلافها رفع شود تا انسان به كمال لايق خود برسد. ه- رفع اين اختلافات جز به وسيلهى قانون امكانپذير نيست، قانونى كه زندگانى اجتماعى انسان را اصلاح كند و سعادت وى را تأمين نمايد. و- طبيعت انسان از عهدهى اين كار بر نمىآيد چون خودش عامل اختلاف است. ز- اختلافات به وسيلهى قوانينى كه با انديشهى بشرى وضع شود از ميان نمىرود. ح- با توجه به مقدمات فوق به اين نتيجه مىرسيم كه ضرورت دارد تا پروردگار از راهى غير طبيعى به انسان راه را نشان دهد و اين راه همان راه وحى است. اما در باب اهداف دين بايد گفت، دين است كه فطرت را با فطرت اصلاح مىكند و قواى مختلف را هنگام طغيان به حال اعتدال بر مىگرداند و رشتهى زندگانى دنيوى و اخروى، مادى و معنوى انسان را به نظم درمىآورد و آن كس كه با ايمان باشد و اخلاق الهى را در جان خود پياده كند و بر پايه آن ايمان و اين اخلاق عمل نمايد در فرهنگ قرآن كريم، انسان است و اين هويّت انسانى نه تنها در دنيا او را از ديگران جدا مىسازد بلكه در برزخ و قيامت و بهشت نيز همواره مميّز او از ديگران است.
منبع: http://farsi.islamquest.net