پرسش :
منظور از سدرة المنتهی که در قرآن کریم نام آن ذکر شده است، چیست؟
پاسخ :
" سدرة" (بر وزن حرفة) مطابق آنچه غالبا مفسران علماى لغت گفتهاند؛ درختى است پر برگ و پر سايه، و تعبير به" سِدْرَةِ الْمُنْتَهى" اشاره به درخت پر برگ و پر سايهاى است كه در اوج آسمان ها، در منتها اليه عروج فرشتگان و ارواح شهدا، و علوم انبيا، و اعمال انسان ها قرار گرفته، جايى كه ملائكه پروردگار از آن فراتر نمىروند، و جبرئيل نيز در سفر معراج به هنگامى كه به آن رسيد متوقف شد.
در باره سدرة المنتهى هر چند در قرآن مجيد توضيحى نيامده، ولى در اخبار و روايات اسلامى توصيف هاى گوناگونى پيرامون آن آمده، و همه بيانگر اين واقعيت است كه انتخاب اين تعبير به عنوان يك نوع تشبيه، و به جهت تنگى و كوتاهى لغات ما از بيان اين گونه واقعيات بزرگ است.
در حديثى از پيامبر اسلام (ص) نقل شده است: "رايت على كل ورقة من اوراقها ملكا قائما يسبح اللَّه تعالى"؛ من بر هر يك از برگ هاى آن فرشتهاى ديدم كه ايستاده بود و تسبيح خداوند را مىكرد.[1] در حديث ديگرى از امام صادق (ع) نقل شده است كه رسول خدا (ص) فرمود: "انتهيت الى سدرة المنتهى، و اذا الورقة منها تظل امة من الامم"؛ من به سدرة المنتهى رسيدم و ديدم در سايه هر برگى از آن امتى قرار گرفتهاند![2]
اين تعبيرات نشان مىدهد كه هرگز منظور درختى شبيه آنچه در زمين مىبينيم نبوده، بلكه اشاره به سايبان عظيمى است در جوار قرب رحمت حق كه فرشتگان بر برگ هاى آن تسبيح مىكنند و امت هايى از نيكان و پاكان در سايه آن قرار دارند.[3]
در تفسیر المیزان در باره سدرةالمنتهی چنین آمده است: و اما اين كه اين درخت سدره چه درختى است؟ در كلام خداى تعالى چيزى كه تفسيرش كرده باشد نيافتيم، و مثل اين كه بناى خداى تعالى در اين جا براين است كه به طور مبهم و با اشاره سخن بگويد. مؤيد اين معنا جملۀ: "إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ ما يَغْشى" است، كه در آن سخن از مستورى رفته است. در روايات هم تفسير شده به درختى كه فوق آسمان هفتم قرار دارد، و اعمال بندگان خدا تا آن جا بالا مىرود. [4]
پی نوشتها:
[1] طبرسی، مجمع البيان، ذيل آيه 14 سوره نجم، " عند سدرة المنتهی".
[2] نورالثقلین، ج 5، ص 155.
[3] تفسير نمونه، ج22، ص 498.
[4] طباطبائی، سید محمد حسین، الميزان، ترجمه، موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج 19، ص 49.
منبع: http://farsi.islamquest.net
" سدرة" (بر وزن حرفة) مطابق آنچه غالبا مفسران علماى لغت گفتهاند؛ درختى است پر برگ و پر سايه، و تعبير به" سِدْرَةِ الْمُنْتَهى" اشاره به درخت پر برگ و پر سايهاى است كه در اوج آسمان ها، در منتها اليه عروج فرشتگان و ارواح شهدا، و علوم انبيا، و اعمال انسان ها قرار گرفته، جايى كه ملائكه پروردگار از آن فراتر نمىروند، و جبرئيل نيز در سفر معراج به هنگامى كه به آن رسيد متوقف شد.
در باره سدرة المنتهى هر چند در قرآن مجيد توضيحى نيامده، ولى در اخبار و روايات اسلامى توصيف هاى گوناگونى پيرامون آن آمده، و همه بيانگر اين واقعيت است كه انتخاب اين تعبير به عنوان يك نوع تشبيه، و به جهت تنگى و كوتاهى لغات ما از بيان اين گونه واقعيات بزرگ است.
در حديثى از پيامبر اسلام (ص) نقل شده است: "رايت على كل ورقة من اوراقها ملكا قائما يسبح اللَّه تعالى"؛ من بر هر يك از برگ هاى آن فرشتهاى ديدم كه ايستاده بود و تسبيح خداوند را مىكرد.[1] در حديث ديگرى از امام صادق (ع) نقل شده است كه رسول خدا (ص) فرمود: "انتهيت الى سدرة المنتهى، و اذا الورقة منها تظل امة من الامم"؛ من به سدرة المنتهى رسيدم و ديدم در سايه هر برگى از آن امتى قرار گرفتهاند![2]
اين تعبيرات نشان مىدهد كه هرگز منظور درختى شبيه آنچه در زمين مىبينيم نبوده، بلكه اشاره به سايبان عظيمى است در جوار قرب رحمت حق كه فرشتگان بر برگ هاى آن تسبيح مىكنند و امت هايى از نيكان و پاكان در سايه آن قرار دارند.[3]
در تفسیر المیزان در باره سدرةالمنتهی چنین آمده است: و اما اين كه اين درخت سدره چه درختى است؟ در كلام خداى تعالى چيزى كه تفسيرش كرده باشد نيافتيم، و مثل اين كه بناى خداى تعالى در اين جا براين است كه به طور مبهم و با اشاره سخن بگويد. مؤيد اين معنا جملۀ: "إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ ما يَغْشى" است، كه در آن سخن از مستورى رفته است. در روايات هم تفسير شده به درختى كه فوق آسمان هفتم قرار دارد، و اعمال بندگان خدا تا آن جا بالا مىرود. [4]
پی نوشتها:
[1] طبرسی، مجمع البيان، ذيل آيه 14 سوره نجم، " عند سدرة المنتهی".
[2] نورالثقلین، ج 5، ص 155.
[3] تفسير نمونه، ج22، ص 498.
[4] طباطبائی، سید محمد حسین، الميزان، ترجمه، موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج 19، ص 49.
منبع: http://farsi.islamquest.net