پرسش :
چه رواياتي درباره دوستي و محبت نسبت به پيامبر و عترت طاهرين(ع) به ما رسيده است؟
پاسخ :
پاسخ از آيت الله جوادي آملی:
روايات فراواني دربارة دوستي و محبت نسبت به پيامبر و عترت طاهرين(ع) رسيده است كه در اينجا برخي از آنها نقل ميشود:
1 ـ اَنَس ميگويد: مردي باديه نشين از پيامبر گرامي(ص) پرسيد: رستاخيز چه روزي فرا ميرسد؟ همزمان با اين پرسش هنگام نماز شد. حضرت رسول(ص) پس از نماز، آن مرد را به حضور طلبيده و فرمود: براي آن روز چه ذخيرهاي فراهم كردهاي؟ «فما أعددت لها؟». عرض كرد: سوگند به خداوند كه نماز و روزه فراواني براي قيامت ذخيره نكردهام، ولي خدا و پيامبرش را دوست ميدارم. آنگاه پيامبر اكرم(ص) فرمود: انسان با محبوبش محشور ميشود: «المرء مع من أحب». انس ميگويد: مسلمانان را پس از رهايي از جاهليت و نيل به اسلام نديدم به چيزي به اين اندازه خوشحال شده باشند.(بحار 17/13)
2 ـ رسول اكرم(ص) دربارة دوستي با خدا و رسول و عترت او(ع) فرمود: خدا را دوست بداريد؛ زيرا غذاي جسم و جان شما را فراهم ميكند و براي رضاي خداوند به من علاقهمند باشيد ـ زيرا من مجراي فيض او هستم ـ و به خاطر من دوستدار خاندانم باشيد ـ زيرا آنها رابط ميان من و شما هستند ـ:
«أحبوا الله لما يغذوكم به من نعمه و أحبوني لله عزّو جلّ و أحبوا قرابتي لي»؛ (بحار 17/14)
3 ـ در حديث ديگري كه به نوبة خود سلسلة الذهب است، اميرالمؤمنين امام علي(ع) ميفرمايد: مردي از انصار به حضور رسول اكرم(ص) شرفياب شد و گفت: من توان تحمل فراق و هجران شما را ندارم؛در منزل يا محل كار هرگاه به ياد شما ميافتم دست از كار ميكشم و به ديدارتان ميشتابم؛ اين از آن روست كه شما را دوست دارم؛ اكنون به اين فكر افتادهام كه روز قيامت كه شما وارد بهشت شده و به اعلي عليين عروج كرديد، من چه كنم؟
در اين هنگام اين آية شريفه نازل شد: «و مَن يُطع الله و الرَسول فأولئك مَع الذين أَنْعَمَ الله عليهم مِن النبيين و الصديقين و الشُهداء و الصالِحينَ و حَسُنَ أولئك رَفيقا» نساء/69؛ پيروان خدا و پيامبر، با انبيا و صديقان و شاهدان و صالحان محشور ميشوند و آنها رفقاي خوبي هستند؛ زيرا خستهدلان قافله را پشت سر نميگذارند، بلكه تا مرز امكان آنها را همراه خود ميبرند. سپس پيامبر گرامي(ص) آن مرد را به حضور طلبيد و اين آيه را بر وي تلاوت كرد و به او بشارت داد. (بحار 8/188)
4 ـ در حديث ديگري پيامبر اكرم(ص) فرمود: ايمان بندهاي كامل نميشود مگر اينكه من پيش او محبوبتر از خود او باشم (علاقهاش به من بيشتر از خودش باشد) و عترت من نزد او محبوبتر از خويشان خودش و اهل بيت من در نظر او محبوبتر از خاندان خودش و ذات من پيش او، محبوبتر از ذات خودش باشد:
«لايؤمن عبد حتي أكون أحب إليه من نفسه و يكون عترتي أحب إليه من عترته و يكون أهلي أحب إليه من أهله و يكون ذاتي أحب إليه من ذاته»؛ (بحار 17/13)
نكته شايان ذكر اينكه، زيارت قبور اهل بيت عصمت و طهارت(ع) مظهري از محبت و گوشهاي از وظايف مؤمنان نسبت به اين خاندان است. اگر چه بهرة اين عمل، نصيب خود مؤمنان ميشود: «قل لا أسألكم أجرا إلا المودة في القربي»شوري/23 «ما سألتكم من أجر فهو لكم».سبأ/47
