پرسش :

چرا اهل سنت بعد از حمد آمين مي گويند, ولي شيعه نمي گويند؟


پاسخ :
اين پاسخ به مفهومي كه شيعه و سني از بدعت دارند, بر مي گردد.
شيعه بر اين باور است كه بدعت مطلقاً يا حرام است , براي اين كه هر چيزي بر دين افزون كنند, بدعت و حرام است , خواه در عبادت باشد يا ساير مسايل ديني . از نظر شيعه بدعت خوب در مذهب نداريم و هر بدعتي , حرام وموجب گمراهي است , ولي اهل سنت بدعت را بر دو قسم مي دانند: يكي بدعت هاي نيكو و ديگري بدعت هاي زشت ;و نتيجه مي گيرند بدعتي كه عُمَر در نمازها گذاشت , بدعت خوبي است , مثل نماز تراوايح , دست بسته نماز خواندن ,آمين بعد از سورهء حمد. مستند آنان حديث نبوي است كه فرمود: (1)
اين احاديث مربوط به سنت هاي اجتماعي است , نه ديني , مثلاً كسي كاباره بسازد و مردم را دعوت كند و به تدريج ورود مردم سنت شود! اين عمل گناه است , گرچه سنت شود, ولي اگر بيمارستان درست كند و براي يتيمان لباس تهيه نمايد, ابتكار و سنت خوبي است .
اختراعات از بدعت هاي خوب بشري است , اما در دين , بدعت خوب و بد معني ندارد.
هر بدعتي در دين , ضلالت و گمراهي است .
آمين در زمان پيغمبر نبود و بعد از سورهء حمدمستحب است گفته شود. هم اكنون بعض ي فرقه هاي اهل سنت آمين نمي گويند و همگي آن را از بدعت هاي خليفهء دوم مي دانند, منتها گمان مي كنندبدعت خوب و بد داريم , كه درست نيست .
پی نوشت:
1.بحارالانوار, ج 74 ص 204
www.eporsesh.com
نسخه چاپی