پرسش :
ما از كجا آمده ايم و به كجا خواهيم رفت؟
پاسخ :
در روايات معصومان(علیهم السلام) آمده است كه خداوند رحمت كند كسى را كه بداند از كجا آمده و به كجا خواهد رفت.
اينكه از كجا آمده ايم:
ما از نيستى به سبب قدرت كامل خداى جهان به وجود آمده ايم. كائنات مراحل زيادى را طى نمود تا زمين به وجود آمد و باز مراحل زيادى را پشت سر گذاشت تا خداوند، آدم((عليه السلام))، اوّلين انسان را، از خاك آفريد. سپس به صورت نطفه در صلب آدم((عليه السلام)) در آمديم و آنگاه انسان مراحل متعددى را در رحم پشت سر مى گذارد و پا به دنيا مى گذارد. و در نهايت پس از مرگ، در روز قيامت برانگيخته مى شود و در مقابل خداوند در مقام محاسبه قرار مى گيرد در اين باره در قرآن آمده است: «لقد خلقنا الانسان من سللة من طين * ثم جعلنه نطفه فى قرار ملكين * ثم خلقنا النطفة فخلقنا العلقة مضغة فخلقنا المضغة عظاماً فكونا العظام لحماً * ثم انشأناه خلقاً الانسان اخرفتبارك الله احسن الخالقين * ثم انكم بعد ذلك لميتّون * ثم انكم يوم القيامة تبعثون(1); و ما انسان را از عصاره اى از گِل آفريديم * سپس او را نطفه اى در قرار گاهى مطمئن]رحم[ قرار داديم * سپس نطفه را به صورت خون بسته و خون بسته را به صورت مُضغه]چيزى شبيه به گوشت جويده شده [و مضغه را به صورت استخوان هايى درآورديم; و بر استخوان ها گوشت پوشانديم; سپس آن را آفرينش تازه اى داديم]و روح در آن دميده شد[; پس بزرگ است خدايى كه بهترين آفرينندگان است * سپس شما بعد از آن مى ميريد * سپس در روز قيامت برانگيخته مى شويد».
بنابراين انسان از عدم پا به عرصه هستى و وجود نهاده در حالى كه در وجود خويش و در قوانينى كه بر او حاكم است محكوم است و حاكم و قاهر، خداست كه به او و همه موجودات كه در ذات خود اقتضاى هستى را ندارد هستى داد و با قوانينى، كه بر آنها حاكم كرد جهان خلقت را تدبير نمود. و به بيان قرآن: «انا لله و انا اليه راجعون».
پس از آنكه دريافتيم ما از خدا هستيم و در وجود و تدبير وجود و زندگى خود مقهور و تابع خدا هستيم بهتر در مى يابيم كه با وجود بعد معنوى در انسان، جهت زندگى بايد رضاى خداوند باشد و زندگى انسان محدود به اين دنيا نيست و انسان معادى دارد.
انااليه راجعون;همه ما به سوى او باز مى گرديم و معاد و مآل انسان، در روز قيامت امرى لازم و قطعى است.
بنابراين انسان بايد درباره ابتدا و مبدأ وجود خود تفكّر كند تا حاكم و رب خود را بشناسد و دريابد كه در دنيا چه نقشى دارد. و بايد در منتها و غايت زندگى خود تفكّر كند تا معاد و زندگى اخروى و لقاى خداوند را دريابد.
پی نوشت:
1 - سوره مؤمنون، آيات 16 - 12.
منبع: www.eporsesh.com
در روايات معصومان(علیهم السلام) آمده است كه خداوند رحمت كند كسى را كه بداند از كجا آمده و به كجا خواهد رفت.
اينكه از كجا آمده ايم:
ما از نيستى به سبب قدرت كامل خداى جهان به وجود آمده ايم. كائنات مراحل زيادى را طى نمود تا زمين به وجود آمد و باز مراحل زيادى را پشت سر گذاشت تا خداوند، آدم((عليه السلام))، اوّلين انسان را، از خاك آفريد. سپس به صورت نطفه در صلب آدم((عليه السلام)) در آمديم و آنگاه انسان مراحل متعددى را در رحم پشت سر مى گذارد و پا به دنيا مى گذارد. و در نهايت پس از مرگ، در روز قيامت برانگيخته مى شود و در مقابل خداوند در مقام محاسبه قرار مى گيرد در اين باره در قرآن آمده است: «لقد خلقنا الانسان من سللة من طين * ثم جعلنه نطفه فى قرار ملكين * ثم خلقنا النطفة فخلقنا العلقة مضغة فخلقنا المضغة عظاماً فكونا العظام لحماً * ثم انشأناه خلقاً الانسان اخرفتبارك الله احسن الخالقين * ثم انكم بعد ذلك لميتّون * ثم انكم يوم القيامة تبعثون(1); و ما انسان را از عصاره اى از گِل آفريديم * سپس او را نطفه اى در قرار گاهى مطمئن]رحم[ قرار داديم * سپس نطفه را به صورت خون بسته و خون بسته را به صورت مُضغه]چيزى شبيه به گوشت جويده شده [و مضغه را به صورت استخوان هايى درآورديم; و بر استخوان ها گوشت پوشانديم; سپس آن را آفرينش تازه اى داديم]و روح در آن دميده شد[; پس بزرگ است خدايى كه بهترين آفرينندگان است * سپس شما بعد از آن مى ميريد * سپس در روز قيامت برانگيخته مى شويد».
بنابراين انسان از عدم پا به عرصه هستى و وجود نهاده در حالى كه در وجود خويش و در قوانينى كه بر او حاكم است محكوم است و حاكم و قاهر، خداست كه به او و همه موجودات كه در ذات خود اقتضاى هستى را ندارد هستى داد و با قوانينى، كه بر آنها حاكم كرد جهان خلقت را تدبير نمود. و به بيان قرآن: «انا لله و انا اليه راجعون».
پس از آنكه دريافتيم ما از خدا هستيم و در وجود و تدبير وجود و زندگى خود مقهور و تابع خدا هستيم بهتر در مى يابيم كه با وجود بعد معنوى در انسان، جهت زندگى بايد رضاى خداوند باشد و زندگى انسان محدود به اين دنيا نيست و انسان معادى دارد.
انااليه راجعون;همه ما به سوى او باز مى گرديم و معاد و مآل انسان، در روز قيامت امرى لازم و قطعى است.
بنابراين انسان بايد درباره ابتدا و مبدأ وجود خود تفكّر كند تا حاكم و رب خود را بشناسد و دريابد كه در دنيا چه نقشى دارد. و بايد در منتها و غايت زندگى خود تفكّر كند تا معاد و زندگى اخروى و لقاى خداوند را دريابد.
پی نوشت:
1 - سوره مؤمنون، آيات 16 - 12.
منبع: www.eporsesh.com