پرسش :

درد مزمن كشاله ران در فوتباليستها به چه علت ايجاد مي شود؟


پاسخ :
اين درد مزمن كه درميان بازيكنان فوتبال شايع است ، بيشتر در اثر شوتزدنهاي قوي و مكرر ايجاد مي گردد كه عضلات شكم و فلكسورها و ادوكتورهايمفصل ران را تحت استرس مكرر قرار مي دهند اين درد معمولا مربوط به نقص ياضعف عضلات جدار شكم در نزديكي رباط مغبني است .
ظهور علائم معمولا بي سرو صداست و به صورت درد پيشرونده در حال دويدنتظاهر مي يابد، ولي معمولا حتي بعد از دوره هاي طولاني مدت استراحت بسرعتبا شروع فعاليت عود مي نمايد. درد معمولا محدود به ناحيه كشاله ران است،ولي اغلب به قسمت پايين شكم انتشار مي يابد و ممكن است تعيين دقيق محل دردبراي بازيكن دشوار باشد ، خم كردن و چرخاندن فعال تنه ( مثلا انجام حركتدراز و نشست ) معمولا درد تيزي بوجود مي آورد . بررسيهاي تشخيصي نظيرراديوگرافي ، اسكن استخواني ، CT اسكن و MRI اغلب منفي هستند.
براساس مطالعات انعطاف پذيري ضعيف كمر ، ران و زانو و ضعف عضلات شكميا نزديك كننده ران ( ادوكتورها ) به آسيبهاي كشاله ران منتهي مي شوند.
براي پيشگيري از اين عارضه بر گرم كردن مطلوب و حركت كششي مناسب عضلاتران و نيز بازي در زمين استاندارد و با كفش مناسب نتاكيد مي گردد. برايدرمان درد مزمن كشاله ران بازيكن بايد مدتي را بنا به صلاحديد پزشك ازرقابت دور باشد و از داروهاي ضدالتهابي استفاده نمايد . با اين وجود درپاره اي موارد نياز به جراحي وجود نخواهد داشت .
سياه شدن زيرناخن پا در فوتباليستها به چه دليل ايجاد مي گردد تو در اين مورد چه اقداماتي بايد انجام پذيرد
اغلب بازيكنان فوتبال ازخونريزي و تشكيل لخته در زير ناخن هاي پا رنج ميبرند اين عارضه معمولا در انگشت شست و در اثر له شدگي مستقيم پا توسطپاي بازيكن حريف و يا در پي توقفها و استارتهاي ناگهاني كه باعث فشرده شدنشست در داخل كفش مي شوند ، رخ مي دهد، در بسياري از بازيكنان به خاطر آسيبمكرر به بستر ناخن شكل ناخن ها تغيير ميكند. اگر چه اين مشكل به ندرت يكمساله جدي است، ولي مي تواند به قدري دردسر آخرين باشد كه بعضي ازبازيكنانحرفه اي مجبور مي شوند صرفا به خاطر اجتناب از عود آن ناخن انگشت شست خودرا براي هميشه بردارند.
اين عارضه مي تواند كاملا دردناك باشد و درمان ابتدايي آن ، رفع فشارخون تجمع يافته در زيرناخن است. در اين موارد پزشك تيم مي تواند با يك متةخاص كه صرفا براي اين منظور ساخته شده خون زيرناخن را تخليه كند. روش هايقديمي تر شامل داخل كردن انتهاي يك سنجاق ته گرد و ايجاد يك منفذ در ناخناست.
عموما حتي در صورتي كه ناخن از بسترش جدا شده بايد آن را دست نخوردهباقي گذاشت . در اين مواقع بايد درصورت لزوم ناخن را درمحل ثابت نمود تابه هنگام رشد ناخن جديد از بستر ناخن محافظت كند.
منبع: www.schoolnet.ir
نسخه چاپی