پرسش :
با توجه به نص صريح قرآن کريم که زنان پيامبر را امهات مؤمنين مي داند و با توجه به شدت عداوت و دشمني که عايشه همسر رسول خدا با امير المومنين و احاديث داشت (که بر هيچ شيعه اي پوشيده نيست) آيا لعن او جايز است؟
پاسخ :
در پاسخ به اين پرسش نکات ذيل را بايد لحاظ نمود:
1. زنان پيامبر امهات المؤمنين دانسته شده اند (احزاب، آيه 6) اما نه به لحاظ شخصيت خودشان (مثبت يا منفي) بلکه به لحاظ انتسابي که به رسول خدا(ص) دارند. با وجود اين مقصود از اين دستور نيز حرمت ازدواج با آنان بعد از رسول خدا(ص) است به لحاظ حرمت نگهداشتن حريم رسول خدا(ص)، وگرنه براساس آيه 2 مجادله مادر هر کس همان شخصي است که او را به دنيا مي آورد «ان امهاتهم الا اللائي ولدنهم».
2. عايشه برخلاف دستور رسول خدا(ص) دشمني هايي نسبت به اهل بيت آن حضرت نمود که حتي مورد اعتراض ساير همسران رسول خدا(ص) از جمله ام سلمه شد و حتي موجب شد بسياري از مسلمانان در تشخيص راه حق دچار سرگرداني و انحراف شوند.
3. تولي و تبري از دستورات مسلم اسلام بوده و در کنار نماز و روزه و حج قرار دارد. يکي از محورهاي مهم تولي اظهار محبت به ائمه اهل بيت(ع) و حضرت فاطمه الزهرا(س) مي باشد و تبري از مخالفان و آزار دهندگان اهل بيت(ع) يک فريضه است.
4. با وجود اين سب و لعن وي به ويژه به لحاظ امور ذيل شايد پسنديده نباشد؛
اولا، همسر رسول خدا(ص) است.
ثانيا، متأسفانه جايگاه بسيار بالايي در نزد اهل سنت دارد و اين کار باعث رفتار متقابل آنها و در نتيجه تفرقه ميان امت اسلامي مي گردد و دستور به تقيه و حفظ وحدت از آموزه هاي مسلم اسلامي در فرهنگ شيعي است.
ثالثا، دليل خاصي بر لعن نداريم جز در مواردي همانند آنچه که در زيارت عاشورا آمده است، گرچه براساس فرهنگ قرآني ستمگران مخصوصا ستمگران به رسول خدا و اهل بيت(ع) وي مستحق لعن الهي است مثل اين آيات که:
1. «الا لعنه الله علي الظالمين» (هود، 18).
2. «ان الذين يؤذون الله و رسوله لعنهم الله في الدنيا والاخره» (احزاب، 57).
با ضميمه نمودن روايت شريف نبوي که هر کس حضرت زهرا(س) را بيازارد مرا آزرده است و کسي که مرا اذيت کند خدا را اذيت کرده است و در اين صورت سزاوار لعن و نفرين الهي خواهد شد.
«خرج النبي(ص) و هو آخذ بيد فاطمه فقال: من عرف هذه فقد عرفها و من لم يعرفها فهي فاطمه بنت محمد و هي بضعه مني و روحي التي بين جنبي فمن آذاها فقد آذاني و من آذاني فقد آذي الله تعالي. السيده الزهرا(س)» (دکتر محمد بيومي مهران، چاپ دوم 1418، چاپخانه سفير اصفهان).
www.payambarazam.ir
در پاسخ به اين پرسش نکات ذيل را بايد لحاظ نمود:
1. زنان پيامبر امهات المؤمنين دانسته شده اند (احزاب، آيه 6) اما نه به لحاظ شخصيت خودشان (مثبت يا منفي) بلکه به لحاظ انتسابي که به رسول خدا(ص) دارند. با وجود اين مقصود از اين دستور نيز حرمت ازدواج با آنان بعد از رسول خدا(ص) است به لحاظ حرمت نگهداشتن حريم رسول خدا(ص)، وگرنه براساس آيه 2 مجادله مادر هر کس همان شخصي است که او را به دنيا مي آورد «ان امهاتهم الا اللائي ولدنهم».
2. عايشه برخلاف دستور رسول خدا(ص) دشمني هايي نسبت به اهل بيت آن حضرت نمود که حتي مورد اعتراض ساير همسران رسول خدا(ص) از جمله ام سلمه شد و حتي موجب شد بسياري از مسلمانان در تشخيص راه حق دچار سرگرداني و انحراف شوند.
3. تولي و تبري از دستورات مسلم اسلام بوده و در کنار نماز و روزه و حج قرار دارد. يکي از محورهاي مهم تولي اظهار محبت به ائمه اهل بيت(ع) و حضرت فاطمه الزهرا(س) مي باشد و تبري از مخالفان و آزار دهندگان اهل بيت(ع) يک فريضه است.
4. با وجود اين سب و لعن وي به ويژه به لحاظ امور ذيل شايد پسنديده نباشد؛
اولا، همسر رسول خدا(ص) است.
ثانيا، متأسفانه جايگاه بسيار بالايي در نزد اهل سنت دارد و اين کار باعث رفتار متقابل آنها و در نتيجه تفرقه ميان امت اسلامي مي گردد و دستور به تقيه و حفظ وحدت از آموزه هاي مسلم اسلامي در فرهنگ شيعي است.
ثالثا، دليل خاصي بر لعن نداريم جز در مواردي همانند آنچه که در زيارت عاشورا آمده است، گرچه براساس فرهنگ قرآني ستمگران مخصوصا ستمگران به رسول خدا و اهل بيت(ع) وي مستحق لعن الهي است مثل اين آيات که:
1. «الا لعنه الله علي الظالمين» (هود، 18).
2. «ان الذين يؤذون الله و رسوله لعنهم الله في الدنيا والاخره» (احزاب، 57).
با ضميمه نمودن روايت شريف نبوي که هر کس حضرت زهرا(س) را بيازارد مرا آزرده است و کسي که مرا اذيت کند خدا را اذيت کرده است و در اين صورت سزاوار لعن و نفرين الهي خواهد شد.
«خرج النبي(ص) و هو آخذ بيد فاطمه فقال: من عرف هذه فقد عرفها و من لم يعرفها فهي فاطمه بنت محمد و هي بضعه مني و روحي التي بين جنبي فمن آذاها فقد آذاني و من آذاني فقد آذي الله تعالي. السيده الزهرا(س)» (دکتر محمد بيومي مهران، چاپ دوم 1418، چاپخانه سفير اصفهان).
www.payambarazam.ir