پرسش :
لعنت فرستادن به خلفا به دليل غصب حق حضرت علي (علیه السلام) چه حكمي دارد؟
پاسخ :
لعن به خاطر سرپيچي از فرمان خدا و فرمان رسول خدا است . زيرا تمرد, ايذائ خدا و رسولش مي باشد و كساني كه خدا و رسولش را اذيت كنند در دنيا و آخرت مورد لعن هستند. ((ان الذين يوئذون الله و رسوله لعنهم الله في الدنيا والاخره واعدلهم عذابا" مهينا"; آنها كه خدا و پيامبرش را ايذائ مي كنند خداوند آنها را از رحمت خود در دنيا و آخرت دور مي سازد و براي آنان عذاب خواركننده اي آماده كرده است , (احزاب , آيه 57). اما ايذائ پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلّم) مفهوم وسيعي دارد و هرگونه كاري كه او را آزار دهد شامل مي شود. اعم از فكر و الحاد و مخالفت دستورات خداوند و نسبت هاي ناروا و تهمت و ايجاد مزاحمت به پيامبر, حتي از رواياتي كه شيعه و سني قبول دارند نقل كرده اند, استفاده مي شود كه آزار خاندان پيامبر مخصوصا" علي و فاطمه نيز آزار خدا و رسولش مي باشد. با توجه به موقعيت و شخصيت حقوقي علي (علیه السلام) در قرآن و در نزد پيامبر, غصب حق آن حضرت ايذائ خدا و رسولش مي باشد. پيامبر فرموده است ((فاطمه بضعه مني فمن اغضبها اغضبني ; فاطمه پاره تن من است , هر كس او را به خشم درآورد مرا به خشم درآورده است )), (صحيح بخاري , جزئ 5, ص 26). ((ان فاطمه بضعه مني يوئذيني ما آذاها; فاطمه پاره تن من است هر كه او را آزار دهد مرا مي آزارد)), (صحيح مسلم , ج 4, ص 1903, باب فضائل فاطمه ) و آنها فاطمه پيامبر را اذيت كردند. و موارد مختلف ديگر كه در كتب تاريخ آمده است پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلّم) را اذيت مي كردند چه در حال حيات و چه بعد از رحلت . از طرف ديگر, آنچه را كه خدمات نامبردگان خوانده ايد جاي بحث جدي دارد و در برابر بدعت هاي ناروا در دين چيزي به حساب نمي آيد.
براي آگاهي بيشتر ر.ك : اجتهاد در مقابل نص , علامه سيد شرف الدين موسوي , علي دواني .
منبع: نرم افزار معمای هستی
لعن به خاطر سرپيچي از فرمان خدا و فرمان رسول خدا است . زيرا تمرد, ايذائ خدا و رسولش مي باشد و كساني كه خدا و رسولش را اذيت كنند در دنيا و آخرت مورد لعن هستند. ((ان الذين يوئذون الله و رسوله لعنهم الله في الدنيا والاخره واعدلهم عذابا" مهينا"; آنها كه خدا و پيامبرش را ايذائ مي كنند خداوند آنها را از رحمت خود در دنيا و آخرت دور مي سازد و براي آنان عذاب خواركننده اي آماده كرده است , (احزاب , آيه 57). اما ايذائ پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلّم) مفهوم وسيعي دارد و هرگونه كاري كه او را آزار دهد شامل مي شود. اعم از فكر و الحاد و مخالفت دستورات خداوند و نسبت هاي ناروا و تهمت و ايجاد مزاحمت به پيامبر, حتي از رواياتي كه شيعه و سني قبول دارند نقل كرده اند, استفاده مي شود كه آزار خاندان پيامبر مخصوصا" علي و فاطمه نيز آزار خدا و رسولش مي باشد. با توجه به موقعيت و شخصيت حقوقي علي (علیه السلام) در قرآن و در نزد پيامبر, غصب حق آن حضرت ايذائ خدا و رسولش مي باشد. پيامبر فرموده است ((فاطمه بضعه مني فمن اغضبها اغضبني ; فاطمه پاره تن من است , هر كس او را به خشم درآورد مرا به خشم درآورده است )), (صحيح بخاري , جزئ 5, ص 26). ((ان فاطمه بضعه مني يوئذيني ما آذاها; فاطمه پاره تن من است هر كه او را آزار دهد مرا مي آزارد)), (صحيح مسلم , ج 4, ص 1903, باب فضائل فاطمه ) و آنها فاطمه پيامبر را اذيت كردند. و موارد مختلف ديگر كه در كتب تاريخ آمده است پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلّم) را اذيت مي كردند چه در حال حيات و چه بعد از رحلت . از طرف ديگر, آنچه را كه خدمات نامبردگان خوانده ايد جاي بحث جدي دارد و در برابر بدعت هاي ناروا در دين چيزي به حساب نمي آيد.
براي آگاهي بيشتر ر.ك : اجتهاد در مقابل نص , علامه سيد شرف الدين موسوي , علي دواني .
منبع: نرم افزار معمای هستی