پرسش :
آيا پيامبراکرم(ص) و معصومين(ع) هم فشار قبر دارند؟
پاسخ :
يک - برابر با آيات و روايات و بر پايه باورهاي اسلامي، کيفر قبر به اشخاص روي مي کند که در پاسخ درست به پرسش هاي فرشتگان وارد بر خود درمانده باشند (شيخ مفيد، تصحيح الاعتقاد بصواب الانتقاد، ص 79، الرضي و محمد حسن فيض کاشاني، علم اليقين، ج 2، ص 874، بيدار).
درماندگي مزبور نيز به دليل نارسايي موجود در ايمان واعتقادات شخص مي باشد.
دو - افزون بر ناتواني در پاسخگويي، کيفر ياد شده باقي مانده کفاره گناهاني از شخص مي باشد که وي بخشي از آن را با گرفتار آمدن به اندوه و درد و رنج دنيايي، بيماري و سختي جان کندن، پرداخته است (محمد حسن کاشاني، همان).
سه - با رويکرد به جايگاه معصومين(ع) و پيامبر(ص)، به اين نتيجه روشن دست مي يابيم که چنين مجازاتي، درباره آنان فرض ناشدني است. اين امر، از آن روست که پيامبر(ص) و ائمه(ع) از ويژگي عصمت بهره مند بوده و دست کم بخشي از صفت مزبور را نيز عصمت و بي آلايشي از گناه، تشکيل مي دهد. بدين حقيقت در روايات بسياري اشاره شده که نمونه هايي چند از آنها را يادآور مي شويم:
الف) امام صادق(ع) در سخني طولاني، به هنگام برشمردن ويژگي هاي ائمه، در بخشي از آن مي فرمايند: «فالامام هو المنتجب المرتضي.... انتجبه لطهره... محجوبا عن الافات معصوما من الزلات مصونا عن الفواحش؛ پس امام، همان برگزيده پسنديده... [است که] او را براي پاک بودنش برگزيده.... از آفت ها پنها ناست، از لغزش ها نگهداري شده و از همه کارهاي زشت در امان مي باشد» (ترجمه اصول کافي، ج 1، ص 292 - 291).
ب ) امام محمد باقر(ع) در تفسير آيه شريف «يا ايها الذين آمنوا اطيعو الله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منکم» (نساء، آيه 59). مي فرمايند: «وهم المعصومون المطهرون الذين لايذنبون ولا يعصون...؛ مراد از «اولي الامر» معصومين مي باشند، کساني که پاک بوده و هيچ گونه گناه و نافرماني از آنان سر نمي زند» (بحارالانوار، ج 23، ص 19، بيروت).
چهار - دليل ويژه پاکي پيامبر(ص) از گناه، پشتوانه بودن اين ويژگي در درستي ادعاي دريافت وحي الهي و علت مشترک پيامبر(ص) و ائمه(ع) در پاکي از گناه نيز از آن روست که آنان رهبران هدايت آدميان اند؛ وانگهي ناگفته پيداست که تحقق اين منظور، وامدار وجود چنان ويژگي و زمينه اي بوده و بدون آن هدف ياد شده دست يافتني نخواهد بود. در قرآن کريم پيامبر اکرم(ص) به ستاره هدايت و ائمه(ع) به نشانه هاي هدايت، شناسانده شده اند: «وعلامات و بالنجم هم يهتدون؛ و نشانه هايي گذاشت و به وسيله ستاره هدايت مي شوند» (نحل، آيه 16).
امام صادق(ع) در تفسير آن فرمود: «مراد از ستاره، رسول خدا(ص) و علامات، ائمه(ع) مي باشند» (ترجمه اصول کافي، ج 1، ص 296).
www.payambarazam.ir
يک - برابر با آيات و روايات و بر پايه باورهاي اسلامي، کيفر قبر به اشخاص روي مي کند که در پاسخ درست به پرسش هاي فرشتگان وارد بر خود درمانده باشند (شيخ مفيد، تصحيح الاعتقاد بصواب الانتقاد، ص 79، الرضي و محمد حسن فيض کاشاني، علم اليقين، ج 2، ص 874، بيدار).
درماندگي مزبور نيز به دليل نارسايي موجود در ايمان واعتقادات شخص مي باشد.
دو - افزون بر ناتواني در پاسخگويي، کيفر ياد شده باقي مانده کفاره گناهاني از شخص مي باشد که وي بخشي از آن را با گرفتار آمدن به اندوه و درد و رنج دنيايي، بيماري و سختي جان کندن، پرداخته است (محمد حسن کاشاني، همان).
سه - با رويکرد به جايگاه معصومين(ع) و پيامبر(ص)، به اين نتيجه روشن دست مي يابيم که چنين مجازاتي، درباره آنان فرض ناشدني است. اين امر، از آن روست که پيامبر(ص) و ائمه(ع) از ويژگي عصمت بهره مند بوده و دست کم بخشي از صفت مزبور را نيز عصمت و بي آلايشي از گناه، تشکيل مي دهد. بدين حقيقت در روايات بسياري اشاره شده که نمونه هايي چند از آنها را يادآور مي شويم:
الف) امام صادق(ع) در سخني طولاني، به هنگام برشمردن ويژگي هاي ائمه، در بخشي از آن مي فرمايند: «فالامام هو المنتجب المرتضي.... انتجبه لطهره... محجوبا عن الافات معصوما من الزلات مصونا عن الفواحش؛ پس امام، همان برگزيده پسنديده... [است که] او را براي پاک بودنش برگزيده.... از آفت ها پنها ناست، از لغزش ها نگهداري شده و از همه کارهاي زشت در امان مي باشد» (ترجمه اصول کافي، ج 1، ص 292 - 291).
ب ) امام محمد باقر(ع) در تفسير آيه شريف «يا ايها الذين آمنوا اطيعو الله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منکم» (نساء، آيه 59). مي فرمايند: «وهم المعصومون المطهرون الذين لايذنبون ولا يعصون...؛ مراد از «اولي الامر» معصومين مي باشند، کساني که پاک بوده و هيچ گونه گناه و نافرماني از آنان سر نمي زند» (بحارالانوار، ج 23، ص 19، بيروت).
چهار - دليل ويژه پاکي پيامبر(ص) از گناه، پشتوانه بودن اين ويژگي در درستي ادعاي دريافت وحي الهي و علت مشترک پيامبر(ص) و ائمه(ع) در پاکي از گناه نيز از آن روست که آنان رهبران هدايت آدميان اند؛ وانگهي ناگفته پيداست که تحقق اين منظور، وامدار وجود چنان ويژگي و زمينه اي بوده و بدون آن هدف ياد شده دست يافتني نخواهد بود. در قرآن کريم پيامبر اکرم(ص) به ستاره هدايت و ائمه(ع) به نشانه هاي هدايت، شناسانده شده اند: «وعلامات و بالنجم هم يهتدون؛ و نشانه هايي گذاشت و به وسيله ستاره هدايت مي شوند» (نحل، آيه 16).
امام صادق(ع) در تفسير آن فرمود: «مراد از ستاره، رسول خدا(ص) و علامات، ائمه(ع) مي باشند» (ترجمه اصول کافي، ج 1، ص 296).
www.payambarazam.ir