پرسش :

چرا مصرف خمس به سادات فقير و فقير يا در راه مانده تعلق مي گيرد و به عامه مردم فقير و در راه مانده تعلق نمي گيرد با اين كه اسلام دين برابري است و فرق بين سيدان عزيز و عوام به اذن الهي زاييده شدن از مادري است كه پدر همين فرزند سيد است. و اينكه آيا به وجود آمدن اين مسئله در زمان پيامبر و بعد از ايشان بوده است يا نه؟


پاسخ :
خداي متعال از باب لطف خود در مال مؤمنين سهمي را براي فقرا و نيازمندان اعم از سادات و غير سادات مقرر فرمود «و في اموالهم حق معلوم للسائل والمحروم» (المعارج)
اين قانون در قالب هاي مختلف تشريع شده است زكات، خمس، صدقات و.. زكات و صدقه را براي غير سادات و خمس يا زكات سادات را براي سادات مقرر فرمود دليل اين تفكيك حرمت نهادن به رسول خدا(ص) است و نتيجه اين احترام به پيغمبر به طور تبعي به فرزندان رسول خدا(ص) يعني سادات بر مي گردد اما اصاله تكريم و احترام به رسول خدا(ص) است كه يك شخصيت فراگير براي همه مؤمنين از سادات و غير سادات است پس بودجه اداره جامعه اسلامي از چند راه تأمين مي گردد: يكي از آنها زكات است كه داراي مصارف مشخصي از قبيل كمك به فقرا, مساكين , در راه ماندگان و... است و طريق ديگر خمس است كه به دو سهم تقسيم مي گردد (سهم امام معصوم (ع ) و سهم سادات فقير). از آن جا كه خداوند احترام فراواني براي معصومين (ع ) و اولاد آنها قائل شده , پرداخت زكات غير سادات را به سادات فقير ممنوع دانسته است ; زيرا زكات صدقه مي باشد و ممكن است پرداخت صدقه غير سادات به سادات , نوعي تفوق غير سادات بر آنان يا كم احترامي به آنان تلقي گردد. از اين رو جهت جبران اين مسأله نيمي از خمس جهت اداره امور سادات تعيين شده است و نيم ديگر نيز مربوط به امام معصوم (ع ) است و اين اموال ملك شخص امام (ع ) نيست بلكه مربوط به خدمات ديني به جامعه اسلامي است . در زمان غيبت كبري اين سهم در اختيار نواب عام آن حضرت - كه مراجع تقليد و فقهاي عظام هستند - قرار مي گيرد تا در مصارف اسلام و مسلمين خرج شود.
www.eporsesh.com
نسخه چاپی