منبع: www.payambarazam.ir
پاسخ از آيت الله جوادي آملی:
روايات فراواني دربارة دوستي و محبت نسبت به پيامبر و عترت طاهرين(ع) رسيده است كه در اينجا برخي از آنها نقل ميشود:
1 ـ اَنَس ميگويد: مردي باديه نشين از پيامبر گرامي(ص) پرسيد: رستاخيز چه روزي فرا ميرسد؟ همزمان با اين پرسش هنگام نماز شد. حضرت رسول(ص) پس از نماز، آن مرد را به حضور طلبيده و فرمود: براي آن روز چه ذخيرهاي فراهم كردهاي؟ «فما أعددت لها؟». عرض كرد: سوگند به خداوند كه نماز و روزه فراواني براي قيامت ذخيره نكردهام، ولي خدا و پيامبرش را دوست ميدارم. آنگاه پيامبر اكرم(ص) فرمود: انسان با محبوبش محشور ميشود: «المرء مع من أحب». انس ميگويد: مسلمانان را پس از رهايي از جاهليت و نيل به اسلام نديدم به چيزي به اين اندازه خوشحال شده باشند.(بحار 17/13)
2 ـ رسول اكرم(ص) دربارة دوستي با خدا و رسول و عترت او(ع) فرمود: خدا را دوست بداريد؛ زيرا غذاي جسم و جان شما را فراهم ميكند و براي رضاي خداوند به من علاقهمند باشيد ـ زيرا من مجراي فيض او هستم ـ و به خاطر من دوستدار خاندانم باشيد ـ زيرا آنها رابط ميان من و شما هستند ـ:
«أحبوا الله لما يغذوكم به من نعمه و أحبوني لله عزّو جلّ و أحبوا قرابتي لي»؛ (بحار 17/14)
3 ـ در حديث ديگري كه به نوبة خود سلسلة الذهب است، اميرالمؤمنين امام علي(ع) ميفرمايد: مردي از انصار به حضور رسول اكرم(ص) شرفياب شد و گفت: من توان تحمل فراق و هجران شما را ندارم؛در منزل يا محل كار هرگاه به ياد شما ميافتم دست از كار ميكشم و به ديدارتان ميشتابم؛ اين از آن روست كه شما را دوست دارم؛ اكنون به اين فكر افتادهام كه روز قيامت كه شما وارد بهشت شده و به اعلي عليين عروج كرديد، من چه كنم؟
در اين هنگام اين آية شريفه نازل شد: «و مَن يُطع الله و الرَسول فأولئك مَع الذين أَنْعَمَ الله عليهم مِن النبيين و الصديقين و الشُهداء و الصالِحينَ و حَسُنَ أولئك رَفيقا» نساء/69؛ پيروان خدا و پيامبر، با انبيا و صديقان و شاهدان و صالحان محشور ميشوند و آنها رفقاي خوبي هستند؛ زيرا خستهدلان قافله را پشت سر نميگذارند، بلكه تا مرز امكان آنها را همراه خود ميبرند. سپس پيامبر گرامي(ص) آن مرد را به حضور طلبيد و اين آيه را بر وي تلاوت كرد و به او بشارت داد. (بحار 8/188)
4 ـ در حديث ديگري پيامبر اكرم(ص) فرمود: ايمان بندهاي كامل نميشود مگر اينكه من پيش او محبوبتر از خود او باشم (علاقهاش به من بيشتر از خودش باشد) و عترت من نزد او محبوبتر از خويشان خودش و اهل بيت من در نظر او محبوبتر از خاندان خودش و ذات من پيش او، محبوبتر از ذات خودش باشد:
«لايؤمن عبد حتي أكون أحب إليه من نفسه و يكون عترتي أحب إليه من عترته و يكون أهلي أحب إليه من أهله و يكون ذاتي أحب إليه من ذاته»؛ (بحار 17/13)
نكته شايان ذكر اينكه، زيارت قبور اهل بيت عصمت و طهارت(ع) مظهري از محبت و گوشهاي از وظايف مؤمنان نسبت به اين خاندان است. اگر چه بهرة اين عمل، نصيب خود مؤمنان ميشود: «قل لا أسألكم أجرا إلا المودة في القربي»شوري/23 «ما سألتكم من أجر فهو لكم».سبأ/47
منبع: www.payambarazam.ir