پرسش :

در وﺻﻴﺘﻨﺎﻣﻪای 1/3 ﻣﻮرد وﺻﻴﺖ ﺟﻬﺖ ﺣﺴﻴﻨﻴﻪ و 2/3 آن ﺟﻬﺖ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش اﺧﺘﺼﺎص داده ﺷﺪه اﺳﺖ و در ﻣﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪ آﻣﺪه اﺳﺖ (ﺗﻌﻴﻴﻦ اﺟﺎره ﺑﻬﺎء ﺑﺮای ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﺑﺎ رﺿﺎﻳﺖ ﺧﻮد آﻧﻬﺎ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد ﺗﺎ اﺟﺤﺎﻓﻲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﻮد و راﺿﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ) ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ دﺳﺖ آوﻳﺰ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﺮای ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ و ﻣﺘﺼﺮﻓﻴﻦ ﻣﻐﺎزهﻫﺎی ﻣﻮرد ﺛﻠﺚ ﻛﻪ از ﭘﺮداﺧﺖ ﺣﻘﻮق ﻃﺒﻖ ﻋﺮف ﻣﻌﻤﻮل و ﻳﺎ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻛﺎرﺷﻨﺎس اﺳﺘﻨﻜﺎف ورزﻧﺪ و ﺗﻨﻬﺎ رﺿﺎﻳﺖ ﺧﻮد را ﻣﻼک ﺗﻌﻴﻴﻦ اﺟﺎره ﺑﺪاﻧﻨﺪ و ﻣﺴﺎﻋﻲ و ﺗﻼش اﻣﺎم ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺴﺠﺪ ﻧﻴﺰ ﺟﻬﺖ درﻳﺎﻓﺖ ﺣﻘﻮق ﻋﺎﻣﻪ ﻣﺜﻤﺮ ﺛﻤﺮ واﻗﻊ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ و ﻣﻌﻈﻢ ﻟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ اداره اﻋﻼم ﻓﺮﻣﻮده اﻧﺪ ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ اﻗﺪام ﺟﺪی ﺷﻮد ﻟﺬا ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻓﻮق ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻟﻲ ﻣﺮﻗﻮم ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﻛﻪ : آﻳﺎ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺪت اﺟﺎره آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪه ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺬﻛﻮر در وﺻﻴﺘﻨﺎﻣﻪ از ﭘﺮداﺧﺖ ﺣﻘﻮق ﻋﺎﻣﻪ ﻋﺮف ﻣﻌﻤﻮل و ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻛﺎرﺷﻨﺎس رﺳﻤﻲ ﻳﺎ ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﻣﺤﻠﻲ اﺳﺘﻨﻜﺎف ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ، رﺿﺎﻳﺖ و ﻣﻴﻞ ﺧﻮد آﻧﻬﺎ در ﭘﺮداﺧﺖ اﺟﺮت اﻟﻤﺜﻞ ﻣﻌﻮﻗﻪ ﻣﻼک ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد؟ در ﺻﻮرت ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻮدن آﻧﺎن ﺑﻪ ﭘﺮداﺧﺖ ﺣﻘﻮق ﺛﻠﺚ، آﻳﺎ اﻳﻦ اداره ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻗﻀﺎﺋﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ وﺻﻮل ﺣﻘﻮق ﺣﺴﻴﻨﻴﻪ و آﻣﻮزش و ﭘﺮورش اﻗﺪام ﻧﻤﺎﻳﺪ ؟

پاسخ :
پاسخ از حضرت آیت الله العظمی خامنه ای مدظله العالی :
ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻘﺪار اﺟﺎره ﻣﻮﻗﻮﻓﻪ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﻣﺘﻮﻟﻲ و ﻣﺴﺘﺄﺟﺮ دارد اﻟﺒﺘﻪ از ﻋﺒﺎرت وﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ اﺳﺘﻈﻬﺎر ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ اﺟﺎره ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ از اﺟﺮت اﻟﻤﺜﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ اﺟﺤﺎف ﺑﺮ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮ اﺳﺖ.
منبع : اﺳﺘﻔﺘﺎﺋﺎت ﺑﺎب وﻗﻒ، ﺣﻀﺮت آﻳﺖ الله اﻟﻌﻈﻤﻲ ﺧﺎﻣﻨﻪای ﻣﺪﻇﻠﻪ اﻟﻌﺎﻟﻲ، ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺳﺎزﻣﺎن اوﻗﺎف ، مهر1390