پرسش :
دانشجويي هستم كه براي ورود به دانشگاه اهدافي داشتم و اكنون احساس مي كنم به اهداف خود نرسيده ام و شكست خورده ام , حال بايد چه كنم تا به اهدافم برسم ؟
پاسخ :
مشكلاتي كه طرح نمودهايد كم و بيش در بسياري از جوانان هم سن و سال شما وجود دارد. جواناني كه مانند شمادر پي اهداف و آرمانهاي بلند و ارزشمندي هستند با مشكل مضاعفي رو به رو ميشوند. زيرا علاوه بر مشكلاتروحي ناشي از دوران جواني و محروميتها و فشارهاي دوران تحصيل از اين كه بين وضع موجود و آرمان مطلوبشانفاصله زيادي احساس ميكنند. رنج جانكاهي آنان را ميآزارد. در عين حال بايد دانست كه زندگي مجموعهاي ازشادي و رنج كامروايي و ناكامي تلخي و شيريني و خلاصه ميدان جنگي است كه هركس در آن سهمي از پيروزي وشكست دارد: «زندگي جنگ است جانا بهر جنگ آماده شو». آري همه اينها به انحاي گوناگون در زندگي هرفرد وجوددارد و در ايام جواني و تحصيلي اين فشارها شديدتر است اما چه بايد كرد؟ نكته مهم و اساسي نحوه برخورد انسان بااين مسائل است. در اين رابطه دو گونه برخورد ميتوان داشت:
1- واكنش انفعالي؛ در برخورد انفعالي انسان همواره مشكلات را بزرگ ميبيند. در اكثر صحنهها خود را شكستخورده ميپندارد. عليرغم اين كه از خود انتظاراتي بيش از حد دارد در گشودن راه و گام نهادن به سوي هدف خود راناتوان ميبيند. امكانات توانمنديها و موفقيتهاي خويش را فراموش ميكند. كم كم احساس يأس ضعف و سستيدر او فزوني گرفته و خود را بيمار ميپندارد. اگر اين روند ادامه يابد واقعا گرفتار بيماريهايي خواهد شد. بيماريهاييكه باهيچ دارويي درمان نميشود جز با تغيير در روحيه و روش.
2- واكنش فعال؛ در برخورد فعال انسان به مقايسه معقول و منطقي بين خواستهها و توانمنديها و شكستها وپيروزيها ميپردازد. توقع از خويش را با واقعيات و تواناييهاي فردي و شرايط محيطي و اجتماعي تنظيم ميكند و باجديت نشاط و روحيه بالا به فعاليت و تلاش ميپردازد. اكنون توصيه ما به شما اين است كه:
1- همواره به آرمانهاي دست نيافتني نينديشيد بلكه موفقيتهاي خود را نيز در نظر گيريد.
2- خواستها و تمايلات خود را در سطح تواناييها تنزل دهيد.
3- نشاط خود را همواره حفظ كنيد و هرگز خود را مريض و ضعيف به حساب نياوريد. براي حفظ نشاط همه روزهورزش كنيد.
4- مشكلات را عادي بدانيد و به همان اندازه آنها را بپذيريد كه كاميابيها را پذيرا هستيد.
5- براي رشد معنويت بايد براي خود برنامهريزي كنيد. البته برنامه سنگين نريزيد بلكه اندك ولي در اجراي آنمداومت و جديت داشته باشيد.
6- براي شركت در فعاليتهاي فرهنگي هرقدر ميتوانيد تلاش كنيد هر چند بسيار اندك و اگر اصلا نميتوانيد درفرصتهاي ديگر اين كار را انجام دهيد.
7- خواندن برخي از دروس حوزوي در كنار درسهاي دانشگاه در صورتي كه مقدورتان باشد بسيار خوباست.
8- همواره از خداوند در همه امور مدد جوييد و نسبت به آنچه او مقدر ميفرمايد راضي باشيد.
منبع: www.eporsesh.com
مشكلاتي كه طرح نمودهايد كم و بيش در بسياري از جوانان هم سن و سال شما وجود دارد. جواناني كه مانند شمادر پي اهداف و آرمانهاي بلند و ارزشمندي هستند با مشكل مضاعفي رو به رو ميشوند. زيرا علاوه بر مشكلاتروحي ناشي از دوران جواني و محروميتها و فشارهاي دوران تحصيل از اين كه بين وضع موجود و آرمان مطلوبشانفاصله زيادي احساس ميكنند. رنج جانكاهي آنان را ميآزارد. در عين حال بايد دانست كه زندگي مجموعهاي ازشادي و رنج كامروايي و ناكامي تلخي و شيريني و خلاصه ميدان جنگي است كه هركس در آن سهمي از پيروزي وشكست دارد: «زندگي جنگ است جانا بهر جنگ آماده شو». آري همه اينها به انحاي گوناگون در زندگي هرفرد وجوددارد و در ايام جواني و تحصيلي اين فشارها شديدتر است اما چه بايد كرد؟ نكته مهم و اساسي نحوه برخورد انسان بااين مسائل است. در اين رابطه دو گونه برخورد ميتوان داشت:
1- واكنش انفعالي؛ در برخورد انفعالي انسان همواره مشكلات را بزرگ ميبيند. در اكثر صحنهها خود را شكستخورده ميپندارد. عليرغم اين كه از خود انتظاراتي بيش از حد دارد در گشودن راه و گام نهادن به سوي هدف خود راناتوان ميبيند. امكانات توانمنديها و موفقيتهاي خويش را فراموش ميكند. كم كم احساس يأس ضعف و سستيدر او فزوني گرفته و خود را بيمار ميپندارد. اگر اين روند ادامه يابد واقعا گرفتار بيماريهايي خواهد شد. بيماريهاييكه باهيچ دارويي درمان نميشود جز با تغيير در روحيه و روش.
2- واكنش فعال؛ در برخورد فعال انسان به مقايسه معقول و منطقي بين خواستهها و توانمنديها و شكستها وپيروزيها ميپردازد. توقع از خويش را با واقعيات و تواناييهاي فردي و شرايط محيطي و اجتماعي تنظيم ميكند و باجديت نشاط و روحيه بالا به فعاليت و تلاش ميپردازد. اكنون توصيه ما به شما اين است كه:
1- همواره به آرمانهاي دست نيافتني نينديشيد بلكه موفقيتهاي خود را نيز در نظر گيريد.
2- خواستها و تمايلات خود را در سطح تواناييها تنزل دهيد.
3- نشاط خود را همواره حفظ كنيد و هرگز خود را مريض و ضعيف به حساب نياوريد. براي حفظ نشاط همه روزهورزش كنيد.
4- مشكلات را عادي بدانيد و به همان اندازه آنها را بپذيريد كه كاميابيها را پذيرا هستيد.
5- براي رشد معنويت بايد براي خود برنامهريزي كنيد. البته برنامه سنگين نريزيد بلكه اندك ولي در اجراي آنمداومت و جديت داشته باشيد.
6- براي شركت در فعاليتهاي فرهنگي هرقدر ميتوانيد تلاش كنيد هر چند بسيار اندك و اگر اصلا نميتوانيد درفرصتهاي ديگر اين كار را انجام دهيد.
7- خواندن برخي از دروس حوزوي در كنار درسهاي دانشگاه در صورتي كه مقدورتان باشد بسيار خوباست.
8- همواره از خداوند در همه امور مدد جوييد و نسبت به آنچه او مقدر ميفرمايد راضي باشيد.
منبع: www.eporsesh.com