پرسش :
چرا در دعا نسبت به پيامبراکرم(ص) مىگوئيم و تقبل شفاعته و ارفع درجته؟
پاسخ :
كمال مطلق و نهايى فقط براى خداوند عالم است و هركس در هر حدى كه باشد، نسبت به خدا ناقص است و جاى ترقى و كمال به درجه بالاتر را دارد. بنابراين گرچه وجود مبارك پيامبراكرم(ص) اشرف موجودات است و هيچ كس از افراد بشر -چه در گذشته و چه در حال و آينده- درجه و مقام او را نداشته و ندارد؛ اما در مقايسه با خداى عالم بازهم جاى كمال دارد. باتوجه به اين نكته دعا و طلب ترفيع درجه براى آن بزرگوار اشكال ندارد؛ علاوه بر اين كه دعاى ما براى پيامبر(ص) و معصومين(ع) نفع آن به خودمان برمىگردد.
علامه طباطبايى در اين زمينه فرمودهاند: مَثَل دعاهايى كه ما نسبت به پيامبر(ص) و معصومين(ع) مىكنيم مثل باغبانى است كه باغى را حفاظت مىكند ولى خودش مالك آن باغ نيست. حال اگر در روز عيدى صاحب باغ به آن جا آمد و باغبان يك دسته از گلهاى آن باغ را به صاحب باغ هديه كرد، او چيزى از خودش به صاحب باغ نداده است و منتى بر وى ندارد؛ چون گلهاى باغ او را به خودش داده ولى با اين كار موجبات تقرب و محبت بيشتر ارباب و صاحب باغ را فراهم كرده است ما نيز هر چه داريم از پيامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) داريم و به بركت آنان هدايت شدهايم و راه دعا و نيايش را آموختهايم ازاينرو اگر از آنچه به ما دادهاند چيزى به آنها هديه كرديم و براى آنان از خدا طلب ترفيع درجه نموديم، در واقع نفعش به خودمان مىرسد؛ چون باعث تقرب به آنها و جلب محبت بيشتر به آنان مىشود. از طرفى خداوند در سوره «والضحى» وعده كرده كه او را راضى كند و اين به شفاعت تفسير شده است؛ اما نسبت به ما چنين قولى نداده كه حتماً مشمول شفاعت شويم بلكه بايد به وسيله اعمال صالح و دعا و نيايش، از خداوند بخواهيم كه شفاعتش را نصيب ما بفرمايد.
www.payambarazam.ir
كمال مطلق و نهايى فقط براى خداوند عالم است و هركس در هر حدى كه باشد، نسبت به خدا ناقص است و جاى ترقى و كمال به درجه بالاتر را دارد. بنابراين گرچه وجود مبارك پيامبراكرم(ص) اشرف موجودات است و هيچ كس از افراد بشر -چه در گذشته و چه در حال و آينده- درجه و مقام او را نداشته و ندارد؛ اما در مقايسه با خداى عالم بازهم جاى كمال دارد. باتوجه به اين نكته دعا و طلب ترفيع درجه براى آن بزرگوار اشكال ندارد؛ علاوه بر اين كه دعاى ما براى پيامبر(ص) و معصومين(ع) نفع آن به خودمان برمىگردد.
علامه طباطبايى در اين زمينه فرمودهاند: مَثَل دعاهايى كه ما نسبت به پيامبر(ص) و معصومين(ع) مىكنيم مثل باغبانى است كه باغى را حفاظت مىكند ولى خودش مالك آن باغ نيست. حال اگر در روز عيدى صاحب باغ به آن جا آمد و باغبان يك دسته از گلهاى آن باغ را به صاحب باغ هديه كرد، او چيزى از خودش به صاحب باغ نداده است و منتى بر وى ندارد؛ چون گلهاى باغ او را به خودش داده ولى با اين كار موجبات تقرب و محبت بيشتر ارباب و صاحب باغ را فراهم كرده است ما نيز هر چه داريم از پيامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) داريم و به بركت آنان هدايت شدهايم و راه دعا و نيايش را آموختهايم ازاينرو اگر از آنچه به ما دادهاند چيزى به آنها هديه كرديم و براى آنان از خدا طلب ترفيع درجه نموديم، در واقع نفعش به خودمان مىرسد؛ چون باعث تقرب به آنها و جلب محبت بيشتر به آنان مىشود. از طرفى خداوند در سوره «والضحى» وعده كرده كه او را راضى كند و اين به شفاعت تفسير شده است؛ اما نسبت به ما چنين قولى نداده كه حتماً مشمول شفاعت شويم بلكه بايد به وسيله اعمال صالح و دعا و نيايش، از خداوند بخواهيم كه شفاعتش را نصيب ما بفرمايد.
www.payambarazam.ir