پرسش :

با توجه به اين كه پيامبراکرم(ص) علم لدنى و غيب داشتند، چرا عده‏اى مبلغ رافرستادند كه به فاجعه رجيع و بعد بئر معونه منجر شود؟


پاسخ :
اولا پيامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) در مسائل عادى فردى و امور اجتماعى موظف به استفاده از علم عادى بوده‏اند. از اين رو همواره در اين گونه مسائل از طرق معمولى تحقيق و كسب آگاهى نموده و بر اساس برآيندهاى آن عمل مى‏كردند. سر اين مسأله نيز آن است كه آنان الگوى بشريتند و اگر در مسير زندگى و حركت‏هاى اجتماعى راهى غير از اين بپويند ديگر جنبه اسوه بودن خود را از دست خواهند دادو جهانيان به بهانه آن كه آنان با علم لدنى عمل مى‏كرده‏اند از حركت‏هاى سازنده‏انقلابى و اصلاحى باز خواهند ايستاد. ثانيا برخى از عالمان دينى بر اين عقيده‏اند كه علم غيب براى پيامبر(ص) و امامان(ع) شأنى است. يعنى چنان نيست كه همواره هر چيزى را بالفعل بدانند. بلكه اگر بخواهند از طريق غيبى بدانند خواهند دانست يا اگر خدا بخواهد علم چيزى را در اختيار آنان خواهد گذاشت. ثالثا ديدگاه علامه طباطبايى اين است كه: علم غيب به واقع محتوم و تغيير ناپذير تعلق مى‏گيرد. بنابراين آنچه پيامبر(ص) و امامان (ع) از طريق غيبى مى‏دانند همان چيزى است كه حتما واقع خواهد شد. مانند كسى كه از عمارت بسيار بلندى پرتاب گرديده و در بين راه مى‏داند كه به سرعت به زمين اصابت خواهد كرد. اين گونه آگاهى چيزى نيست كه با آن بتوان تغييرى ايجاد نمود و سرنوشت چيزى را تغيير داد.
www.payambarazam.ir
نسخه چاپی