لزوم توجّه به قبله در نماز

پرسش :

توجّه به «قبله» در «نماز» چه لزومى دارد؟

پاسخ :
در سوره «بقره» آیه 115 مى خوانیم: «وَ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ فَأَیْنَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ»؛ (مشرق و مغرب از آن خدا است و به هر طرف رو کنید خدا آنجا است). با توجّه به آیه شریفه این سؤال مطرح مى شود که اگر به هر سو رو کنیم خدا آنجاست، پس چه لزومى دارد که به طرف «قبله» رو کنیم؟

توجّه به «قبله» هرگز مفهومش محدود کردن ذات پاک خدا در سمت معینى نیست؛ بلکه از آنجا که انسان یک وجود مادى است و بالاخره باید به سوئى نماز بخواند، دستور داده شده است که همه به یکسو نماز بخوانند تا وحدت و هماهنگى در صفوف مسلمین پیدا شود و از هرج و مرج و پراکندگى جلوگیرى به عمل آید فکر کنید اگر هر کسى به سوئى نماز مى خواند و صفوف متفرق تشکیل مى دادند چه صحنه ی آشفته و زننده ای پیدا می شد.

ضمناً سمتى که به عنوان قبله تعیین شده (سمت کعبه) نقطه اى است مقدس که از قدیمى ترین پایگاه هاى توحید است و توجه به آن بیدار کننده خاطرات توحیدى مى باشد.(1)

پی نوشت:
(1). تفسیر نمونه، مکارم شیرازى، ناصر، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1374 شمسی، چاپ: اول، ج 1، ص 415.

منبع: یکصد و هشتاد پرسش و پاسخ‏، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: حسینى، سید حسین، دار الکتب الاسلامیة، تهران، ‏1386 شمسی، ‏چاپ: چهارم‏، ‏ص 404.