بخش پرسش و پاسخ سایت راسخون

پاسخ :
اولاً: طبق آنچه در سیره ی حضرت علی(ع) آمده، ایشان هیچگاه فقیر و تنگدست نبوده اند بلکه همواره با تلاش و زحمت، اموال فراوانی بدست می آورده اند ولی آن ها را در راه خدا انفاق می کرده اند،، و چیزی برای خود باقی نمی گذاشتند. داستان های متعدد به دوش کشیدن نان خرما و بر در خانه ی بینوایان بردن ایشان مشهور تر از آن است که ما بخواهیم گوشه ای از آن را نقل کنیم . همچنین ایشان بخش مهمی از اموال و دارایی خود را صرف آزاد کردن بردگان می نمودند تا آنجا که می نویسند هزار برده را از دسترنج خود آزاد نمود، به علاوه سهم او از غنائم جنگی نیز قابل ملاحظه بود، بنابراین، اندوخته مختصری که زکات به آن تعلق می گیرد و یا نخلستان کوچکی که واجب باشد زکات آن را بپردازد چیز مهمی نبوده است که علی (ع) فاقد آن باشد.[1]
پس اگر در جایی صحبت از فقر ایشان شده بدلیل انفاق بیش از حد آن بزرگوار است. آنچه در آیه شریفه در باره زکات دادن ایشان آمده است یکی از این موارد است و بیانگر آن است که حتی در حال رکوع نیز ایشان از دستگیری فقراء چشم پوشی نمی کردند.
ثانيا: در قرآن مجيد در موارد زیادی به صدقات مستحبی هم زکات گفته شده است مثلا در بسيارى از سوره‏هاى مكى كلمه" زكات" آمده كه منظور از آن همان زكات مستحبّی است[2]، زيرا وجوب زكات مسلما بعد از هجرت پيامبر (ص) به مدينه، بوده است.[3]
علامه طباطبائی در المیزان می فرمایند:
اگر مى‏بينيد امروز وقتى زكات گفته مى‏شود ذهن منصرف به زكات واجب شده و صدقه به ذهن نمى‏آيد، نه از اين جهت است كه بر حسب لغت عرب صدقه زكات نباشد بلكه از اين جهت است كه در مدت هزار و چند سال گذشته از عمر اسلام، متشرعه و مسلمين زكات را در واجب بكار برده‏اند، و گرنه در صدر اسلام زكات به همان معناى لغوى خود بوده و معناى لغوى زكات اعم است از معناى مصطلح آن، و صدقه را هم شامل مى‏شود. در حقيقت زكات در لغت مخصوصا اگر در مقابل نماز قرار گيرد، به معناى انفاق مال در راه خدا و مرادف آنست، كما اينكه همين مطلب از آياتى كه احوال انبياى سلف را حكايت مى‏كنند بخوبى استفاده مى‏شود...». [4]
آیه 55 سوره ی مائده که به نقل اکثر مفسرین[5] درباره ی جریان انفاق حضرت علی (ع) است، که در حال رکوع اتفاق افتاده و انگشترشان را به فقیر داده اند،نیز ممکن است از همین قبیل باشد.
پس بر فرض این که زکات واجب به حضرت علی(ع) تعلق نمی گرفته، انفاق انگشتری می تواند صدقه به فقیر و یکی از انفاق های مستحبی ایشان باشد.
پی نوشتها:
[1] تفسر نمونه، ج 4، ص 429.
[2] آيه 3 سوره نمل و آيه 39 سوره روم و 4 سوره لقمان و 7 سوره فصلت و غير اينها.
[3] تفسير نمونه، ج‏4، ص: 430
[4] ترجمه تفسر المیزان، ج 6، ص 11.
[5] تفسیر نمونه، ج 4، ص 424.

منبع: http://farsi.islamquest.net

ارسال نظر

با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.

متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.