پرسش :
چرا شيعيان، امام حسن(عليه السلام)را که فرزند حضرت علي(عليه السلام) است، فرزند رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم)مي دانند؟
پاسخ :
پاسخ: اولاً اين گفتار به شيعه اختصاص ندارد و مي توان گفت همه محققان مسلمان از تمام گروه هاي اسلامي، بر اين مسئله اتفاق نظر دارند. اينک با استناد به قرآن مجيد، احاديث و سخنان مفسران مشهور، دلايل روشن اين مسئله را از نظر مي گذرانيم:
1-در آيات 84 و 85 سوره انعام، حضرت عيسي(عليه السلام) از فرزندان حضرت ابراهيم(عليه السلام) خوانده شده است، در حالي که همه مي دانيم حضرت عيسي (عليه السلام) فرزند مريم است و از طريق مادر، به حضرت ابراهيم (عليه السلام) مي رسد. دانشمندان مسلمان، آيه ياد شده را گواهي روشن بر اين دانسته اند که امام حسن (عليه السلام) و امام حسين(عليه السلام) فرزندان رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) و ذريه او هستند. جلال الدين سيوطي، از بزرگان اهل سنت، از اين جمله است.
2-آيه 61 سوره آل عمران که به آيه مباهله مشهور است، دليل روشن قرآني ديگري بر اين مسئله است:
«هر کس با تو در مقام مجادله بر مي آيد، پس از آنکه به وحي خدا آگاه گشتي، بگو: بياييد فرزندان ما و فرزندان شما وزنان ما و زنان شما و جان هاي ما و جان هاي شما را فرا خوانيم. سپس يکديگر را نفرين کنيم»...
از آنجا که همه دانشمندان مسلمان بر اين نکته اتفاق نظر دارند که در روز مباهله، امير مؤمنان، علي (عليه السلام)، فاطمه زهرا(سلام عليها)، امام حسن و امام حسين(عليه السلام)، همراه پيامبر گرامي بودند، به روشني معلوم مي شود که مقصود از ابناءنا (فرزندان ما) در سخن رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم)، امام حسن(عليه السلام) و امام حسين(عليه السلام) هستند.
گفتني است که مفسران پس از نقل روايات بسيار، در ذيل آيه مباهله، بر صحت اين برداشت روشن، گواهي مي دهند.
3-سخنان رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم)، خود روشن ترين گواه است بر اينکه امام حسن (عليه السلام) و امام حسين(عليه السلام)، فرزندان پيامبر گرامي اند. در اينجا به دو نمونه از سخنان حضرت اشاره مي کنيم:
الف)«هذان ابناي من احبهما فقدا جبني؛ حسن و حسين(عليه السلام)، دو فرزند من هستند. هر که آن دو را دوست بدارد، مرا دوست داشته است».
ب)«ان ابني هذين ريحانتي من الدنيا؛ اين دو فرزند من، دو ريحانه من از دنيا هستند».
پاسخ: اولاً اين گفتار به شيعه اختصاص ندارد و مي توان گفت همه محققان مسلمان از تمام گروه هاي اسلامي، بر اين مسئله اتفاق نظر دارند. اينک با استناد به قرآن مجيد، احاديث و سخنان مفسران مشهور، دلايل روشن اين مسئله را از نظر مي گذرانيم:
1-در آيات 84 و 85 سوره انعام، حضرت عيسي(عليه السلام) از فرزندان حضرت ابراهيم(عليه السلام) خوانده شده است، در حالي که همه مي دانيم حضرت عيسي (عليه السلام) فرزند مريم است و از طريق مادر، به حضرت ابراهيم (عليه السلام) مي رسد. دانشمندان مسلمان، آيه ياد شده را گواهي روشن بر اين دانسته اند که امام حسن (عليه السلام) و امام حسين(عليه السلام) فرزندان رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) و ذريه او هستند. جلال الدين سيوطي، از بزرگان اهل سنت، از اين جمله است.
2-آيه 61 سوره آل عمران که به آيه مباهله مشهور است، دليل روشن قرآني ديگري بر اين مسئله است:
«هر کس با تو در مقام مجادله بر مي آيد، پس از آنکه به وحي خدا آگاه گشتي، بگو: بياييد فرزندان ما و فرزندان شما وزنان ما و زنان شما و جان هاي ما و جان هاي شما را فرا خوانيم. سپس يکديگر را نفرين کنيم»...
از آنجا که همه دانشمندان مسلمان بر اين نکته اتفاق نظر دارند که در روز مباهله، امير مؤمنان، علي (عليه السلام)، فاطمه زهرا(سلام عليها)، امام حسن و امام حسين(عليه السلام)، همراه پيامبر گرامي بودند، به روشني معلوم مي شود که مقصود از ابناءنا (فرزندان ما) در سخن رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم)، امام حسن(عليه السلام) و امام حسين(عليه السلام) هستند.
گفتني است که مفسران پس از نقل روايات بسيار، در ذيل آيه مباهله، بر صحت اين برداشت روشن، گواهي مي دهند.
3-سخنان رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم)، خود روشن ترين گواه است بر اينکه امام حسن (عليه السلام) و امام حسين(عليه السلام)، فرزندان پيامبر گرامي اند. در اينجا به دو نمونه از سخنان حضرت اشاره مي کنيم:
الف)«هذان ابناي من احبهما فقدا جبني؛ حسن و حسين(عليه السلام)، دو فرزند من هستند. هر که آن دو را دوست بدارد، مرا دوست داشته است».
ب)«ان ابني هذين ريحانتي من الدنيا؛ اين دو فرزند من، دو ريحانه من از دنيا هستند».