پرسش :
در روز قيامت آيا حضرت فاطمه براي شفاعت شيعيانش از بين آنها گلچين مي نمايد آيا اينها ابتدا كيفر و پاداش اعمال خود را مي بينند يا از قبل شفاعت شده اند ؟
پاسخ :
آنچه كه از مجموع روايات برداشت مي شود اين است كه اگر انسان ايمان به خدا و قيامت داشته باشد و اهل عناد و لجاج در دين و كفر نفاق نباشد اميد زيادي به اين كه مورد شفاعت قرار گيرد هست. چنانچه در تفسير فرات از امام صادق(علیه السّلام) نقل شده كه فرمود جابر به امام باقر(علیه السّلام) عرض كرد يابن رسول الله حديثي از جده ات فاطمه(سلام الله علیها) برايم حديث كن. جابر همچنان مطالب امام را در خصوص شفاعت فاطمه(سلام الله علیها) در روز قيامت ذكر مي كند تا مي رسد به اينجا كه امام ابو جعفر فرمود: پس به خدا سوگند كسي از مردم باقي نمي ماند مگر كسي كه اهل شك باشد و از عقايد اسلام ايمان راسخ نداشته باشد و يا كافر و يا منافق باشد (تفسير فرات، ص 114 - 113).
پس شفاعت منوط به شرايطي است كه تحصيل آنها در دست ما مي باشد كه با تحصيل آنها شايد مورد شفاعت قرار گيريم و اينگونه نيست كه معصومين هر كسي را كه بخواهند و او لياقت نداشته باشد انتخاب كنند و درباره او يقين هم به مقتضا و مقدار لياقتشان مورد شفاعت قرار مي گيرند.
در رابطه با ذيل سؤال و اين كه ابتدا كيفر مي شوند و بعد به شفاعت مي رسند يا از قبل شفاعت شده هستند بايد گفت؛ هيچ معيار كلي در بين نيست و در قرآن كريم اين كه چه مجرميني را و چه گناهاني را و در چه موقع مورد شفاعت قرار مي گيرند سخني گفته نشده، لهذا ممكن است نسبت به بعضي مجرمين با توجه به فاعليت و درجه گناه آنها قبل از كيفر مورد شفاعت قرار گيرند و يا اين كه مقداري از كيفر را ببيند و بعد مورد شفاعت واقع شوند. كيفر گناهان گاهي در سختي هاي دنيا انجام مي گيرد و برخي در هنگام سختي مرگ و برخي در برزخ و برخي در مواقف قيامت و برخي بعد از مدتي عذاب در جهنم مشمول شفاعت مي شوند. البته آنچه در روايت آمده اين است كه كساني كه محبت امام علي(علیه السّلام) در پيشاني شان نمايان باشد، حضرت زهرا(سلام الله علیها) همانند پرنده اي كه دانه جمع مي كند آنان را از ميان جمعيت جمع مي كند و شفاعت مي كند و شايد سازگاري اين حديث با مطالب فوق اين گونه باشد كه محبت امام علي(علیه السّلام) وقتي در پيشاني شيعيان نمايان مي شود كه غبار آلودگي ها و گناهان تا حدودي پاك شده باشد و هر كس آلودگي كمتري دارد در سختي هاي كمتري مي ماند و زودتر به مرحله شفاعت مي رسد.
منبع: نرم افزار معمای هستی
آنچه كه از مجموع روايات برداشت مي شود اين است كه اگر انسان ايمان به خدا و قيامت داشته باشد و اهل عناد و لجاج در دين و كفر نفاق نباشد اميد زيادي به اين كه مورد شفاعت قرار گيرد هست. چنانچه در تفسير فرات از امام صادق(علیه السّلام) نقل شده كه فرمود جابر به امام باقر(علیه السّلام) عرض كرد يابن رسول الله حديثي از جده ات فاطمه(سلام الله علیها) برايم حديث كن. جابر همچنان مطالب امام را در خصوص شفاعت فاطمه(سلام الله علیها) در روز قيامت ذكر مي كند تا مي رسد به اينجا كه امام ابو جعفر فرمود: پس به خدا سوگند كسي از مردم باقي نمي ماند مگر كسي كه اهل شك باشد و از عقايد اسلام ايمان راسخ نداشته باشد و يا كافر و يا منافق باشد (تفسير فرات، ص 114 - 113).
پس شفاعت منوط به شرايطي است كه تحصيل آنها در دست ما مي باشد كه با تحصيل آنها شايد مورد شفاعت قرار گيريم و اينگونه نيست كه معصومين هر كسي را كه بخواهند و او لياقت نداشته باشد انتخاب كنند و درباره او يقين هم به مقتضا و مقدار لياقتشان مورد شفاعت قرار مي گيرند.
در رابطه با ذيل سؤال و اين كه ابتدا كيفر مي شوند و بعد به شفاعت مي رسند يا از قبل شفاعت شده هستند بايد گفت؛ هيچ معيار كلي در بين نيست و در قرآن كريم اين كه چه مجرميني را و چه گناهاني را و در چه موقع مورد شفاعت قرار مي گيرند سخني گفته نشده، لهذا ممكن است نسبت به بعضي مجرمين با توجه به فاعليت و درجه گناه آنها قبل از كيفر مورد شفاعت قرار گيرند و يا اين كه مقداري از كيفر را ببيند و بعد مورد شفاعت واقع شوند. كيفر گناهان گاهي در سختي هاي دنيا انجام مي گيرد و برخي در هنگام سختي مرگ و برخي در برزخ و برخي در مواقف قيامت و برخي بعد از مدتي عذاب در جهنم مشمول شفاعت مي شوند. البته آنچه در روايت آمده اين است كه كساني كه محبت امام علي(علیه السّلام) در پيشاني شان نمايان باشد، حضرت زهرا(سلام الله علیها) همانند پرنده اي كه دانه جمع مي كند آنان را از ميان جمعيت جمع مي كند و شفاعت مي كند و شايد سازگاري اين حديث با مطالب فوق اين گونه باشد كه محبت امام علي(علیه السّلام) وقتي در پيشاني شيعيان نمايان مي شود كه غبار آلودگي ها و گناهان تا حدودي پاك شده باشد و هر كس آلودگي كمتري دارد در سختي هاي كمتري مي ماند و زودتر به مرحله شفاعت مي رسد.
منبع: نرم افزار معمای هستی