خدای عزوجل فرمود:
ماه (رجب)، ماه من، بنده، بنده من، و رحمت، رحمت من است؛ هر که در این ماه مرا بخواند، اجابتش کنم و هر که حاجت آورَد، عطایش کنم.

خدای عزوجل فرمود:
ماه رجب را ریسمانى میان خود و بندگانم قرار داده ام؛ هر کس به آن چنگ زند، به وصال من رسد.

خدای عزوجل به پیامبر اکرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله فرمود:
من علی را وزیر و در بین اهل‌بیت و امتت جانشین بعد از تو قرار دادم، و از نسلت، از طریق زهرای بتول یازده جانشینِ به حق راه یافته به تو عنایت کردم که آخرین آنها مردی است که عیسی‌بن‌مریم به امامت او نماز گزارد، او زمین را همان‌گونه که از ستم پر شده است از عدالت سرشار خواهد کرد، به دست او انسان‌ها را از هلاکت نجات بخشم و گمراهان را به راه راست راهبری کنم، دیده کوران باز کنم و بیماران را شفا دهم.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
سوگند به عزّت و جلالم هیچ مرد یا زنی نیست که قطره اشکی از چشمانش در روز عاشورا و غیر آن [برای حسین علیه السلام ] جاری شود مگر آن که اجر صد شهید برایش نوشته می شود.

در حدیث مناجات موسی علیه السلام با خداوند آمده است که فرمود:
خدایا چه چیز موجب شد تا اُمَّت محمد صلّی الله علیه و آله و سلم را بر سایر امّت‌ها برتری دهی؟ خداوند بزرگ مرتبه فرمود: آنان را به خاطر ده ویژگی برتری دادم. موسی علیه السلام عرض نمود: آن خصلت‌ها چیست که انجام می‌دهند تا بنی‌اسرائیل را به انجام دادن آنها دستور دهم؟ خداوند بزرگ مرتبه فرمود: نماز، زکات، روزه، حج، جهاد، جمعه و جماعت و قرآن و علم و عاشورا.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
من براى هر قومى راهنمایى قرار دادم که خوشبختان را به وسیله آن هدایت مى‌کنم و حجتى براى بدبختان است.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
ای فرزند آدم! حاجت از من می‌طلبی ولی من بر آورده نمی‌کنم، چرا که به منافع تو آگاهم (و می‌دانم این را که از من می‌خواهی، به تو ضرر می‌زند) سپس تو نسبت به خواسته‌ات اصرار می‌کنی، در نتیجه آنچه که می‌خواهی به تو می‌دهم. آن‌گاه از همان داده‌هایم بر معصیت و گناه کمک می‌جویی. پس اراده می‌کنم که آبروی تو را بریزم و تو دست به دعا بلند می‌کنی و من آبروی تو را حفظ می‌کنم. چقدر با تو با خوبی بر خورد کنم و تو چقدر با بدی و زشتی با من معامله می‌کنی. نزدیک است نسبت به تو به گونه‌ای خشمگین شوم که بعد از آن هیچ‌گاه راضی نگردم.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
ای فرزند آدم! در هر روز رزق و روزی می‌رسد و حال آن‌که تو غم روزی می‌خوری و حال آن‌که از عمرت کم می‌شود ولی تو محزون نمی‌شوی. به دنبال چیزی هستی که تو را طاغی و یاغی می‌کند و حال آن‌که در نزد تو چیزی است که کفایت امرت را می‌نماید.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
ای فرزند آدم! گناهان مردم تو را نسبت به گناه خودت فریب ندهد (این‌که بگویی مردم این‌قدر گناه می‌کنند ما که خیلی مرتکب گناه نشدیم) و همچنین نعمت‌های مردم نسبت به نعمت‌هایی که خداوند به تو عنایت کرده. و مردم را از رحمت خداوند تبارک و تعالی ناامید مگردان در حالی که امید رحمت برای خود داری.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
ای فرزند آدم! خود را برای بندگی من مهیا نما. در این صورت قلب تو را بی نیاز خواهم کرد و تو را به سوی خواسته‌هایت واگذار نخواهم کرد و بر من واجب خواهد بود که حاجت تو را بجا آورم. و قلب تو را مملو از خوف و ترس از خود می‌کنم. و اگر برای بندگی من خود را مهیا نسازی، قلب تو را مشغول به دنیا خواهم کرد سپس حاجت تو را بجا نخواهم آورد و تو را به خواسته‌هایت واگذار خواهم کرد.