پرسش :

همان طور که در اسناد برادران اهل سنت در مورد روایات مربوط به قیام امام حسین (ع) وجود دارد سقائی به امام حسین (ع) رسید و گفت: یا ابا عبدالله برای شما آب آورده ام تا خودتان را سیراب کنید در حالی که آن حضرت کف دست خود را به آن سقا نشان داد که به مثل چشمه ای خروشان به نظر می رسید و آن حضرت فر مودند: من آب دارم، آب را به کسان دیگر که احتیاج دارند برسان . منظور حضرت از این عمل چه بوده در حالی که می توانسته اند خود را سیراب کنند چرا این عمل صورت نگرفت؟


پاسخ :
در پاسخ به این پرسش باید به نکات زیر توجه کرد:
1.پیامبران و امامان معصوم (ع) ملزم بودند از علم و قدرت عادی خود استفاده کنند، نه از قدرت الاهی خود؛ چون اگر بر اساس علم و قدرت الاهی زندگی خود را سامان می دادند دیگر نمی توانستند الگوی دیگران باشند.
2. اصل وجود چنین روایتی و لو در منابع اهل سنت برای ما محرز نیست.
3 این روایت (به فرض وجود) به دلایلی مخدوش به نظر می رسد اوّلاً: امام حسین (ع) در روز عاشورا طبق نقل های متعدد از دشمنان که شریعه فرات را بر او بسته بودند تقاضای آب نمودند و آنها از دادن آب به آن حضرت بشدت امتناع کردند. دوم: این که در روز عاشورا خیام آن حضرت در حلقۀ محاصرۀ دشمن بود. چگونه چنین شخصی خود را به امام (ع) رسانده است؟!
نتیجه این که این روایات و روایاتی به این مضمون که مسئلۀ تشنگی امام حسین (ع) را خواست آن حضرت دانسته و چنین وانمود می کنند که امام (ع) و اهل بیت آن حضرت از جهت آب در هیچ مضیقه ای قرار نداشتند، به هیچ وجه قابل قبول نیستند. با ادله و دیگر روایات تاریخ نهضت عاشورا سازگاری ندارد، بلکه ساختگی بوده و می خواهند به نوعی سرپوش بر جنایات نابخشودنی دشمنان بگذارند.

منبع: http://farsi.islamquest.net
نسخه چاپی