پرسش :
خواهشمند است روایت صحیح از داستان جا ماندن حضرت رقیه از کاروان اسرا و پیدا شدن توسط جهت سر امام حسین که بر نیزه بوده را بیان نمایید زیرا روایات مختلفی از این داستان شده است, در صورتی که چنین داستانی معتبر و مستند می باشد سند آن را قید فرماید.
پاسخ :
چنین مطلبی نه تنها در منابع قدیم و معتبر مربوط به واقعه عاشورا ثبت نشده بلکه در منابع متاخر و پزوهشی عصر جدید با توجه به اینکه اکثر منابع خوارق عادات و کراماتی از سر مبارک امام حسین (ع) در طول مسیر حرکت کاروان نقل کرده اند ولی در رابطه با مورد سوال چیزی نقل نشده است. بغیر از یک کتاب که از لحاظ اعتبار و علمی بودن خیلی ضعیف بشمار می اید و همچنین مطالب تحریفی فراوانی در آن هست همچنین از منابع ضعیف نقل مطلب کرده است. این کتاب با عنوان معالی السبطین از نویسنده ای بنام محمد مهدی حائری متوفای 1385 هجری قمری است،[1] حدود ینجاه سال قبل، اما مطلبی در کتاب معالی السبطین آمده بدین ترتیب می باشد، در مسیر حرکت کاروان اسرای کربلا از کوفه به سوی شام در یکی از منازل یکی از دختران امام حسین (ع) از کاروان عقب می ماند و در در تاریکی شب با حالت خوف و ترس گاهی راه می رود و گاه توقف می کند و به شدت هم گریه و ناله میکرد این در صورتی بود که هیچ یک از کاروانیان از گم شدن آن دختر خبر نداشتند تا اینکه بعد از توقف که خواستند حرکت کنند، سپاهیان و نگهبانان کاروان دیدند که نیزه ای که سر مبارک امام حسین (ع) بالای آن بود تا نیمه در زمین فرو رفته هر چه قدر تلاش کردند نتوانستند آن را از زمین بیرون بکشند تا اینکه پیش عمر سعد رفته ماجرا را به وی گفتند، او گفت بروید از علی بن الحسین علت را جویا شوید، نگهبانان آمدند سراغ امام سجاد (ع) و قضیه را به امام گفتند حضرت فرمود به عمه ام زینب بگویید آماری از اسرا بگیرد. حضرت زینب همه اسرا را با اسم صدا کرد تا اینکه اسم سکینه را هم گفت ولی از سکینه دختر امام حسین(ع) خبری نبود وقتی حضرت زینب به محمل و کجاوه سکینه نگاه کرد و او را ندید خیلی بی تابی کرد تا اینکه رفتند و سکینه را پیدا کردند.[2] همانطور که گفته شد این مطلب فقط در این کتاب آمده و روضه خوانان و مداحان از این منبع نقل می کنند، انچنان که این نویسنده گفته دختر گم شده سکینه بوده نه رقیه. علاوه بر این سخنوران و واعظین مشهور و معروف از این منبع نقل نمی کنند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
ـ مقتل جامع سید الشهدا؛ زیر نظر مهدی پیشوایی
ـ حیات فکری و سیاسی امامن شیعه؛ رسول جعفریان
ـ تاریخ سید الشهداء صفایی حائری
پی نوشتها:
[1]. پیشوایی مهدی، مقتل جامع سید الشهداء، قم، موسسه امام خمینی، 1390، ج1،ص134.
[2]. حائری محمد مهدی، معالی السبطین، بیروت، موسسه نعمان، 1412ه.ق، ج2، ص135-137.
[3] . دعائمالإسلام،ج 2ص 215.
منبع:اندیشه قم
چنین مطلبی نه تنها در منابع قدیم و معتبر مربوط به واقعه عاشورا ثبت نشده بلکه در منابع متاخر و پزوهشی عصر جدید با توجه به اینکه اکثر منابع خوارق عادات و کراماتی از سر مبارک امام حسین (ع) در طول مسیر حرکت کاروان نقل کرده اند ولی در رابطه با مورد سوال چیزی نقل نشده است. بغیر از یک کتاب که از لحاظ اعتبار و علمی بودن خیلی ضعیف بشمار می اید و همچنین مطالب تحریفی فراوانی در آن هست همچنین از منابع ضعیف نقل مطلب کرده است. این کتاب با عنوان معالی السبطین از نویسنده ای بنام محمد مهدی حائری متوفای 1385 هجری قمری است،[1] حدود ینجاه سال قبل، اما مطلبی در کتاب معالی السبطین آمده بدین ترتیب می باشد، در مسیر حرکت کاروان اسرای کربلا از کوفه به سوی شام در یکی از منازل یکی از دختران امام حسین (ع) از کاروان عقب می ماند و در در تاریکی شب با حالت خوف و ترس گاهی راه می رود و گاه توقف می کند و به شدت هم گریه و ناله میکرد این در صورتی بود که هیچ یک از کاروانیان از گم شدن آن دختر خبر نداشتند تا اینکه بعد از توقف که خواستند حرکت کنند، سپاهیان و نگهبانان کاروان دیدند که نیزه ای که سر مبارک امام حسین (ع) بالای آن بود تا نیمه در زمین فرو رفته هر چه قدر تلاش کردند نتوانستند آن را از زمین بیرون بکشند تا اینکه پیش عمر سعد رفته ماجرا را به وی گفتند، او گفت بروید از علی بن الحسین علت را جویا شوید، نگهبانان آمدند سراغ امام سجاد (ع) و قضیه را به امام گفتند حضرت فرمود به عمه ام زینب بگویید آماری از اسرا بگیرد. حضرت زینب همه اسرا را با اسم صدا کرد تا اینکه اسم سکینه را هم گفت ولی از سکینه دختر امام حسین(ع) خبری نبود وقتی حضرت زینب به محمل و کجاوه سکینه نگاه کرد و او را ندید خیلی بی تابی کرد تا اینکه رفتند و سکینه را پیدا کردند.[2] همانطور که گفته شد این مطلب فقط در این کتاب آمده و روضه خوانان و مداحان از این منبع نقل می کنند، انچنان که این نویسنده گفته دختر گم شده سکینه بوده نه رقیه. علاوه بر این سخنوران و واعظین مشهور و معروف از این منبع نقل نمی کنند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
ـ مقتل جامع سید الشهدا؛ زیر نظر مهدی پیشوایی
ـ حیات فکری و سیاسی امامن شیعه؛ رسول جعفریان
ـ تاریخ سید الشهداء صفایی حائری
پی نوشتها:
[1]. پیشوایی مهدی، مقتل جامع سید الشهداء، قم، موسسه امام خمینی، 1390، ج1،ص134.
[2]. حائری محمد مهدی، معالی السبطین، بیروت، موسسه نعمان، 1412ه.ق، ج2، ص135-137.
[3] . دعائمالإسلام،ج 2ص 215.
منبع:اندیشه قم
