پرسش :
در تصادف شديد چه اقداماتی برای مصدوم انجام دهیم؟
پاسخ :
مهم‌ترين اقدام شما وقتي با يک مصدوم نيمه‌بيهوش مواجه مي‌شويد بررسي مهم‌ترين علامت حياتي او يعني نفس کشيدن است.
اگر او نفس مي‌کشد و نبض دارد براي اطمينان از بازماندن راه تنفسي و پرهيز از خطر قطع تنفس و مخاطرات بيهوشي قرار گذاشتيم او را در وضعيت ريکاوري قرار بدهيم (به ياد داريد اول کنار او زانو مي‌زنيد و دستي را که طرف شماست با بدنش 90 درجه کرده و دست ديگر که دور از شماست را به روي سينه آورده کف دست را زير صورت قرار مي‌داديد. سپس پاي دور از شما را با همان شيوه که گفتيم خم کرده و به سمت خودتان مي‌آورديد.) غرض از يادآوري اين نکته مهم اهميت آن است که اگر مصدوم تنها چند لحظه از تنفس محروم شود آسيب شديدي به مغز او وارد مي‌شود.
براي اطمينان از نفس کشيدن فرد حادثه ديده به محض مواجهه با او حرکت سينه يا شکمش را ببينيد، يا گوش خود را نزديک دهان و بيني‌اش کنيد تا صداي تنفس او يا برخورد نفس به صورتتان را حس کنيد. سپس وقتي مطمئن شديد به راحتي نفس مي‌کشد ولي بيهوش است به دنبال ساير آسيب‌هاي وارده باشيد. اگر مي‌بينيد آسيبي در ستون فقرات ندارد و مشکوک نيستيد او را در وضعيت ريکاوري قرار دهيد.
هرگز سعي نکنيد يک مصدوم را از محل حادثه انتقال دهيد مگر اينکه خطر مرگ براي او وجود داشته باشد. براي مثال در ساختماني که آتش گرفته يا احتمال ريزش دارد، در محلي که پر از دود و گازهاي سمي است مانند گاراژ و ماشين او در حال آتش گرفتن است و فرصتي نداريد اما در مورد انتقال مصدومان قوانين زيادي داريم که ياد خواهيم گرفت. در آخر هرگز فراموش نکنيم از حرکت دادن مصدومي که تصادف شديد کرده است، خودداري کنيم. شايد با اين کار شدت آسيب‌ها را بدتر کنيم.
منبع: http://salamat.com
مهم‌ترين اقدام شما وقتي با يک مصدوم نيمه‌بيهوش مواجه مي‌شويد بررسي مهم‌ترين علامت حياتي او يعني نفس کشيدن است.
اگر او نفس مي‌کشد و نبض دارد براي اطمينان از بازماندن راه تنفسي و پرهيز از خطر قطع تنفس و مخاطرات بيهوشي قرار گذاشتيم او را در وضعيت ريکاوري قرار بدهيم (به ياد داريد اول کنار او زانو مي‌زنيد و دستي را که طرف شماست با بدنش 90 درجه کرده و دست ديگر که دور از شماست را به روي سينه آورده کف دست را زير صورت قرار مي‌داديد. سپس پاي دور از شما را با همان شيوه که گفتيم خم کرده و به سمت خودتان مي‌آورديد.) غرض از يادآوري اين نکته مهم اهميت آن است که اگر مصدوم تنها چند لحظه از تنفس محروم شود آسيب شديدي به مغز او وارد مي‌شود.
براي اطمينان از نفس کشيدن فرد حادثه ديده به محض مواجهه با او حرکت سينه يا شکمش را ببينيد، يا گوش خود را نزديک دهان و بيني‌اش کنيد تا صداي تنفس او يا برخورد نفس به صورتتان را حس کنيد. سپس وقتي مطمئن شديد به راحتي نفس مي‌کشد ولي بيهوش است به دنبال ساير آسيب‌هاي وارده باشيد. اگر مي‌بينيد آسيبي در ستون فقرات ندارد و مشکوک نيستيد او را در وضعيت ريکاوري قرار دهيد.
هرگز سعي نکنيد يک مصدوم را از محل حادثه انتقال دهيد مگر اينکه خطر مرگ براي او وجود داشته باشد. براي مثال در ساختماني که آتش گرفته يا احتمال ريزش دارد، در محلي که پر از دود و گازهاي سمي است مانند گاراژ و ماشين او در حال آتش گرفتن است و فرصتي نداريد اما در مورد انتقال مصدومان قوانين زيادي داريم که ياد خواهيم گرفت. در آخر هرگز فراموش نکنيم از حرکت دادن مصدومي که تصادف شديد کرده است، خودداري کنيم. شايد با اين کار شدت آسيب‌ها را بدتر کنيم.
منبع: http://salamat.com