پرسش :

راه‏هاى جلوگيرى از انحراف جنسى پيش از ازدواج چيست؟ آيا مى‏توان ازدواج موقت را به دختران و پسران توصيه كرد؟

پاسخ :
اسلام وجود غريزه جنسى را در جوانان به عنوان يك واقعيت پذيرفته و نيز براى اين مشكل كه گاهى بين بلوغ جنسى و امكان ازدواج دائم فاصله مى‏افتد ازدواج موقت را مطرح كرده است. درست بر خلاف آنچه گاه مطرح مى‏شود، ازدواج موقت كلاه شرعى براى زنا و ترويج هوسرانى نيست، بلكه دقيقا براى جلوگيرى هوسرانى توصيه شده است. ازدواج موقت، دخترها و پسرها را محدود مى‏كند، بدين ترتيب كه قطعا دخترها محدود مى‏شوند و نمى‏توانند با بيش از يك پسر رابطه برقرار كنند، چون تعداد دخترها محدود است، طبيعى است كه اين محدوديت بر پسرها نيز تحميل مى‏شود. يادمان باشد كه اسلام طرفدار سركوبى غريزه‏ى جنسى و در پيش گرفتن رهبانيت نيست و قطعا براى حل اين مشكل، راه‏حلى به نام ازدواج موقت توصيه كرده است.
البته در اين خصوص به دو نكته بايد توجه كرد: به نظر مى‏رسد توصيه‏ى ازدواج موقت در حد تمتع جنسى، اصالتا براى پسرها و زنان بيوه )يعنى زنان جوانى كه شوهر خود را از دست داده يا طلاق گرفته‏اند( است؛ و اگر براى دخترها مطرح شود به طور خاص است و به همين سبب است كه دختر براى ازدواجش - چه موقت و چه دائم - بايد اجازه‏ى پدر را بگيرد. دليل مطلب اين است كه به لحاظ روان‏شناسى، پسران بعد از بلوغ طبيعتا متمايل به برقرارى روابط جنسى هستند، اما دختران چنان كه قبلا نيز توضيح داديم، بيش‏تر مايل به برقرارى روابط عاطفى هستند تا روابط جنسى و تا وقتى تجربه‏ى جنسى نداشته باشند، پيشاپيش نمى‏خواهند به چنين كارى دست بزنند. )البته اين سخن در شرايط عادى مطرح مى‏شود، اما در شرايطى كه دختران با مشاهده‏ى فيلم‏هاى مبتذل يا شركت در جشن‏هاى مبتذل تحريك شده‏اند، چاره‏ى آنان همان تمتع جنسى از طريق ازدواج موقت است، چرا كه در غير اين صورت، غريزه‏ى جنسى تحريك شده‏ى خويش را از طريق نامشروع ارضا خواهند كرد. .اما همين كه مدتى اين عمل را تجربه كردند، ميل آنان به اشباع اين غريزه از مردان بيش‏تر مى‏شود و لذا همان طور كه جامعه‏شناسان غربى بسيار تأكيد كرده‏اند، خطر زنان بيوه براى خانواده‏هاى متأهل به مراتب بيش‏تر از دختران مجرد است، زيرا آنان تجربه‏ى جنسى داشته‏اند و مايلند آن تجربه را تكرار كنند، اما امكانات لازم را به نحو مشروع در اختيار ندارند. پس تمتع جنسى از طريق ازدواج موقت بيش‏تر براى پسران و زنان بيوه توصيه مى‏شود و اين مطلب مورد اتفاق همه‏ى علماست كه اين دو گروه براى انجام اين كار نيازمند اجازه‏ى هيچ كس )حتى پدر( نيستند. اما اين سخن به اين معنا نيست كه دختران حق ازدواج موقت ندارند. مخصوصا با توضيحاتى كه در سؤالات قبل داديم، اگر دختران هم مايل به برقرارى روابط عاطفى با پسران باشند، ازدواج موقت را، كه در واقع يك ازدواج محدود است، يعنى غالبا تا حد محرم شدن است، نه عروسى كردن، مى‏توان به آنان معرفى كرد.
