پرسش :
آیا می شود بدون اجازه پدر دختر باکره صیغه محرمیت خواند و قصد فقط و فقط دور بودن از گناه هنگامی که با او هستم آن هم در برخورد های احتمالی ؟اصلا قصد نزدیکی یا برقراری ارتباط جنسی نباشد. ما واقعا زمانی که با هم هستیم نمی خواهیم گناه کنیم . حتی در حد برخورد یا نگاه احتمالی.
پاسخ :
از نظر اسلام تنها راه شرعی برای محرم شدن دختر و پسر با یکدیگر، ازدواج ( دائم یا موقت ) است. و با شرط کردن عدم استمتاع (بهره گیری) جنسی در ضمن عقد ازدواج موقت می توان به محرمیت دست یافت که در این صورت دختر و پسر ضمن اینکه با هم محرم می شوند ولی حق آن قبیل استمتاعات جنسی را که نبودنش را شرط کرده بودند ندارند. اما رفت وآمد و گفتگو و مسافرت با هم برای آنان اشکالی ندارد.
تمامی مراجع عظام می فرمایند: دخترى كه به حد بلوغ رسيده و رشيده است، يعنى مصلحت خود را تشخيص مىدهد، اگر بخواهد شوهر كند، چنانچه باكره باشد بايد از پدر يا جدّ پدرى خود اجازه بگيرد. و اگر پدر و جدّ پدرى غايب باشند، به طورى كه نشود از آنان اذن گرفت و دختر هم احتياج به شوهر كردن داشته باشد لازم نيست از پدر و جدّ پدرى اجازه بگيرد و نيز اگر دختر باكره نباشد در صورتى كه بكارتش بوسيله شوهر كردن از بين رفته باشد، اجازه پدر و جد لازم نيست. ولى اگر بواسطه وطى به شُبهه يا زنا از بين رفته باشد، احتياط مستحبّ آن است كه اجازه بگيرند[1].
پی نوشت:
[1] . توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج2، صص: 459-458.
از نظر اسلام تنها راه شرعی برای محرم شدن دختر و پسر با یکدیگر، ازدواج ( دائم یا موقت ) است. و با شرط کردن عدم استمتاع (بهره گیری) جنسی در ضمن عقد ازدواج موقت می توان به محرمیت دست یافت که در این صورت دختر و پسر ضمن اینکه با هم محرم می شوند ولی حق آن قبیل استمتاعات جنسی را که نبودنش را شرط کرده بودند ندارند. اما رفت وآمد و گفتگو و مسافرت با هم برای آنان اشکالی ندارد.
تمامی مراجع عظام می فرمایند: دخترى كه به حد بلوغ رسيده و رشيده است، يعنى مصلحت خود را تشخيص مىدهد، اگر بخواهد شوهر كند، چنانچه باكره باشد بايد از پدر يا جدّ پدرى خود اجازه بگيرد. و اگر پدر و جدّ پدرى غايب باشند، به طورى كه نشود از آنان اذن گرفت و دختر هم احتياج به شوهر كردن داشته باشد لازم نيست از پدر و جدّ پدرى اجازه بگيرد و نيز اگر دختر باكره نباشد در صورتى كه بكارتش بوسيله شوهر كردن از بين رفته باشد، اجازه پدر و جد لازم نيست. ولى اگر بواسطه وطى به شُبهه يا زنا از بين رفته باشد، احتياط مستحبّ آن است كه اجازه بگيرند[1].
پی نوشت:
[1] . توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج2، صص: 459-458.