نكته‏ى دوم اين واقعيت تلخ است كه در جامعه‏ى ما متأسفانه به لحاظ عرفى، ازدواج موقت چنان قبحى پيدا كرده است كه جوانان از داشتن دوستى از جنس مخالف و حتى برقرارى روابط جنسى با او آن قدر احساس شرم نمى‏كنند كه از متهم شدن به »صيغه داشتن« و »صيغه شدن« يا »ازدواج موقت«. اين كاملا ناشى از تعصبات جاهلى و عوامانه و دورى مردم از تعاليم گهربار اسلام است. در واقع مى‏توان گفت متأسفانه در جامعه‏ى ما، اين امر حلال، حرمت عرفى پيدا كرده است. و ارتكاب حرام عرفى - كه در شرع حلال باشد - نزد مردم ما به مراتب بدتر از ارتكاب حرام شرعى است.
در حديثى از اميرالمؤمنين عليه‏السلام آمده است كه: »اگر عمر متعه را حرام نمى‏كرد، غير از انسان شقى، كسى زنا نمى‏كرد.« )قال على )ع(: »لولا تحريم عمر، ما زنى الآشقى.«. اين نكته تلويحا نشان مى‏دهد كه اگر متعه )ازدواج موقت( در جامعه‏اى حرام شود، در آن جامعه ممكن است انسان‏هايى كه واقعا شقى و بد طينت نسيتند، مرتكب زنا شوند، يعنى انسان‏هايى كه آدم بدى نيستند! اما آيا انسان‏هايى كه انسان بدى نباشند واقعا زنا مى‏كنند؟ اين همان واقع‏بينى شريعت اسلام و توجه كردن به قوت غريزه‏ى جنسى است. اين غريزه به خصوص در اوايل جوانى بسيار قوى و سركش است و اگر راه مشروعى براى اشباع خود نيابد، طبيعى است كه دنبال راه‏هاى ديگر بگردد و انسان را به زنا وادار كند. آيا چنين قبح شديدى كه جامعه‏ى ما براى اين عمل قائل شده، عملا آن را به يك حرام عرفى تبديل نكرده است؟ و آيا جامعه‏ى ما با اين كارش جوانان را به انحراف نكشانده است؟ متأسفانه گاهى مردم مى‏خواهند از خدا و رسول جلوتر بيفتند و به خيال خودشان حريم‏ها را بيش‏تر رعايت كنند؛ در حالى كه اگر واقعا مؤمن هستند، بايد سخن خدا را بپذيرند كه: يا أيها الذين آمنوا لا تقدموا بين يدى الله و رسوله. )حجرات 49 / 1.اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، جلوتر از خدا و رسول )ص( حركت نكنيد. .
حتى خداوند در خصوص رسول هم نمى‏پذيرد كه حلالى را بر خود حرام كند: يا أيها النبى لم تحرم ما أحل الله لك. )تحريم 66 / 1. اى پيامبر )ص(، چرا آنچه خدا بر تو حلال كرده، ]بر خودت[ حرام مى‏كنى. .
چه رسد به اين كه عده‏اى از مردم، حلالى را براى عده‏اى ديگر حرام كنند، و قطعا كسانى كه اين روحيه را دارند و به آن دامن مى‏زنند، نزد خدا مسؤولند. خوب است در پايان اشاره كنيم كه قطعا از نظر اسلام، تجويز ازدواج موقت براى ترويج هوسرانى نيست و لذا همان طور كه در بحث تعدد زوجات اشاره كرديم، اسلام مرد ذواق - كسى كه دنبال رابطه با زنان مختلف باشد - را لعن كرده است و ائمه اطهار )ع( در مواقع متعدد، مردان ازدواج كرده‏اى را كه به زنشان دست‏رسى دارند از متعه بر حذر داشته‏اند )به نقل از مرتضى مطهرى، نظام حقوق زن در اسلام، ص 70. براى تفصيل بحث از ازدواج موقت و شرايط آن و تأثيرش در جلوگيرى از انحرافات جنسى و نقد سوء استفاده‏ها از آن ر. ك: همان، صص 45 - 70. و همين نشان مى‏دهد قانون متعه براى مردان نيازمند - يعنى افراد مجرد يا افردى كه همسرانشان نزدشان نيست - تشريع شده است، نه براى ترويج هوسرانى.